تغییر دوباره «ضرب‌الاجل» توافق از سوی غربی‌ها

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، روایت یک رسانه آمریکا از وضعیت مذاکرات رفع تحریم‌های ایران در وین حاکی است که ضلع غربی این گفتگو‌ها بار دیگر آنچه اصطلاحاً «ضرب‌الاجل» توافق در این گفتگو‌ها خوانده می‌شود را تغییر داده‌اند.

روزنامه وال‌استریت‌ژورنال که مطابق روال مرسوم رسانه‌های غربی به منابع و مقام‌های گمنام استناد کرده این بار مدعی شده که مقام‌های آمریکایی و اروپایی در محافل خصوصی، اواسط ماه فوریه را به عنوان موعد تصمیم‌گیری برای بستن پنجره دیپلماسی با ایران تعیین می‌کنند.

ضرب‌الاجل ادعایی جدید، چارچوب زمانی قبلی که پیشتر در منابع مشابه رسانه‌ای به آن اشاره شده بود را تا حدود دو هفته به عقب‌تر موکول می‌کند.

حدود دو هفته قبل‌تر، پایگاه پولیتیکو به نقل از برخی «مقام‌های نزدیک به مذاکرات» مدعی شده بود که پنجره مذاکرات تا پایان ماه ژانویه یا اوایل ماه فوریه بسته خواهد شد. البته این پایگاه خبری به نقل از منابعی دیگر این را هم نوشته بود که هیچ تاریخ ثابتی در خصوص زمان توافق در نظر گرفته نشده است.

خبر پولیتیکو خود این موعد زمانی را به عقب‌تر موکول کرده بود، چرا که در دور‌های قبل‌تر، رسانه‌های غربی به نقل از منابع مطلع مدعی شده بودند که ایران تا پایان دسامبر برای تصمیم‌گیری بر سر توافق فرصت دارد.

بازی ضرب‌الاجل، یکی از راهبرد‌های رسانه‌ها و مقام‌های غربی از هشتم آذرماه بوده که نخستین دور مذاکرات رفع تحریم‌ها در دولت آیت‌الله رئیسی آغاز شده است.

گزارش‌ها حاکی است طرف‌های غربی در برابر ابتکارات مکتوب ارائه‌شده از سوی تیم مذاکره‌کننده جمهوری اسلامی ایران توسل به جنجال‌های رسانه‌ای - روانی را ترجیح داده‌اند، اما در مقابل، در تلاش هستند از طریق تزریق «فوریت‌های ساختگی» به گفتگو‌ها ایران را برای عقب‌نشینی از خواسته‌های خود در گفتگو‌ها تحت فشار قرار دهند.

جمهوری اسلامی ایران تا کنون چندین بار اعلام کرده است «ضرب‌الاجل‌های ساختگی» را نخواهد پذیرفت و رفع موثر و واقعی تحریم‌ها را به رفع فوری، اما بی‌اثر آن‌ها ترجیح می‌دهد.

تهران در تلاش است برجام را که از نخستین روز‌های اجرایی شدن در اثر برخی سیاست‌های آمریکا و کشور‌های غربی به توافقی تهی از منافع اقتصادی برای طرف ایرانی تبدیل شد به سمت توافقی دوجانبه و متوازن پیش ببرد.

برخی مقام‌های آمریکایی در روز‌های گذشته گفته‌اند به جدول زمانی تقویمی برای مذاکرات وین اعتقاد ندارند و این جدول زمانی را بر اساس مسائل فنی تنظیم می‌کنند.

مطابق این دیدگاه، موعد مذاکرات با ایران زمانی به اتمام خواهد رسید که پیشرفت‌های هسته‌ای ایران موجب شود برجام در بردارنده همان منافع «منع اشاعه ای» که این توافق در سال 2015 برای طرف غربی ایجاد می‌کرد نباشد.

مفهوم‌سازی کشور‌های غربی از «منافع منع اشاعه‌ای» از یک طرف بر اساس ادعا‌های اثبات‌نشده در خصوص برنامه هسته‌ای ایران ایجاد شده و از طرف دیگر، یکی از مصادیق نگاه یکجانبه و مبتنی بر «بازی حاصل‌جمع صفر» طرف‌های غربی در مذاکرات است.

کشور‌های غربی به رهبری آمریکا و رژیم صهیونیستی در سال‌های گذشته ایران را به پیگیری اهداف نظامی در برنامه هسته‌ای این کشور متهم کرده‌اند. ایران قویاً این ادعا‌ها را رد کرده است.

ایران تأکید می‌کند به عنوان یکی از امضاکنندگان پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی (ان‌پی‌تی) و عضوی از آژانس بین المللی انرژی اتمی، حق دستیابی به فناوری هسته‌ای را برای مقاصد صلح آمیز دارد.

علاوه بر این، بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تاکنون بار‌ها از تاسیسات هسته‌ای ایران بازدید کرده‌اند، اما هرگز مدرکی که نشان دهد برنامه صلح آمیز انرژی هسته‌ای این کشور به سمت مقاصد نظامی انحراف داشته باشد، پیدا نکرده‌اند.

ایران علاوه بر این در سال 2015 به توافقی با کشور‌های موسوم به گروه 1+5 برای حل و فصل تنش‌ها بر سر برنامه هسته‌ای خود دست پیدا کرد. علی‌رغم اذعان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به پایبندی ایران به تمامی تعهداتش، دولت آمریکا در اردیبهشت‌ماه سال 1397 به صورت یکجانبه از این توافق خارج شد.

بعد از گذشت یک سال از خروج آمریکا از برجام، تهران اعلام کرد با توجه به اینکه کشور‌های اروپایی به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند در چند گام تعهداتش ذیل برجام را کاهش خواهد داد. کاهش تعهدات ایران ذیل مفاد توافق هسته‌ای برجام صورت می‌گرفت.

جمهوری اسلامی ایران، بعد از برداشتن 5 گام برای کاهش تعهدات، سرانجام 15 دی‌ماه 1398 اعلام کرد دیگر با هیچ محدودیتی در حوزه عملیاتی (شامل ظرفیت غنی سازی، درصد غنی سازی، میزان مواد غنی شده، و تحقیق و توسعه) مواجه نیست.

به گفته این تحلیلگران، جمهوری اسلامی ایران هم از زمان اجرایی شدن برجام به هیچ یک از منافع اقتصادی وعده‌داده شده در این توافق دست پیدا نکرده و این آمریکا است که با توجه به خروج از برجام باید با بازگشت به توافق، زمینه‌های ایجاد توازن دوجانبه در توافق را فراهم کند.