تور چین برای آقایان رئیس با هزینه میلیاردی!

به گزارش مشرق، مسابقات بازی‌های آسیایی هانگژو به صورت غیررسمی از دو روز قبل آعاز شده و به صورت رسمی با اجرای مراسم افتتاحیه از اول مهر آغاز خواهد شد. کاروان ورزشی ایران هم در گروه‌های مختلف به این مسابقات اعزام شده و خواهند شد.

با نگاهی به لیست اعزامی به اسامی مختلفی غیر از ورزشکاران و مربیان برخورد می کنیم که جای تامل دارد.

در این لیست، نام روسای فدراسیونها در صدر دیده می شود:

غلامرضا نوروزی (فدراسیون پزشکی ورزشی)، مهدی گودرزی (رئیس اسبق ترای اتلون)، مجید هنرجو (اسکیت)، محدرضا پوریا (بدمینتون)، جواد داوری (بسکتبال)، روح الله حسینی (بوکس)، هادی ساعی (تکواندو)، مهرداد علیقارداشی (تنیس روی میز)، مرتضی قربانی (تیراندازی)، غلامرضا شعبانی بهار (تیراندازی با کمان)، آرش میراسماعیلی (جودو)، افشین داوری (سرپرست دوومیدانی)، شهرام عظیمی (سرپرست شطرنج)، علیرضا پورسلمان (شمشیربازی)، محسن رضوانی (شنا، شیرجه و واترپلو)، مهدی تاج (فوتبال)، علیرضا سهرابیان (قایقرانی)، سیدحسن طباطبایی (کاراته)، عباس اورسجی (کبدی)، علیرضا دبیر (کشتی)، علیرضا پاکدل (هندبال)، امیر صدیقی (ووشو)، محمدرضا داورزنی (والیبال) و سجاد انوشیروانی (وزنه برداری) در صدر فهرست سفر قرار دارند.

به راستی، این فهرست عریض و طویل چه خروجی و کارکردی برای ورزش کشورمان در این سفر دارد؟ قطعا برخی از این اشخاص را می توان در زمره مدیران توانمند، انقلابی و کاربلدی دانست که منشا تحول و توسعه بوده اند اما چه ضرورتی وجود دارد که هزینه های میلیاردی برای حضور آنها شود؟ دقیقا چه نقش و ماموریتی در هانگژو وجود دارد که از تهران امکان انجام نیست؟ آیا این اعزام یک پاداش و هدیه بوده که صرفا جهت بهره بردن از موهبتهای سمت ریاست است که عواید دلاری مطلوبی هم دارد؟ مثلا، گورزی که هیچ سمتی ندارد و فقط عضو هیات اجرایی است، به عنوان ناظر فوتبال اعزام شده که بیشتر به یک طنز نزدیک است! یا نوروزی که به عنوان رئیس کمیته پزشکی آمده و حاضر نشده آن را به یک پزشکی بدهد که تخصص و دانش حضور را داشته و منفعتی برای کاروان دارد. یعنی چنین اشخاص که بر مسند ریاست فدراسیونها قرار گرفته اند، حتی حاضر نمی شوند از خیر یک سفر هم بگذرند!

به نظر می رسد کمیته المپیک بایستی در این باره پاسخی قانع کننده باشد که چگونه می شود این افراد اعزام شده و چه استدلال و منطقی در این هزینه کرد هنگفت وجود دارد؟