توسعه بومگردی با حفظ اصالت و هویت روستاها چطور ممکن است؟
به گزارش خبرنگار فارس، در اولین نشست تخصصی گردشگری روستایی که دربرنامه دورهمی رسانه ای بومیرو برگزار شد، محمد فرزاد میرزایی، مدیرکل مناطق آزاد ریاست جمهوری میزبان امین خراسانی دکتری برنامه ریزی روستایی و عضو هیات علمی دانشگاه تهران از اندیشه وران گردشگری روستایی و نادر فلاحی مدیرکل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل بود. در ابتدای این نشست محمد خراسانی به تعریف بوم گردی پرداخت و گفت: یک تعریف ساده و عمیق بوم گردی این است که گردشگری فصل مشترک زندگی عادی و روتین مردم جامعه محلی و زندگی غیرعادی و غیر تکراری گردشگران است و اگر به هر کدام از این دو سمت بپردازیم نکات زیادی دارد که ما را به سمت مغز و هسته بوم گردی هدایت می کند. وقتی از نشان دادن زندگی و عادی مردم بومی صحبت می کنیم، یعنی قرار نیست روستایی برای ترویج گردشگری از اصالت، هویت و واقعی بودنش فاصله بگیرد و ما می خواهیم با حضور در روستا واقعیت های جامعه محلی را لمس کنیم.
****گردشگری طراز انقلاب اسلامی یعنی احترام به هویت های بومی و محلی که تشکیل دهنده هویت ملی ما هستند
میرزایی: آن بوم گردی اصیلی که ما باید دنبالش باشیم چیست؟
طبیعت گردی و گردشگری مبتنی بر طبیعت، گونه هایی از گردشگری اند که با بوم گردی اشتراکاتی دارند و اگر بخواهیم آنها را یکی فرض کنیم خیلی نمی پسندم و می گوییم وقتی ما وارد یک زیست بوم می شویم و با میراث طبیعی و انسانی خاصی مواجه می شویم که همه در کنار هم در تعامل با هم است و گردشگر و جامعه محلی می توانند تشکیل دهنده مفهوم بوم گردی باشند. درواقع بوم گردی فراتر از اکوتوریسیم و گردشگری روستایی است. گردشگری تراز انقلاب اسلامی یعنی احترام به هویت های بومی و محلی که تشکیل دهنده هویت ملی ما هستند می تواند مهمترین اصلی باشد که توجه به آن می تواند ما را به سمت تامین منافع ما در سطوح ملی، منطقه ای و محلی ببرد و به نوعی میراثی برای آیندگان ما باشد.
میرزایی: گردشگری از نوع بوم گردی از کجا شروع شد؟
اینکه گردشگری و بوم گردی از کجا شروع شده را باید اینطور توضیح دهم که در کشورهای در حال توسعه ای که توسعه شهری آنقدر گسترش پیدا نکرده و زمینه برای حفظ اصالت ها و هویت های محلی و منطقه ای راحت تر در دسترس است. زمینه ساز ایجاد این گردشگری شدند. در کشورهای اروپایی و امریکای شمالی که 90 درصد جمعیتشان در شهرها زندگی می کنند بسیاری از اراضی و از دست رفته است. ولی در کشور ما خوشبختانه درصد قابل توجهی در روستاها زندگی می کنند و میراث دار شایسته ای برای گذشتگان هستند. و ما با نگاه اصولی به بوم گردی می توانیم این میراث را به نسل های آینده منتقل کنیم، در عین آنکه به اتکای گردشگری پایدار منافع اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی ملی و محلی را تامین کنیم.
***بوم گردی رنگین کمانی از سبک های زندگی است میرزایی: در واقع بوم گردی خودش سبک زندگی و تعالی بخش است که در کنارش فرهنگ و اقتصاد و همچین جریان سازی اجتماعی را هم به دنبال دارد؟
باید اینطور توضیح دهم که از زمانیکه فرهنگ های بومی و محلی تحت تاثیر فرهنگ های گسترده تری قرار گرفتند ما این تهدید را همواره شاهد بودیم که شیوه های زندگی که تنوع شان جاذبه های گردشگری را برای گردشگران و همه غیر بومی ها داشت در معرض آسیب قرار گرفته است. اگر قبول کنیم هر فرهنگی تشکیل دهنده یک سبک و زندگی خاصی است و این هم به ویژگی های تاریخی و جغرافیای باز می گردد می توانیم بوم گردی را رنگین کمانی از سبک های زندگی بدانیم و اگر در منطقه ای به سراغ بوم گردی می رویم انتظار داریم که با یک فرهنگی زندگی منحصر به فرد مواجه شوید، گر اینطور نگاه کنیم قطعا این تعبیر می تواند عمیق باشد. میرزایی: به نظر کدهای ارزشی و اخلاقی که در پازل گردشگری گم شده است، (کدهای گردشگر، میزبان و تعاملات بین آنها) کدهای اخلاقی باید چه روایتی داشته باشد تا ما را به گردشگری طراز هدایت کند. ما درموقعیت های مختلف باید کارهایی انجام دهیم تا بتوانیم صبحت از رعایت کدهای اخلاقی داشته باشیم از مقیاس محلی تا ملی. از مقیاس ملی شروع می کنم، ما باید هم سیاست گذاری هایمان و هم اجرای سیاست هایمان طوری باشد که از اخلاق گردشگری و پایداری گردشگری و هسته و مغز بوم گردی حمایت کنیم، به عنوان مثال زمانیکه مجوز فعالیت بوم گردی صادر می کنیم و در اکوسیستم حساس روستا و هم از منظر طبیعی و فرهنگی آسیب پذیری بیشتری دارد و حساسیت مداخلات در آنها بیشتر است باید رعایت شود تا کیفیت و صلاحیت افرادی که قرار است فعالیت کنند، دیده شود.
در سطح منطقه ای تصورم این است که لازم داریم نگاه جدی تری به برنامه های توسعه گردشگری داشته باشیم و برنامه محورتر جلو برویم.
سالهای زیادی است که ادبیات گردشگری از گردشگری انبوه عبور کرده و دیگراین نوع گردشگری یک هدف متعالی محسوب نمی شود. و دیگر هدف ما از بوم گردی، اکوتوریسم دیگر این نیست که گردشگرانی که آگاهی کامل برخوردار نیستند را راهی فضاهای طبیعی و روستایی کنیم.
در سطوح منطقه ای و استانی بخصوص در روستاهایی هدف گردشگری تعریف شده اند باید برنامه محورتر پیش برویم. تا به سمت گردشگری انبوه نرویم و میراث را به شکل شایسته ای حفظ کنیم و در اختیار گردشگران و نسل های آینده قرار دهیم. اما در عمل سطح محلی دارای باورها هستند که ما را به سمت عملیاتی کردن باورها سوق می دهند.
****بوم گردی می تواند اثرات مثبتی بر روی زندگی جامعه دارد به شرطی که کدهای اخلاقی در آن رعایت شود
میرزایی: نوک این بردار بیشتر به سمت جامعه محلی است که میزبانند یا به طرف گردشگری که مهمان است؟
گرشگران باید ملاحظات بیشتری را رعایت کنند، و روایتگر آن، هم فعالان بخش گردشگری و حتی فراتر از بخش گردشگری، مثلا دهیار است که به عنوان مدیر روستا باید تعاملاتی که با تورگردانان برقرار کند و می تواند خیلی به تسهیل فرایند آشنایی واقعی تر با کدهای اخلاقی کمک کند. نکته مهمی که باید دقت داشته باشیم این است، در تعریف گردشگری گفتیم جامعه محلی زندگی عادی خودش را انجام می دهد و گردشگر باید متوجه باشد که فعالیتش نباید خللی در زندگی مدرم عادی فضای بومی داشته باشد.
میرزایی: این نوع گردشگری چه تاثیری بر زندگی جامعه محلی دارد؟
ما باید انتظارمان را از گردشگری انتظار منطقی قرار دهیم چون شاهد هستیم افراط و تفریط هایی در این مورد دیده می شود و برخی گردشگری را چاره همه مشکلات روستا تلقی می کنند و برخی آنرا فانتزی و کم اثر می بییند اما واقعیت بین این دو است و می تواند اثرات مثبتی بر روی زندگی جامعه دارد به شرطی که کدهای اخلاقی رعایت شود و اصلا مدیریت این فعالیت ها را جامعه محلی در دست قرار دهد و جامعه در سود آن شریک شود.
میرزایی: راهکاری شما برای بهتر شدن شرایط بوم گردی چیست؟
کارهای زیادی باید انجام شود، اول دقت بیشتر در شیوه فعالیت اقامتگاهای بوم گردی است، چون وقتی در جوامع شهری صحبت از بوم گردی می شود، پدیده اقامتگاه بوم گردی به ذهن متبادر شده و همه به دنبال آن هستند که به دنبال اقامتگاه بومی باشند تا با اسکان در یک مکان خاص، با غذا، پوشش، فضا و سبک معماری جامعه محلی آشنا شوند و فکر می کنم در ارائه مجوزها، شیوه فعالیت و رعایت استانداردها حتما دقت کافی شود. داخل آنهم ظرایفی هست، مثلا اینکه جوانان شهری هم می توانند مدیران خوبی برای اقامتگاه های روستایی باشند، یا اینکه آموزش هایی به بومیان داده شود و حتما باید به این دقت داشته باشیم که گردشگری در نوع بوم گردی در ظرفیت تحمل محیط طبیعی و فرهنگی باشد و روستاهایی را دیدم که جمعیت مراکز بوم گردی شان آنقدر زیاد است که از هسته بوم گردی فاصله گرفته و به فضای گردشگری انبوه نزدیک شده است. در ادامه این نشست، فلاحی مدیرکل گردشگری استان اردیبل درباره مسائل اجرایی بوم گردی توضیحاتی ارائه داد.
میرزایی: برای ایجاد یک فضای بوم گردی در روستای شما باید چه اقداماتی را انجام داد؟
نظام مقدس جمهوری اسلامی زحمات زیادی برای روستاها کشیده تا زیرساخت های مناسبی ایجاد شود اما اینکه بیشتر مورد توجه است این است که جوانان روستایی برای ادامه زندگی خود کوچ می کنند و در روستاها بعضا شاهد مهاجرت فرستی هستیم و این هشداری برای مسئولان و تصمیم گیران بود که دلائل متعددی دارد و مهمترین دلیل آن این است که در کنار زیرساخت های زندگی، باید فکری هم برای مباحث معیشتی روستاییان داشته باشیم. و در کنار مباحث کشاورزی و دامداری باید اقتصاد روستا را هم فعال می کردیم و تکمیل کننده اقتصاد روستا و ارتقا سطح معیشت روستا و ایجاد اشتغال برای جوانان و زنان گردشگری است. که اگر فعال شود، روستاییان می توانستند تولیدات خود را به گردشگران و مسافران روستا عرضه کنند، به عبارتی واسطه ها حذف شده و ارزش افزوده بیشتری نصیب روستاییان می شود و صنایع دستی روستاییان که مشکل عرضه داشتند با حضور مسافر و گردشگر در بخش عرضه هم موفق می شدند و نتیجه قابل قبول فروش برسند. تعریف من از بوم گردی و گردشگری روستایی در کنار تعاریف علمی در کنار حفظ زیست بوم و حفظ میراث فرهنگی، فعال کردن اقتصاد روستا می شود اما ایجاد هر شغلی یک متولی دارد. ایجاد بوم گردی و واحدهای بوم گردی در سطح کشور متولی اش وزارت گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع دستی است و به تبع آن در سطح استانها ادارات استانی هستند و هر کسی بخواهد بوم گردی ایجاد کند باید با مراجعه به ادارات استانی، درخواستش را در سامانه معاونت گردشگری ثبت کند. اگر مجموعه ای دارید که می خواهید تبدیل به بوم گردی شود استعلامات گرفته می شود پروانه بهره برداری صادر می شود اما اگر بخواهید از صفر ایجاد شود با کسب موافقت اصول و کسب مجوز مجموعه ای را براساس ضوابط بسازند.
میرزایی: آیا ایجاد بوم گردی حریم دارد؟
در داخل محدوده روستا گرفتن مجوز آسان است و این واحدها حتی اگر کاربری زمین در محدوده و حریم روستا متفاوت باشد رایگان است. اما برای ایجاد واحد بوم گردی در خارج از محدوده حریم در کمیسیونی تصمیم گیری می شود اگر زمین جز منابع ملی و جنگلی نباشد و امکان تامین زیرساخت ها را داشته باشد، با آن موافقت می شود. برای مثال، یکی از موفق ترین بوم گردی های کشور در دامنه سبلان در شهرستان مشکین شهر است. این بوم گردی در منتهی الیه روستا قرار گرفته است ولی چون بعد از بررسی متوجه شدیم که این واحد می تواند موفق باشد مجوز صادر شد. بومرو: برای ایجاد بوم گردی چقدر زمان نیاز است؟ گرفتن مجوز اصولی کمتر از دو هفته زمان می برد.
میرزایی: ناظر قانونی بوم گردی کیست؟
در هنگام کسب مجوز مدیر بوم گردی باید معرفی شود که مسئولیت کل مجموعه را دارد و همانطور که مدیر هتل در باره میزبانان میهمانانش پاسخگوست مدیر بوم گردی هم باید پاسخگو باشد. میرزایی: آیا کدهای اخلاقی به مدیران بوم گردی داده می شود که رعایت کنند؟
واقعیت این است که اگر بخواهیم بوم گردی پایدار بماند و توسعه یابد باید بوم گردی را آنچنان که هست در جامعه تعریف کنیم. برخی فکر می کنند بوم گردی مکانی با شرایط روستایی برای اقامت است در حالیکه بوم گردی در کنار تبلیغ و ترویج زندگی روستایی باید آداب و فرهنگ لحاظ شود. ما شکلی از بوم گردی را می خواهیم که با کمک آن در سطح داخلی و خارجی بگوییم صاحب چه آیین و رسومی هستیم بنابراین هر کسی باید به این آداب و رسوم محل بوم گردی احترام بگذارد. اما مهمترین بحث ما در فعایت بوم گردی ها این است که ارتقا سطح خدماتشان استاندارد باشد دلیلی نمی شود با برند بوم گردی ارتقای سطح خدمات پایین بیاید.
میرزایی: چه تسهیلاتی به علاقه مندان به ایجاد واحدهای بوم گردی داده می شود؟ در ارائه تسهیلات محدودیتی نداریم و با ثبت درخواست هر کسی برای ایجاد بوم گردی تسهیلات لازم را دریافت می کند.
میرزایی: بوم گردی در شهر هم می توان داشت؟
مانعی وجود ندارد و می توان در شهر هم واحد بوم گردی تاسیس کرد.
انتهای پیام /