جشن مهرگان فرصتی برای باهم بودن در آغاز پاییز

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سید محمد علی گلاب زاده تاریخ شناس کرمانی در کفتگو با "راه آرمان" در رابطه با جشن مهرگان گفت: ایرانی های قبل از اسلام و بعد از اسلام همیشه به دنبال بهانه ای بودند برای صله رحم و بیشتر بهم نزدیک شدن بودند.

وی افزود: نیاکان ما جشن هایی همچون جشم مهرگان، نوروز، سده را می گرفتند، این جشنها در بسیاری از مکان ها بازارها برای شادی مردم برپا می شد. گلاب زاده توضیح داد: نیاکان ما هر چند ماه یک بار جشن هایی را به هر دلیلی برپا می کردند و دلیل اصلی هم این بود که انس و الفت ها حفظ شود، تمام هم و غم این بود که مردم با هم مأنوس باشند وگرنه جشن ها بهانه ای بود برای در کنار هم بودن. این تاریخ شناس کرمان با اشاره با اینکه جشن مهرگان جشنی با شکوه بین ایرانیان باستان بود، ادامه داد: این جشن را در قدیم میتراکانا می‌گفتند که بعدها به نام مهرگان نام گذاری شد، بعد از اسلام مهرجان هم گفته می شد، که البته نکته مهم آن همان مهر است که به معنای خورشید گرمی بخش و برطرف کننده سیاهی ها و روشنی بخش بوده است وی اذعان کرد: در این میان سه جشن نوروز، مهرگان و سده از بزرگ‌ترین جشن‌های ملی به شمار می‌رفت که در برخی مناطق همجوار ایران و حتی با آمدن اسلام در ایران نیز رایج بودند. گلابزاده با بیان اینکه این جشن 6روز طول می کشید تصریح کرد: از (مهر روز) که روز اول مهر بود آغاز و (تارام روز) که روز 6 مهر ماه بود به پایان می رسید، در این روزها در زمان هخامنشیان لباس ارغوانی شکل می پوشیدند که مردم به دیدار آنها می آمدند و از مردم در این جشن پذیرایی می کردند. تاریخ شناس کرمانی توضیح داد: بنابراین جشن مهرگان نیز مانند سایر جشن‌های ایرانی آداب و رسوم خاص خود را داشت؛ این جشن در ایران باستان در طی چندین روز برگزار می‌شد؛ در حالی که در سراسر ماه، شادمانی و سرور برقرار بود و عوام و خواص در این جشن به شادی و پایکوبی و دادن هدیه به یکدیگر می‌پرداختند؛ در این ایام مردم به استقبال پاییز و مهر می‌رفتند. گلاب زاده توضیح داد: میوه هایی که در جشن مهرگان برای پذیرایی وجود داشت شامل سیب، به، انار، لیمو، ا نگور سفید و سیاه بود، هدف این جشن ها صله رحم بود و دیدار با یکدیگر، چیزی که این روزها کمتر شاهدش هستیم. وی در پایان گفت: اگر فرصتی بود در این ماه مهر در کنار یکدیگر از مهر سخن بگوییم و از شبکه های اجتماعی دوری کنیم تا دل های آدم ها به همدیگر نزدیک و‌مهر در دل ها جای بگیرد. انتهای پیام /