حرمت آغوش باز میزبانان اربعین
حب علی (ع) و اولادش به بعد از انقلاب محدود نمی شود؛ حب علی و اولادش قبل از انفجار تکنولوژی و آمدن هواپیما و قطار و موبایل و تلفن بر دل مردمان ایران زمین بود و هست و خواهد ماند. چنانکه در سال های خیلی دور برای زیارت مزار شش گوشه منادی حق، حسین بن علی (ع) پای پیاده به زیارت می رفتند و «کربلایی» باز می گشتند. از صحاری بی آب و علف گذشته و با سختی و گرمای طاقت فرسا به طواف کعبه دل ها در نجف و کربلا رفته و با عکسی با پس زمینه بارگاه اباعبدالله باز می گشتند.
مادربزرگ هایمان می گفتند که چهره شان «نورانی» می شد و هرزمان قرار بود از منش و گفتار و کرداری سخن بگویند، انگشت به سمت کربلایی می گرفتند و کربلایی در همه این ها نمونه بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی و اندکی بعد جنگی که بین دو کشور شیعه با بغض و عداوت صدام حسین نسبت به ایرانیان آغاز شد ایرانی های مشتاق و عاشق حسین (ع) از این زیارت با همه شیرینی اش محروم ماندند.
با سقوط حکومت بعث در عراق و مرگ دیکتاتور بغداد راه کربلا بعد از سال ها باز شد و مشتاقان زیارت اهل بیت برای زیارت کعبه دل ها عازم شدند. مردمان عراق که سال ها در دوران حکومت سراسر ترس بعثی ها از شیعه بودن خود در هراس بودند، اکنون با آغوشی باز میزبانی شیعیان همسایه را برعهده گرفته اند و چه به خود می بالند از این میزبانی و گستراندن سفره برای «زوار الحسین».
اما میهمان ایرانی که هیچ گاه عطش زیارت حسین (ع) در او فرو نمی نشیند در هنگامه قیامت تاسوعا و عاشورا و اربعین که نماد شیعه و ایرانی بودن است، همواره باید با هدف حفظ حرمت میزبان برخی آداب سفر و مهمانی را آن هم در این هنگامه که چشم ها و گوش ها برای دیدن و شنیدن اندکی خطا بازتر از قبل است، رعایت کرده تا میزبانان زائر امام حسین در مضیقه مادی و معنوی نمانند.
در روزهایی که زائران برای زیارت به خصوص در ایام نزدیک به اربعین به عراق سفر می کنند، هم کیشان شیعه برای فراهم کردن اسباب راحتی و آسایش زائران کربلا از خود، خانواده، خانه و کاشانه شان دریغ نمی کنند و در همه خانه های این مسیر به روی زوار باز است. از این جهت رعایت برخی از آداب سفر و مهمانی به خصوص برای ایرانی ها ضروری است.
اینکه در روزهای منتهی به اربعین شهادت سرور و سالار شهیدان در زیر نویس اخبار شبکه سیما می نویسند که زمان اقامت خود را در خانه های میزبانان عراقی کوتاه کنید یعنی تلنگری برای اصلاح برخی رفتارها و کردارهای هر چند اندک شمار در این سفر معنوی.
طی چند دهه گذشته یعنی از زمان اجرای برنامه نفت در برابر غذا در عراق در دوران حکومت صدام حسین تاکنون، مردم عراق، روزهای همواره ناآرامی را پشت سرگذاشتند. با این حال آنها بی هیچ منتی، گاه حتی با التماس از زائران ایرانی، غم های تمام نشدنی خود را با دلخوشی پذیرایی از زوار حسین می شویند.
در این میان وظیفه انسانی و مسلمانی هر ایرانی است تا با درک شرایط سخت معیشتی مردمان آن دیار - که هیچ گاه در دهه های گذشته نتوانستند برنامه ای مدون برای گذران زندگی خود، داشته باشند - آداب میهمان شدن را به جا آورند و خاطره ای خوش از حضور خود برجای بگذارند.