در آن دو سال و نیم (زمستان 94، سال‌های 95 و 96 و بهار 97) نه تنها شاهد کاهش تورم بودیم که تک رقمی هم شد و حتی نرخ 7 درصد را هم شاهد بودیم و در سال 95 رشد اقتصادی نیز به چنان حدی رسید که از آن به عنوان بالاترین رشد اقتصادی در جهان یاد شد.

حسن روحانی راه حل اصلی مشکلات با هدف تحول را اجرای اصل 59 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (‌برگزاری همه‌پرسی و مراجعه به آرای عمومی) ذکر کرد و گفت: هر چند سؤالات مردم متعدد است اما در این همه‌پرسی می‌توان سه پرسش اساسی در سه زمینه سیاست خارجی، سیاست داخلی و اقتصاد را با مردم در میان نهاد.

"چشم دنیا به انتخابات اسفندماه است تا ببینند و ببینیم سالم و رقابتی و آزاد برگزار خواهد شد یا نه ".

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مرتضی افقه ضمن یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «مهم‌ترین دلیل ناکامی‌های کشور در نیل به اهداف اقتصادی (و احتمالا غیراقتصادی) تعیین شده در شعار‌های سالانه یا در ده‌ها سند توسعه‌ای بالادستی آن است که از ریشه‌های غیراقتصادی مشکلات کشور توسط برخی اقتصادخوانده‌ها غفلت شده یا مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته است. توضیح آنکه، در شرایط فعلی، اغلب قریب به اتفاق...

کیهان در باره دلیل جایگرین شدن دبیر شورایعالی امنیت ملی به جای وزیر خارجه در مذاکره با عربستان توضیحاتی داد.

پروژه آبرسانی به آبیک تنها پروژه‌ای نبود که در دولت سیزدهم از تعطیلی خارج شد و به بهره‌برداری رسید. آبرسانی از سد تالوار به همدان یک نمونه دیگر بود.

رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت با انتشار بخشی از سخنان رییس‌جمهوری در روز یکم فروردین نسبت به استعفای وزیر آموزش و پرورش واکنش نشان داد.

تصمیماتی مانند تصمیم اخیر در یک دستگاه خاص تصمیم‌گیری نمی‌شود بلکه با هماهنگی دستگاه‌های مختلف صورت می‌پذیرد.

موفقیت‌های دولت رئیسی در حل برخی مسائل خارجی انباشته شده در دولت سابق، روزنامه زنجیره‌ای را به داستان‌سرایی واداشت.

حامی انتخاباتی حسن روحانی، بدون توضیح درباره میراث تورمی دولت وی مدعی شد ریشه مشکلات اقتصادی در رد صلاحیت‌هاست.

روزنامه کیهان درباره دلیل جایگرین شدن دبیر شورایعالی امنیت ملی به جای وزیر خارجه در مذاکره با عربستان نوشت: اولاً ارتقای سطح مذاکرات به سطح دبیری شورای عالی امنیت ملی، به درخواست طرف سعودی بود.

کیهان ادعایی جدید درباره علت حضور شمخانی در مذاکرات ایران و عربستان را مطرح کرده است.

چرا هنوز نمی‌خواهند بپذیرند و صادقانه به طرفداران شان بگویند که نگاه غرب به جریان اصلاح طلب و دگر اندیش، هرگز فراتر از یک نگاه ابزاری برای ایجادتقابل با حاکمیت دینی و سیاسی در ایران نبوده و نخواهد بود؟