حقا که نیکبخت بود...

به گزارش مشرق، جلال محمدی نوشت: با رحیم نیکبخت میرکوهی در دهه هفتاد آشنا شدم‌، آنگاه که نشریه میثاق را در تبریز منتشر می کردیم و نیکبخت که ساکن تهران بود، مقالاتش را برای میثاق می فرستاد؛ مقالاتی درباره شعر و ادب عاشورایی و آیینی یا موضوعات مختلف تاریخی و نقد و بررسی...

این رابطه مکتوب با سفرهای مکرر مرحوم نیکبخت به تبریز به رابطه ای عمیق تر تبدیل شد، به گونه ای که در دوره ای، مقالات و نوشته های زیادی از نیکبخت در نشریه میثاق منتشر می شد...

آخرین دیدارهایمان قبل از بروز بیماری کرونا بود، گاه گاهی که به تبریز می آمد و در «انجمن شاعران اهل بیت «ع» حضور می یافت. پارسال (آبان 99) که پژوهشگر سختکوش و دوست ارجمندمان حاج مجتبی زادصادق نیز با ابتلا به کرونا درگذشت، پیگیر تدوین یادنامه ای برای او بود.

شادروان رحیم نیکبخت میرکوهی از پژوهشگران پرتلاش و انقلابی کشورمان بود. کتاب ها و مقالات متعددی که به قلم و کوشش وی منتشر شده، حاکی از تلاش بی وقفه اوست.

رحیم نیکبخت در دو زمینه بیشتر کار می کرد:

1- شعر و ادب عاشورایی و شیعی؛ احیای یاد و نام و آثار شاعران شیعه بویژه شاعران آذری، چاپ و نشر آثار شعرای معاصر آذربایجان و...

2- تاریخ، بویژه تاریخ آذربایجان و مبارزه با تحریفات تاریخی و مقابله با قومگرایان و تفرقه افکنان.

مرحوم رحیم نیکبخت، انگیزه ای قوی برای کار و کوشش در زمینه های یاد شده داشت. و با همین انگیزه کارهای بسیاری انجام می داد؛ از چاپ و نشر کتابهای شاعران مذهبی و احیای یاد و نام و آثار شاعران حسینی آذربایجان تا نگارش مقالات تاریخی و پژوهشی و پاسخگویی به تحریفات تاریخی و ادعاها و جعلیات وابستگان بیگانگان و برپایی همایش های فرهنگی و تاریخی و انجام مسافرتهای مختلف و پی در پی و...

رحیم نیکبخت همواره می نوشت و می نوشت و به همین جهت آثار چشمگیری از وی بازمانده است. همین الان (عصر 15 مرداد1400) که خبرگزاری ها خبر درگذشت او را منتشر کرده اند، عناوین آثارش را نیز نوشته اند که حاکی از پرکاری اوست؛ «رحیم نیکبخت متولد سال 1350 در روستای میرکوه علیمریزا بود که امروز (جمعه 15 مردادماه) بر اثر ابتلا به کرونا از دنیا رفت.

او دانش‌آموخته کارشناسی ارشد تاریخ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بود. در کنار پژوهش در حوزه تاریخ انقلاب اسلامی و تاریخ معاصر آذربایجان، مدیر بخش تدوین اسناد و تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی و مدیر بخش تحقیقات تاریخ مجلس نیز بود.

نیکبخت در برخی از همایش‌های مربوط به تاریخ معاصر و انقلاب اسلامی به عنوان سخنران یا عضو کمیته علمی حضور داشت و در ضمن مقالات و تألیفات متعددی در حوزه تاریخ انقلاب و تاریخ و فرهنگ آذربایجان منتشر کرده است که از جمله عبارت‌اند از: «زندگانی و مبارزات شهید قاضی طباطبایی»، «جنبش دانشجویی تبریز به روایت اسناد و خاطرات»، «خاطرات حجت‌الاسلام حسینی همدانی»، «زندگانی آیت‌الله مروج»، «زندگانی شهید دکتر مفتح»، «مبارزات آیت‌الله سیدیونس اردبیلی به روایت اسناد و خاطرات»، «مجموعه مقالات همایش پنجاهمین سالگرد شهادت نواب صفوی و فدائیان اسلام»، «بازخوانی مشروطیت، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی»، «نقش آذربایجان در تحکیم هویت ایران»، «پیدایش فرقه دموکرات به روایت اسناد و خاطرات»، «تحولات منطقه اردبیل از مشروطه تا جنگ جهانی اول»، «فرقه دموکرات آذربایجان در سراب»، «خاطرات واسناد حجت‌الاسلام حاج شیخ غلامرضا فیروزیان»، «تحولات غرب آذربایجان به روایت اسناد مجلس»، «اسنادی از تحولات سیاسی اجتماعی آذربایجان از شهریور 1320 تا 1332»، «بازخوانی جنگ‌های روسیه علیه ایران» و «آیت‌الله سیدنورالدین حسینی شیرازی به روایت اسناد».

روانشاد نیکبخت، خصایصی داشت که گفتنی است:

1- انگیزه قوی برای کار و تلاش در زمینه شعر و ادب عاشورایی و تاریخ داشت که ناشی از شناخت او از مکتب تشیع و وطن عزیزمان ایران و پاره تن آن آذربایجان بود.

2- خستگی ناپذیر بود و بی وقفه در حال کار و تحقیق و نوشتن بود.

3- سه موضوع به هم‌گره خورده یعنی تشیع، ایران و آذربایجان هسته مرکزی افکار و اندیشه او بود و آثارش نیز حول همین موضوعات است.

4- شخصیت و فکر و روحیه انقلابی داشت. به صراحت طرفدار و مدافع نظام جمهوری اسلامی بود. او از کسانی نبود که با محافظه کاری، خود را با گروه های مختلف همرنگ نشان دهد. او انقلابی بود.

5- مرحوم نیکبخت با گروه های تفرقه انگیز و ضدوحدت ملی و تحریف گران تاریخ و هویت آذربایجان به شدت مخالف بود و تلاشهای زیادی برای مقابله با تحریفگران تاریخ و هویت آذربایجان انجام داد.

نیکبخت، نویسنده ای انقلابی و مجاهدی فرهنگی بود که عمر خود را در کار و تلاش و مبارزه به سر برد. حقا که نیکبخت بود. خداوند او را با اولیای خود، محمد و آل محمد ص محشور فرماید.