حوزه هنری سازمان تبلیغات به روزهای اوجش بازمی‌گردد؟
این مسئله از آن جهت اهمیت دارد که جنسی از فیلم‌های موثر تنها خروجی حوزه هنری بوده و هیچ نهاد دیگری در این زمینه موفق عمل نمی‌کرده و در واقع حوزه هنری یک خط فکری مستقل و منحصر به فرد را داشته که این نظرگاه در شماری از آثارش متجلی شده است.
حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی یکی از مهم‌ترین نهادهای خالق آثار هنری به ویژه فیلم و موسیقی در قریب به چهار دهه اخیر، در سال‌های اخیر از روزهای اوجش فاصله گرفته و عملا در این عرصه‌ها «جریان‌ساز» نبوده است؛ رویکردی که انتظار می‌رود با توجه به حجم امکانات و اعتبارات در اختیار سازمان تبلیغات و به خصوص حوزه هنری، مورد بازنگری قرار گیرد و این مجموعه در آینده نزدیک، به موقعیت پیشین خود بازگردد.
به گزارش «تابناک»؛ حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی تا قبل مدیریت از محسن مومنی شریف تولید گسترده فیلم های مهم سینمایی را داشت. در دوره مدیریت محمدعلی زم تولید فیلم‌های سینمایی در حوزه هنری آغاز شد و فیلم‌های مهمی تولید شد که رویکرد نسبتا متفاوتی با تولیدات بنیاد سینمایی فارابی داشت. این مسیر در دوره مدیریت حسن بنیانیان نیز تداوم یافت و با گروه متنوع‌تری از فیلمسازان همکاری شد. نتیجه این سرمایه گذاری حوزه هنری، خلق آثاری بود که مدیران حوزه هنری همواره به عنوان بخشی از دستاورد هنری این مجموعه از آن یاد کرده‌اند.
مجید مجیدی، کمال تبریزی، رضا میرکریمی، احمدرضا درویش، محمدمهدی عسگرپور، رسول ملاقلی‌پور، همایون اسعدیان، مازیار میری، فرج‌الله سلحشور و... در طول دوران فعالیت‌شان، شماری از مهم‌ترین آثارشان را با سرمایه گذاری حوزه هنری ساخته‌اند و در بسیاری از اوقات این همکاری منجر به خلق آثار مهمی شده است. در واقع حوزه موتور تولید آثار مهم برای سینمای ایران محسوب می‌شد اما از قریب یک دهه پیش این مجموعه سال به سال سرمایه گذاری کمتری در تولیدات سینمایی داشت و چهره‌های برجسته همکاری محدودتری با حوزه هنری داشتند.
این کاهش مستمر همکاری با سینماگران مطرح بیش از آنکه از سوی فیلمسازان باشد، از جانب سازمان سینمایی سوره حوزه هنری بود. در یک دهه اخیر همزمان با مدیریت محسن مومنی شریف تمرکز حوزه هنری بیش از آنکه بر تولید آثار برجسته باشد، بر توسعه فضای فیزیکی سینمای تحت نظر حوزه بود و مومنی شریف موفق شد سالن‌های سینمای تحت مدیریت بنیاد مستضعفان را تحت مالکیت و مدیریت حوزه هنری بیاورد و بدین ترتیب گستردگی سالن‌های نمایش فیلم تحت نظر این مجموعه بیشتر شد و حوزه هنری قدرت اصلی در این بخش شد.
با این حال نقش حوزه هنری در این چهار دهه محدود به سینما نشده، به عنوان نمونه بسیاری از چهره‌های مطرح موسیقی ایران اساسا فعالیت رسمی‌شان توسط حوزه هنری آغاز شد و از این منظر حوزه هنری در عرصه هنر یک نهاد جریان‌ساز بوده که ظاهرا اکنون فعالیت‌های تولیدی‌اش در جریان است اما جریان ساز نیست. این مسئله از آن جهت اهمیت دارد که جنسی از فیلم‌های موثر تنها خروجی حوزه هنری بوده و هیچ نهاد دیگری در این زمینه موفق عمل نمی‌کرده و در واقع حوزه هنری یک خط فکری مستقل و منحصر به فرد را داشته که این نظرگاه در شماری از آثارش متجلی شده است.
شواهد نشان می‌دهد عصر هنر ایران در طول سال آینده شرایط عادی خود را خواهد یافت و به مرور مخاطبان از محصولات هنری بهره برداری بیشتری می‌کنند که این موضوع درباره سینما بیشتر صدق می‌کند. از این منظر شاید اکنون زمان مناسبی برای خلق محصولات جریان ساز از سوی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی باشد که در نیمه دوم سال کنونی و نیمه نخست سال آینده به مرور رونمایی شود و بار دیگر شاهد اتفاقات مهم از سوی حوزه هنری باشیم. باید صبر کرد و دید حوزه هنری سازمان تبلیغات به روزهای اوجش بازمی‌گردد؟