«حکایت رهایی»، راوی احترام ایرانیان به هنر و هنرمند

به گزارش خبرگزاری تسنیم، از در ورودی گالری ابوالفضل عالی که وارد می‌شویم، اولین مواجهه هر بازدیدکننده با متنی است که همه چیز را درباره نمایشگاه «حکایت رهایی» روایت می‌کند؛ متنی که از زبان مرتضی سرهنگی آمده و به چگونگی خلق آثار هنری و آزادی هنرمند اسیر عراقی منقذ عبدالوهاب الشریده که در جنگ به اسارت گرفته شده، اشاره دارند.

آثاری که حکایت از رهایی هنرمند اسیر دارند

«وقتی از میان خاطره‌ها، شعرها و نقاشی‌های اسیران عراقی به چند نقاشی برخوردیم که با نقاشی‌های دیگر فرق می‌کرد، کمی شگفت‌زده شدیم. آن چند طرح و نقشی را که پشت پوشه‌های اداری کشیده شده بود برای حسین خسروجردی، زنده یاد حبیب صادقی، کاظم چلیپا و... هنرمندان مطرح واحد تجسمی حوزه هنری بردیم. نقاشی‌های ابوحیدر را که دیدند گفتند کارفردی در سطح عالی نقاشی است گفتم: «این کار یک اسیر عراقی است که در اردوگاه کهریزک نگهداری می‌شود!.» یک روز با آقای بهبودی شیرینی خریدیم و به دیدار او رفتیم. از آن روز به بعد رنگ و قلم و بوم نقاشی در اندازه‌های مختلف از حوزه هنری به اردوگاه کهریزک ارسال می‌شد. یک بار هم بسته کامل راپید برایش بردیم. ابوحیدر رنگ‌ها را بو می‌کرد و لذت می‌برد. به نظرم این هنرمند با این بوم‌ها و رنگ‌ها دوباره زنده شد. ابوحیدر حدود 200 طراحی و نقاشی برای مرکز هنرهای تجسمی کار کرد. در همان روزگار آقای زم - رئیس وقت حوزه هنری - نامه‌ای به مقام معظم رهبری نوشتند و درخواست کردند که این هنرمند اسیر عراق آزاد شود و چنین شد. این آثار، یادگار هنری زمان جنگ عراق با ایران است که برای همیشه در این آب و خاک می‌ماند و احترام ایرانیان به هنر و هنرمند را روایت می‌کند.»

آثاری که حکایت رهایی را به دیوار پیوند زد

با حضور مدیران هنری و رایزن فرهنگی عراق نمایشگاه «حکایت رهایی» که شامل 25 طراحی و 20 تابلوی نقاشی از منقذ عبدالوهاب الشریده است افتتاح می‌شود و گالری ابوالفضل عالی حوزه هنری در چشم بر هم زدنی از جمعیت بازدیدکننده پر می‌شود، همه به اتفاق آمده‌اند تا تابلوهایی که حکایت رهایی را بر دیوارها پیوند زده تماشا کنند. در این بین صدای عبدالحمید قدیریان به گوش می‌رسددر همراهی هیات عراقی توضیحاتی درباره هر یک از آثار نمایشگاه «حکایت رهایی» ارائه می‌کند.

اهمیت انتقال حس

او در مقابل برخی از تابلوهای نقاشی که روی دیوار گالری عالی رفته‌اند، چندثانیه‌ای می‌ایستد و به نکات مهمی اشاره می‌کند. او در مقابل یک تابلو یادآور می‌شود که منقذ عبدالوهاب الشریده اصراری بر استفاده از تکنیک خاص ندارد بلکه تلاش می‌کند تا بیشتر حس خود را به مخاطبش منتقل کند.

قدیریان همچنین یک روش خوب در ارتباط با مخاطب را طراحی دانسته و می‌افزاید: طراحی سهل الوصول است و میتواند به سرعت پیام را به بیننده اثر انتقال دهد.

وی همچنین به دوستی ایران و عراق و ارتباط عمیق دو کشور بعد از جنگ هشت ساله به عنوان اتفاقی که برای دشمن قابل فهم نیست اشاره کرد و در ادامه به ارتباطات و طرح‌های فرهنگی مشترک پرداخت.

باید اربعین را معرفی کنیم

او با بیان اینکه ایران و عراق بالقوه‌های مشترک زیادی دارند که باید قدر آنها را بدانند گفت: یکی از چیزهایی که می‌توان بر روی آن تاکید کرد، اربعین است، که الهی است و هیچکس در این پیوند تمدنی دخیل نیست و ما باید آن را معرفی کنیم.

وی با اشاره به دو تابلوی هنرمند عراقی بر این نکته تاکید کرد که جنس کارها در اربعین فرق دارد و نور در چنین تولیداتی مشهود است و با اربعین از ما دعوت می‌شود تا به فطرت دین رویم.

او با تاکید بر اینکه اربعین هجمه بزرگی است که از وحدت جلوه کرده گفت: در برخی از آثار، هنرمند عراقی نگاه و توجه به دین وجود دارد اما از آنجا که زمان خلق آثار در دوره جنگ بوده، نوع انعکاس آن متفاوت‌تر است.