خدا به ما عزت داد که تاریخ‌ساز شویم
ناهید کیانی طلای جهان را به گردن آویخت تا "مینو مداح" سرمربی تیم ملی تکواندو بانوان این تاریخ سازی و غرورآفرینی دختران را به مردم ایران تقدیم کند.
تکواندوی ایران آخرین بار 9 سال پیش مدال طلای جهانی گرفت، از آن مهم تر جای خالی طلا در ویترین تکواندوی بانوان در تاریخ ایران بود که این بار تکواندوی بانوان ایران تاریخ را طلایی نوشت؛ تیم تکواندو دختران ایران هم طلا گرفت و هم در جایگاه پنجم دنیا ایستاد تا سرمربی این تیم نشان دهد که برای بهتر شدن تیمش برای هر مسابقه برنامه‌ای دارد و هر بار از دفعه‌ی قبل جنگنده‌تر ظاهر می‌شوند. گفت‌وگوی تیترکوتاه با مینو مداح سرمربی را در ادامه خواهید خواند.
بعد از 9 سال بالاخره تکواندوی ایران رنگ طلا را به خودش دید تا این طلا در تاریخ تکواندو ایران ثبت شود، ابتدا از به‌دست آوردن این مدال خوشرنگ بگویید.
این طلا برای اولین‌بار در تاریخ تکواندو بانوان در سطح مسابقات جهانی بود و این حس غرور و شادی زیادی به من می‌دهد که اولین موضوعی که به ذهنم رسید شریک شدن این حس غرور و شادی با مردم عزیز و افرادیست که دل‌شان با ماست و دوستدار و حامی ما هستند. خوشحالیم که رو سفید شدیم. آخرین باری که خانم‌ها مدالی در مسابقات جهانی کسب کرده بودند مدال نقره‌ی مهلا مومن‌زاده در جهانی منچستر بود و طلا تا حالا نداشتیم و این اولین مدال طلای بانوان ماست. من یک‌بار این حس غرور را وقتی که اولین مدال جهانی بانوان را در مسابقات جهانی مکزیک کسب کردیم تجربه کرده بودم ولی این‌جا رنگ مدال خوشرنگ‌تر شد و بچه‌ها توانستند ناکامی مسابقات مکزیک را جبران کنند. این‌جا نرگس نورالهی هم در بازی اول و دوم بسیار عالی بود و بازی سوم مقابل سارا چاری قهرمان جهان و قهرمان گرند پری قرار گرفت و متاسفانه زورش به این ورزشکار نرسید وگرنه او هم بسیار عملکرد خوبی داشت. دو وزن دیگر هم که شرایط عجیبی را در جدول تجربه کردند. یکی دو ورزشکار هم داشتیم که عملکرد نسبتا خوبی داشتند. زهرا پوراسماعیل هم عملکرد به نسبت خوبی داشت و به طور کلی تیم نسبت به مسابقات جهانی مکزیک وضعیت بهتری داشت و خداراشکر یک همدلی و اتحادی هم بین این بچه‌ها بود و به نوعی همه روز آخر می‌خواستند که تیم دست پر برگردد که این اتفاق افتاد. این حس شادی و غرورآفرینی برای کشورمان و دختران سرزمین‌مان که توسط تیم تکواندو بانوان اتفاق افتاد را تقدیم همه‌ی عزیزان می‌کنیم.
همان‌طور که گفتید "ناهید کیانی" اولین طلای تاریخ تکواندو بانوان را البته با مربی‌گری شما به دست آورد، از این مسیر سخت بگویید، چه چالش‌هایی را پشت سر گذاشتید تا بالاخره طلا شد؟
اگر بخواهم بگویم با چه چالش‌هایی روبرو بودیم شاید خیلی زیاد باشد، به هر حال کار قهرمانی یک کار حرفه‌ایست و در این مسیر قرار گرفتن به طور حتم دردسرها و چالش‌های خودش را هم دارد ولی به هر حال فردی که در این شرایط در تیم ملی قبول مسئولیت می‌کند حتما راهکارها و پیشبینی‌هایی هم دارد. مشکلات و چالش‌ها زیاد بود ولی سعی کردیم همه را مدیریت کنیم و الان هم من به طور حتم دوست دارم این موضوع ذکر شود که این موفقیت برای من تنها نیست، غیر از زحماتی که خود ورزشکار کشیده، تمام نفرات حاضر در کادر فنی و مجموعه‌ی فدراسیون در این قهرمانی نقش دارند و باید از همه تشکر کنم.
حالا دیگر تیم اعزامی تکواندو ایران را با دخترانش می‌شناسند و هیچ‌چیزی نمی‌توانند نام شما را برای این افتخار کمرنگ کند.
همیشه اعتقاد دارم که عزت دست خداست و این‌جا خدا خواست و به ما عزت داد و این افتخار را نصیب ما کرد تا بتوانیم در تاریخ تکواندو بانوان هم اولین مدال طلا را ثبت کنیم و هم برای اولین بار خانم‌ها سکوی تیمی بگیرند که خیلی ارزشمند بود. به طور حتم در نظر آن‌هایی که کارشناسند، ورزش را می‌شناسند و یا خودشان خاک‌خورده‌ی ورزشند این افتخار کمرنگ نیست و ارزش این کار روشن است.
مسابقات جایزه بزرگ را در پیش دارید، منتظر تکرار تاریخ‌سازی یا دشت مدال‌های بیشتر از این مسابقه‌ی سخت باشیم؟
بله ما مسابقات گرندپری را داریم که از پنجشنبه وزن کشی شروع می‌شود و روز جمعه ناهید کیانی مسابقه دارد، بعد از او خانم‌ها میرحسینی، نورالهی و روز سوم هم خانم سلطانی و مبینا نعمت‌زاده بازی دارند. کار این‌جا سخت‌تر هم هست، چرا که سه تا از بازیکنان‌مان به تازگی مسابقه داشتند، نورالهی سه بازی و کیانی 5 بازی سخت داشت که هنوز بدنش ریکاوری نشده است و متاسفانه فاصله بین مسابقات خیلی زیاد است. تلاش‌مان این است که برای روز مسابقه باز یک‌مقدار از لحاظ بدنی او را آماده‌تر کنیم و به امید خدا این‌جا هم اتفاق‌های خوب بیفتد، مطمئن باشید کم نمی‌گذاریم. هیچ‌وقت هیچ مسابقه‌ای قابل پیشبینی نیست ولی بچه ها چون روحیه گرفتند و به آن باوری که ما می‌خواستیم رسیدند، آرامش خاطر دارم. من همیشه به این بچه‌ها گفتم من به شما ایمان دارم و اگر کمی از ایمانی که من به شما دارم خودتان به خودتان داشتید همه‌چیز حل می‌شد. اینکه از ایمانم به بچه‌ها می‌گویم به خاطر این است که می‌دانیم بچه‌ها از لحاظ فنی و بدنی از بقیه قهرمان‌ها چیزی کم ندارند و این‌جا با گرفتن مدال توسط ناهید کیانی به بقیه هم این موضوع اثبات شد و بچه‌ها روحیه‌شان بالا می‌رود که اگر هم‌تیمی‌شان می‌توانند آن‌ها هم حتما می‌توانند.
روحیه تیم و شما چطور است و چطور این نزدیک بودن فاصله‌ی دو مسابقه با هم و روند روحی بچه ها را کنترل می‌کنید؟
این‌جا وقتی بچه‌ها را سرگرم تمرین و آماده‌سازی مجدد برای مسابقه پیش‌رو می‌کنیم، جلساتی که با بچه‌ها میگذاریم و تذکراتی که نه خیلی بچه‌ها را نگران کند می‌دهیم و در روند آماده‌سازی بدنی بچه‌ها خود به خود در جو مسابقات جدید قرار می‌گیرند. خیلی از بچه‌ها هم حرفه‌ای هستند و می‌دانند که باید الان تمرکزشان روی مسابقات جدید باشد و پرونده‌ی مسابقات جهانی بسته شده است. بنابراین از لحاظ روحی کار سختی نیست و بیشتر از لحاظ بدنی امیدوارم بچه‌ها در روز مسابقه حال بهتری داشته باشند.
با این درخشش باید منتظر سهمیه‌ی المپیک هم باشیم؟
ناهید کیانی با این مدالی که گرفت رنک یک دنیا می شود و در رنکینگ المپیکی هم فکر می‌کنم در رده‌ی چهارم قرار بگیرد که خب 5 نفر اول سهمیه‌ی المپیک را دارند و ما برای حفظ امتیاز او باید رویدادهای گرند پری هم جزو یک‌چهارم بیاییم تا دوباره امتیاز بهتری بگیرد و جزو 5 نفر اول بماند تا بتواند از طریق رنکینگ سیستم سهمیه‌اش را کسب کند و بعد ما بتوانیم برای مسابقات کسب سهمیه قاره‌ای مان هم تدابیری داشته باشیم تا آن‌جا هم اگر بشود بتوانیم یک سهمیه کسب کنیم. تمام تلاش‌مان را برای قرار گرفتن در بهترین مسیر انجام می‌دهیم.