دانشجو، قلب تپنده جامعه

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سیده حسنا پیروان؛ دانشجو، گروه بلاتکلیف محصور شده در میان انبوه گزاره های علمی بعضا ناکارآمد؛ یا قلب تپنده جامعه و سکوی پیشرفت و پرتاب کشور، مهره نادیده انگاشته شده شطرنج اداره کشور یا مهره گردان این بازی. مگر نه این است که دانشجو آمده تا نماینده دستان پینه بسته کشاورز و کارگری باشد، آمده تا صدای سفره های تهی از نان باشد، مگر نه این است که آمده تا آیینه ی تمام نمای دغدغه های قشری باشد که در آن رشد کرده و به دانشگاه رسیده و اکنون چشم امید گروهی به اوست.

بر کسی پوشیده نیست که دانشجو همه این ها و بلکه حتی چیزی فراتر از این توصیفات است، کافیست نگاهی به وقایع چند سال اخیر داشته باشیم تا آنها را شاهد عینی بر نقش بی بدیل دانشجو بیابیم؛ مثل حضور سبز دانشجویان در کنار کارگران هفت تپه که چند سالی است نسبت به بی عدالتی و عدم پرداخت حقوقشان اعتراض میکردند و عاقبت هم ثمری که نداشت هیچ پاسخی هم جز تهدید اخراج و دستگیری و از این دست نصیبشان نشد و در اینجا دانشجویان و تشکل های دانشجویی بدون قدرت سیاسی خاصی و صرفا با قدرت رسانه ای خود ورود کردند صدای کارگران شدند و مطالباتشان را به گوش مسئولین رساندند و با تلاش شان نقش موثری در حل مشکل چند ساله کارگران هفت تپه ایفا کردند و در نهایت پس از سال ها مشکل هفت تپه حل شد و شخصی دستش از فساد کوتاه شد و خصوصی سازی اجرایی. این تلاش و کنشگری تشکل های دانشجویی تحسین رهبری را هم به دنبال داشت.

فعالیت های دانشجویان در برابر مشکلات و بی آبی های اخیر که در کنار مردم ایستادند اعتراض کردند، نامه نوشتند، از رسانه های دانشجویی استفاده کردند و اعلام کردند در مقابل هرچیزی که خلاف منافع مردم باشد می ایستند و بار دیگر مردم شاهد حضور نمایندگان آینده و خرد این کشور در متن تحولات و درد های کشور بودند، و مسئولین فهمیدند که بی آبی یک درد حقیقی است و نه سیاهنمایی. نقش تشکل های دانشجویی و دانشجویان با درایت و آگاهی که همه تلاششان را کردند؛ با مراجع و علمای دین صحبت کردند و از روانشناسان و متخصصان این حوزه مشورت گرفتند نامه نگاری و تجمع کردند تا طرح دو فوریتی منع ازدواج زیر هجده سال که ادعا داشت میخواهد مانع تضعیف حقوق کودکان شود و از سمت برخی مسئولین و نمایندگان در حال پیگیری بود به تصویب نرسد که البته دوندگی های بی وقفه تشکل ها در این امر به ثمر رسید و طرحی که ظاهرا تصویبش قطعی بود تصویب نشد.

انتقاد موثر و بجای دانشجویان و رسانه های دانشجویی در قبال انتصاب های برخی مسئولین که البته از چشم ها دور نماند و نتایج مثبتی را هم در بر داشت، دانشجویانی که ضرورت انتقاد و مطالبه گری را درک کردند و در موقعیت نیاز نقش خود را به خوبی ایفا کردند و با هرچه که در اختیار داشتند اعتراض کردند به انتصاب های فامیلی و همگان شاهد نتیجه اش بودند. یا بحث و مطالبه اخیر دانشجویان در مورد آینده مذاکرات و نامه هایی که نوشتند و درخواست هایی که داشتند از جمله (عبرت گرفتن از تجربه گذشته، شرطی نکردن اقتصاد به مذاکرات، صیانت از دستاوردهای هسته‌ای و رفع کلیه تحریم‌ها به عنوان شرط اصلی توافق) که امید می‌رود مطالبات دانشجویی در این امر به ثمر برسد.

دانشجو و جنبش های دانشجویی از این دست فعالیت ها و موفقیت ها کم نداشته و مصادیق قابل ذکر و غیر قابل انکار بسیار دیگری نیز دارد از جمله: تلاش و فعالیت رسانه ای و مطالبات تشکل های دانشجویی در برابر حقوق های نجومی و پایمال بیت المال که سر و صدای بسیاری کرد و این مطالبات سر از صدا و سیما در آورد. و حتی بسیار قبل تر از همه اینها، نقش دانشجویان آگاهی که از خون خود نهال انقلاب و جنگ را آبیاری کردند و ما اکنون وامدارشان هستیم، جنبشی که بی سابقه بود چرا که به گفته برخی از تاریخ دانان جنبش دانشجویی در هیچ جا جز ایران به انقلاب نینجامید. همه این کنشگری ها و مطالبات ثمر داده و نداده شاهدی بر اهمیت نقش دانشجو است که ناشی از جرأت و جسارت قشر دانشجو توأم با فکر و تحلیل و روحیه مطالبه گری است.

مرور فعالیت های دانشجویی در تاریخ این کشور کم ترین ابزار برای صحه گذاشتن بر اهمیت دانشجو به مثابه قلب تپنده کشور است، عضوی بنیادین که بیش از بسیاری از نمایندگان و مسئولین خود را نماینده و مسئول مردم دانسته و میداند و نه فقط در عرصه حرف، که در میدان عمل نیز به بهترین صورت ممکن این وظیفه را اجرا کرده. دانشجو در تاریخ این کشور همواره خود را به بهترین وجه نشان داده و با فعالیت های پر ثمرش توصیفات نیکویی از خود بر قلب مردم به یادگار گذاشته. چرا که او همان حافظ اسلام و عدلی است که به خاک و خون گلوله های خودی کشیده می شود اما دست از انقلاب خواهی اش نمی کشد، در خاکریز ها هم سودای علم از سرش نمی افتد، عاشق علم است و با همه ی سختی ها در کشورش می ماند و علم می آموزد و افتخار می آفریند، دانشجو فریاد دادخواهی است که در کنار مردم و برای آنها سر داده می شود. و تا همیشه روزنه امید جامعه می ماند.

سیده حسنا پیروان - فعال دانشجویی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفا منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.