«دستگاه نظری گورویچ» منتشر شد / پدیدارشناسیِ دیالکتیکیِ تفسیری

کتاب «دستگاه نظری گورویچ: پدیدارشناسیِ دیالکتیکیِ تفسیری» اثر حسین ابوالحسن تنهایی توسط انتشارات اندیشه احسان منتشر شد.

به گزارش خبرنگار مهر، انتشارات اندیشه احسان کتاب «دستگاه نظری گورویچ: پدیدارشناسیِ دیالکتیکیِ تفسیری» اثر حسین ابوالحسن تنهایی (ح. الف. تنهایی) را در 178 صفحه و بهای 94 هزار تومان منتشر کرد.

گورویچ جامعه‌شناس و حقوقدان فرانسوی روسی الاصل بود. او از متخصصان جامعه‌شناسی معرفت و جامعه‌شناسی حقوق بود و در دانشگاه پاریس کرسی استادی داشت. در دستگاه نظری او قانون صرفاً قواعد یا تصمیماتی نیست که توسط نهادهای دولتی مانند قوه مقننه، دادگاه‌ها و پلیس تولید، تفسیر و اجرا می‌شود. گروه‌ها و جوامع از انواع مختلف، چه به‌طور رسمی ساختار یافته باشند و چه غیررسمی، مقرراتی را برای خود و دیگران ایجاد می‌کنند که به درستی می‌تواند از منظر جامعه‌شناختی قانون در نظر گرفته شود.

با این حال، کثرت‌گرایی حقوقی گورویچ بسیار دقیق‌تر و رادیکال‌تر از بسیاری از جامعه‌شناسان حقوقی است و انواع بسیار متنوعی از قوانین را در انواع مختلف اجتماعی - یا تعامل اجتماعی - می‌بیند که او در نوشته‌هایش متمایز می‌کند. وی ضرورت تأکید بر واقعیت و اهمیت حقوق اجتماعی و حقوق اجتماعی را در تقابل با آن چیزی می‌دید که قانون فردی می‌نامید. منشور حقوق اجتماعی او که در پایان جنگ جهانی دوم تهیه شد، تلاشی برای بیان طرحی از چارچوب قانونی حقوق اجتماعی برای دنیای پس از جنگ بود که در آن ایده حقوق بشر به تازگی قدرتمند شده بود.

حسین ابوالحسن تنهایی، جامعه شناس معاصر و عضو بازنشسته هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی است. کتاب «دستگاه نظری گورویچ: پدیدارشناسیِ دیالکتیکیِ تفسیری» مجلد ششم از مجموعه کتاب‌های دستگاه‌های نظری اوست. از این مجموعه پیشتر این عناوین منتشر شده است: «دستگاه نظری مارکس»، «دستگاه نظری وبر»، «دستگاه نظری مید»، «دستگاه نظری بلومر» و «دستگاه نظری تنهایی (تفسیری پرگمتیستی): جامعه‌ی درون ساخت / برون ساخت».

تنهایی تربیت شده جامعه‌شناسی آمریکایی است و شاگرد هربرت جرج بلومر. او در مصاحبه‌تای مطبوعاتی اشاره کرده که تأثیرات آموزش‌های بلومر او را به این نتیجه رساند که شرح، بیان و تدریس نظریه‌ها شامل دو واقعیت مستقل است؛ نخست خود نظریه و آنچه که ما تحت عنوان دستگاه نظری می‌شناسیم؛ مانند مجموعه نظریاتی که مارکس بیان کرده یا آنچه وبر، گیدنز، فوکو و... گفته‌اند و دوم ساختارشناسی نظریه‌ها؛ به این معنا که یک نظریه چگونه پرداخته و ساخته می‌شود و چه فرمتی و ویژگی‌هایی دارد، از چه نکات قوت و ضعفی ممکن است برخوردار شود و چگونه باید آن نقاط قوت را پروراند و چطور باید از نقاط ضعف پرهیز کرد؟ دلیل نگارش مجموعه کتاب‌های دستگاه‌های نظری نیز همین بوده است.