دلار می‌گیرند، ریال بازی می‌کنند!
شاید زیاد شنیده باشید که فلان بازیکن برای عقد قرارداد با باشگاه جدیدش 50 یا 60 یا 100 میلیارد تومان پول می‌گیرد. چنین اعدادی برابر است با 700 هزار تا یک میلیون دلار؛ ذر بسیاری از کشورها به بازیکنانی در سطح فعلی بازیکنان ما چنین پول هایی نمی دهند.
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ در اغلب اوقات، دستمزدهایی که به بازیکنان ایرانی پرداخت می‌شود، بیش از ارزش فنی آنهاست.
چون بیشتر باشگاه های کشور دولتی یا شبه دولتی هستند و نیز حسابرسی و محاسبه سود و زیان به صورت جدی و واقعی صورت نمی‌گیرد، تیم ها هر چقدر دوست داشته باشند به بازیکنان پول می‌دهند و در این میان غیر از ایجنت ها و دلال ها، ممکن است شماری از مدیران هم سود مالی ببرند؛ در نتیجه ما با یک بازار کاملا غیرواقعی و اغراق آمیز مواجهیم؛ جایی که پرداختی ها با ارزش «دلار» انجام می‌شود، اما خروجی ها در سطح «ریال» است.
شاید زیاد شنیده باشید که فلان بازیکن برای عقد قرارداد با باشگاه جدیدش 50 یا 60 یا 100 میلیارد تومان پول می‌گیرد.
چنین ارقامی برابر است با 700 هزار تا یک میلیون دلار؛ واقعا خیلی از جاهای دنیا و مخصوصا در کشورهای اروپایی به بازیکنانی در سطح فعلی بازیکنان ما، چنین پول هایی نمی‌دهند.
چند سال است که تیم ملی ایران موفقیت چشمگیر و بزرگی به دست نیاورده؟ چند دهه است که تیم زیر 23 سال ایران راهی مسابقات المپیک نشده؟
چه مدت است که هیچ باشگاهی از ایران قهرمان قاره نشده؟ اصلا چند سال است که ما نمی‌توانیم یک برد درست و حسابی برابر تیم های عربستانی به دست بیاوریم؟
فصل گذشته نه تنها پرسپولیس و استقلال خیلی زود و بد از لیگ نخبگان آسیا کنار رفتند، بلکه تراکتور و سپاهان در لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) هم نتوانستند به مراحل نهایی برسند.
یک نشانه دیگر در تایید این ادعا هم مربوط می‌شود به فقدان موفقیت های فردی؛ 4 بازیکن ایرانی در فاصله سال های 1996 تا 2004 توپ طلای آسیا را گرفتند؛ آیا پس از آن چنین موفقیتی تکرار شده است؟
شما ببینید مقصد بازیکنان صادراتی ایران در این سال ها کدام لیگ ها بوده است؟ می بینید که خبری از اسپانیا و آلمان و انگلیس و... نیست.//