روایت یک دیدار
محمود گبرلو /
ضیافت افطار رئیس جمهور با اهالی هنر برگزار شد. نمایندگان صنوف هنری با صراحت و شجاعت نقطه نظرات خود را مطرح کردند و رئیس جمهور با محبت و صمیمیت بیانات دلنشینی ابراز داشتند.
احتمالا, باور این جمله برای برخی روزنامه نگاران و هنرمندان، غیر ممکن و حتی چاپلوسانه و متملقانه باشد اما این یک تحلیل واقعی از ضیافت افطار ریس جمهور با هنرمندان از زبان کسی است که رئیسی انتخاب او نبود!
شور و هیجان انتخاباتی و بعد از آن تعامل و همدلی برای پیشرفت و موفقیت کشور دو مبحث جداگانه هستند که این ضیافت نشانگر این دو مبحث جدا از هم بود.
ابتدا هنرمندان در فضای آزاد و بدون موضوع از پیش تعیین شده سخن گفتند.
"شاهسواری" مدیرعامل خانه‌سینما به اختلاف جدی دولتمردان و برخی مغرضانه با سینماگران اشاره کرد."دژاکام" کارگردان تئاتر با صراحت به مشکلات جوانان فارغ التحصیل تئاتر و عدم توجه به وضعیت معیشتی آنان اشاره کرد."
فرهت" پیشکسوت موسیقی از وضعیت نابسامان موسیقی در زمینه ارکستر سمفونیک و عدم توجه به موسیقی اصیل ایرانی اشاره کرد".
ضیا هاشمی" تهیه کننده سینما به دخالت نابجای شبکه ساترای صدا وسیما در تولید نمایش های خانگی و کاهش تماشاگر سینما اشاره کرد.
"ده نمکی" کارگردان سینما درباره انتخاب غلط مدیران جوان نابلد و خانه نشینی پیشکسوتان متبحر و باتجربه اشاره کرد.
"رئیس گروه شعر و موسیقی" به شیوه غلط ممنوعیت فعالیت دختران رشته موسیقی بعد از فارغ التحصیلی در کشور اشاره کرد.
"شمقدری" کارگردان سینما به نبود استراتژی فرهنگی اشاره کرد وتعدادی دیگر که در حوزه های مختلف هنری تخصص دارند درددلهای خود را ابراز داشتند.
رئیس جمهور با طمانینه حرف ها رو گوش و نکاتی را یادداشت می‌کرد و بعد از پایان صحبت هنرمندان به چند نکته اساسی و زیربنایی درباره اهمیت هنر وتوجه به هنرمندان ورمز موفقیت توسعه یافتگی کشور با تکیه به هنر اشاره کرد.
کلمات به کار برده شده توسط ریس جمهور بسیار مودبانه و احترام آمیز بدون تحکم و تحقیر و یا دستور بود.
بدون استثنا همه انتقادات مطرح شده را پذیرفت و به وزیر و یا سایر مسئولین دستور اکید برای رسیدگی داد و اظهار تمایل کرد ملاقات های خصوصی تر و صمیمانه تری داشته باشد.
به هیچ وجه در کلامش امر و نهی دیده نمی شد؛ مثل برخی که همیشه از هنرمندان طلبکارند و دستوری برخورد می کند.
رفتار و منش آقای رئیسی این بار خیلی متفاوت با دوران تبلیغاتی ریاست جمهوری بود. معلوم بود در نگرش و تفکر نسبت به هنر تغییر اساسی کرده اند. اعتقاد داشتند تعامل و گفتگو و همچنین رسیدن به مفاهیم مشترک در هنر رمز همدلی و موفقیت و پیشرفت است.
زیباترین برخورد آقای رئیس جمهور زمانی بود که" سید جواد هاشمی" بازیگر و کارگردان بدون هماهنگی ایستاد و گفت: "برخی هنرمندان مایل نیستند با شما ملاقات کنند و این جمع همه هنرمندان ایران محسوب نمی شوند" رئیس جمهور هم در پاسخ با لبخند و احترام اعلام کرد "من رئیس جمهور همه هستم چه رای داده باشند و چه رای نداده باشند و ای کاش زمان و مکان اجازه میداد با همه دیدار کنم."و حرکت پسندیده ایشان بعد از سخنرانی حضور در جمع هنرمندان بدون حفاظت و سخت گیری و گوش دادن به تک تک حرفها بود.
دیداری که طبیعتاً درددل های خصوصی و شخصی هنرمندان مطرح می‌شد و گاه مواردی را هم به مسئولین همراه برای پیگیری یادآور می شدند. دقت ایشان به حدی بود که وقتی نزدیک " دژاکام"شدند گفتند شما گفتید سه نکته دارید اما فقط دو نکته را اشاره فرمودید!!
حاشیه:
1_ خبری پخش شد که دعوت قبلی به خاطر عدم پذیرش هنرمندان لغو شد و در مقابل مسئولین ادعا کردند که به خاطر طوفان شدید لغو شد. اگر فرض را بر صحت خبر عدم پذیرش بگذاریم منصفانه قدری طبیعی بود چون تصویر روشن و شفافی از دیدگاه ریس جمهور جدید درباره هنر و هنرمندان وجود نداشت و هنوز عکس یادگاری ایشان با آن خواننده سطحی و کم عمق در مقابل خوانندگان اصیل و ماندگار در ذهن وجود داشت و یا ادبیات غیر معقول برخی اطرافیان و وابستگان ایشان درباره هنرمندان، برخی را مکدرکرده بود ولی - با گذشت زمان - از حرفها و رفتار های ایشان در ضیافت افطاری معلوم بود اتفاقات مثبت و موثری در حال رخ دادن است. فضای بازتری برای تعامل وجود داشت. حاضرین متوجه شدند دولتمردان و هنرمندان نیازمند یکدیگر هستند و به جای تقابل می توان تعامل کرد. عکس یادگاری با شاهسواری و شمقدری و عنایت بخشی و چکناواریان و فرهت تنها یک عکس یادگاری لحظه ای نیست.
2_ اگر سلبریتی ها نیامدند و یا دعوت نشده بودند قابل بررسی است. وزیر و زیر مجموعه اش باید پاسخ بدهند چون کم کاری و ندانم کاری ها زیر مجموعه باعث دلخوری می شود نه شخص ریس جمهور. شاید ریس جمهور تمایل به تعامل دارد اما سلیقه های شخصی زیرمجموعه ها فاصله ایجاد میکند.
3_ فرض کنیم حرف سید جواد هاشمی درست است که این جمع همه هنرمندان معترض و مخالف نیستند. اما نمونه ای از هنرمندان که بودند وکسی هم مانع صحبت های این جمع نبود. اگر برخی حرفها زده نشد اعتراض به خود هنرمندان وارد است نه دعوت کنندگان.