روزی که آمریکا مقهور قدرت ایران شد

به گزارش ایسنا و به نقل از SOFOOT، ورزشگاه ژرلاند، 40 هزار تماشاگر، تمام صندلی‌ها پر از تماشاگر، پیش مسابقه بسیار فشرده و حتی فیلمی در تلویزیون فرانسه که بدر آن گفته می شود: آمریکا و ایران سیاسی‌ترین مسابقه جام جهانی 1998 فرانسه است.

"من سیاستمدار نیستم، یک ورزشکار هستم". برای صدمین بار در این هفته، جلال طالبی، سرمربی ایران، در یک کنفرانس مطبوعاتی همین سخنان را تکرار می‌کند. ایران قصد دارد ایالات متحده را در لیون به چالش بکشد و این مربی چند روز پیش هدایت تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده گرفته است. مأموریت تقریبا غیرممکن است، از آنجا که این قرعه، ایران و ایالات متحده را در یک گروه قرار داده است، همه نگاه‌ها به احیای یک جدال عقیدتی و سیاسی است که برای ده‌ها سال پیش وجود داشته است.

بنابراین اولین مسابقه تاریخ بین ایرانیان و آمریکایی‌ها، ورزش تحت الشعاع فشارهای ژئوپلیتیک قرار گرفته است. کودتای 28 مرداد سال 31 با حمایت آمریکا، انقلاب ایران، تسخیر سفارت آمریکا در تهران، سقوط هواپیمای مسافربری ایران توسط یک موشک شلیک شده از ناو آمریکایی و اختلاف نظرهایی که رسانه‌ها از هر دو طرف دوست دارند در 90 دقیقه فوتبال خلاصه شوند.

به نظر می‌رسد در 21 ژوئن سال 1998، تقابل دو کشور در زمین چمن ژرلاند ادامه دارد. پیام‌های آرامش‌طلبانه‌ای بین کلینتون و محمد خاتمی، رئیس جمهور جدید ایران رد و بدل می‌شود. ولی این صحبت‌ها به طور سیستماتیک توسط اظهارات محافظه کاران ایرانی، که از فرصتی برای قدرتنمایی مقابل "شیطان بزرگ" استفاده می‌کنند، تحت الشعاع قرار گرفته است.

دیوید رجیس مدافع آمریکایی می‌گوید: به جای روزنامه‌نگارهای ورزشی، روزنامه نگارها با رویکرد سیاسی در این مسابقه حضور داشتند. ما احساس کردیم که دیپلمات‌های سیاسی هستیم تا ورزشکار.

تاب راموس دیگر بازیکن این تیم نیز عنوان کرد که آمریکا بعد از باخت به آلمان به دنبال این بود که بتوانند ایران را که اخیرا به یوگوسلاوی باخته بود ببرند.

معادله از طرف ایران پیچیده‌تر است. خداداد عزیزی در صحبت‌های خود این‌طور می‌گوید: "ما این بازی را نخواهیم باخت. بسیاری از خانواده‌های شهدا منتظر پیروزی ما در این دیدار هستند".

تفنگ‌ها و رزها

سرانجام، خیال دیدن 22 بازیکن در کنار هم به سر می‌آید. کاپیتان ایرانی، احمدرضا عابدزاده پیشروی را هدایت می‌کند، گل‌هایی را در دست می‌گیرد و دست دراز همتای آمریکایی خود، توماس دولی را می‌پذیرد. دیوید رجیس اظهارکرد: هیچ چیز برنامه ریزی نشده است. شخصی مجبور بود قدم اول را بردارد. یادم است که کاپیتان، توماس دولی، پس از سرودها به سادگی به ما گفت: "بیا بچه‌ها، ما قصد داریم عکس را با هم بگیریم."

حمید استیلی با یک ضربه سر دروازه کیسی کلر آمریکایی را باز کرد. در سکوها، طرفداران ایالات متحده در تلاش هستند که صدای‌شان در بین 7000 هوادار ایرانی شنیده شوند، حتی اگر هم زندگی مشترک به آسانی پیش برود. دیوید رگیس ادامه می‌دهد: "در یک مقطع، من نزاع بین تماشاگرها را دیدم. بعدا فهمیدم که این به دلیل اختلافات سیاسی در بین هواداران بوده است".

ایران در ادامه گل دوم را نیز با ضربه مهدی مهدوی کیا به ثمر رساند و این دیدار با برتری 2 بر یک ایران به پایان رسید. رهبر ایران در واکنش به این پیروزی بزرگ گفت: امشب، دشمن بزرگ و استکبار طعم تلخ شکست را حس کرد.

آشتی بزرگ هنوز بسیار دور از ذهن است. بازیکنان، با این حال، چند قدم جلوتر برداشتند، همانطور که تاب راموس، هافبک آمریکایی توضیح می‌دهد: "محمد خاکپور، شماره چهار ایران، سپس برای بازی در باشگاه من به نیویورک آمد. ما خیلی دوست شدیم، او اغلب برای غذا خوردن به خانه من می آمد. او قبل از بازگشت به ایران برای مربیگری، مدتی در ایالات متحده زندگی کرد».

دو سال بعد دو تیم در یک دیدار دوستانه هم برابر هم به میدان رفتند.

انتهای پیام