رونالدو؛ سرآغاز یک پایان برای یوونتوسِ آنیلی و دوستان

به گزارش خبرگزاری تسنیم، پنج سال پیش در چنین روزهایی هواداران یوونتوس سر از پا نمی‌شناختند. با اینکه توجه اهالی فوتبال معطوف جام جهانی 2018 روسیه بود، خبری که به گوش آنها رسید آن‌قدر بزرگ و هیجان انگیز بود که تمام اخبار دیگر را تحت الشعاع قرار دهد. به اطلاع آنها رسیده بود کریستیانو رونالدو - همان کسی سال قبل از آن به خاطر گل قیچی برگردانش به جان‌لویجی بوفون در تورین ایستاده تشویقش کردند - تحت تأثیر ارادت آنها قرار گرفته و می‌خواهد برای یوونتوس بازی کند. لحظه‌شماری هواداران برای دیدن ستاره پرتغالی با پیراهن یووه آغاز شد غافل از اینکه آمدن او برای بانوی پیر بیشتر منشأ یک دردسر خواهد بود تا سعادت. در آن میان یک نفر بیشتر از همه به خودش می‌بالید؛ آندره‌آ آنیلی، رئیس وقت باشگاه یوونتوس. نام و آواز رونالدو آن‌قدر بزرگ بود که برادرزاده مالک فقید باشگاه به محض اطلاع از تمایل او برای رفتن به تورین، از خود بیخود شد. به این ترتیب که او بدون توجه به توصیه‌ها و مخالفت مدیراجرایی وقت باشگاه جوزپه ماروتا، شخصاً برای مذاکره و عقد قرارداد با رونالدو دست به کار شد و خیلی طول نکشید که کاپیتان تیم ملی پرتغال از ایتالیا سر درآورد.

با همه هیاهویی که در ایتالیا به خاطر ورود یکی از دو بازیکن برتر وقت فوتبال به راه افتاد، خیلی طول نکشید که اولین مورد از تبعات این خرید شاید غیرضروری نمایان شد. ماروتا، معمار موفقیت‌های یوونتوس و یکی از اصلی‌ترین عوامل احیای این تیم پس از قهقرای کالچوپولی، ماندنش در تورین را غیرضروری دانست و ترجیح داد شخصیت خود را با رفتن به تیمی دیگر که کسی در امورش دخالت نکند، حفظ کند. با رفتن ماروتا، آنیلی فابیو پاراتیچی را به عنوان مدیرورزشی جدید منصوب کرد، کسی که اکثر خریدهایش برای یوونتوس ضرر بود تا منفعت.

یوونتوس نزدیک به 120 میلیون یورو برای خرید رونالدو از رئال مادرید هزینه کرد و پذیرفت به او سالانه 30 میلیون یورو هم حقوق بدهد به امید اینکه او همان قطعه گمشده پازلی باشد که بانوی پیر را به قهرمانی اروپا می‌رساند. رونالدو اما با همه ارزشی که برای تلاش‌هایش در تورین باید قائل بود، برای تیم یکدستی که آلگری پیش از آن ساخته بود، حکم وصله‌ای ناجور را داشت و شاید به همین دلیل هم بود که در بدو ورودش به تورین زمزمه‌هایی مبنی بر نارضایتی آلگری از اضافه شدن او به لیست شاگردانش شنیده می‌شد. آلگری و قبل از او ماروتا احتمالاً فکر روزهایی را می‌کردند که تیم از در خدمت رونالدو بودن خسته شود و سایر بازیکنان به ستاره پرتغالی به خاطر حقوقی که می‌گرفت حسادت کنند. به هر حال حقوق رونالدو هم اندازه حقوق بیش از مجموع نیمی از سایر هم‌تیمی‌هایش بود.

یوونتوس در سه سالی که رونالدو برایش بازی کرد، نه تنها در رقابت‌های اروپایی پسرفت کرد، بلکه در آخرین فصل برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش در سری A به دردسر افتاد. مقصر دانستن رونالدو به خاطر آن ناکامی‌ها بی‌انصافی است به خصوص در اولین فصل ورودش که یک تنه با هت‌تریکش مقابل اتلتیکومادرید، یوونتوس را از حذف در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان نجات داد اما واقعیت این بود که ورود او تیم آلگری را از آن حالت متوازن و یکدستی که داشت خارج کرد و به تعبیر روزنامه گاتزتا «خرید رونالدو سرآغاز یک پایان برای یوونتوس آنیلی» بود.

رونالدو در 134 بازی‌اش برای یوونتوس 101 گل و با این تیم دو قهرمانی در سری A کسب کرد اما بهترین دستاوردش در این تیم در رقابت‌های اروپایی حضور در مرحله یک چهارم نهایی فصل 19-2018 لیگ قهرمانان اروپا بود که آژاکس به ماجراجویی‌های او و هم‌تیمی‌هایش خاتمه داد. پرداخت حقوق سنگین رونالدو، روی یوونتوس فشار زیادی وارد کرد و کم شدن دخل باشگاه به خاطر شیوع کرونا هم این فشار را مضاعف کرد. یووه سال 2021 دیگر به این نتیجه رسید که نمی‌تواند از پس پرداخت حقوق رونالدو برآید و از ابراز تمایل بازیکن برای ترک تورین استقبال کرد و او را به منچستریونایتد فروخت. اگرچه با رفتن رونالدو بار مالی بزرگی از شانه‌های بانوی پیر برداشته شد اما تراز مالی این باشگاه هنوز هم هنوزه به شرایط دلخواه برنگشته است. یوونتوسی‌ها در فصل 22-2021 ضرر مالی 254.3 میلیون یورویی ثبت کردند که در تاریخ باشگاه رکورد بود. این اما پایان داستان نبود. پرداخت حقوق بازیکنان از جمله رونالدو در ایام کرونا آن‌قدر روی بانوی پیر فشار می‌آورد که به هر روشی برای کاهش هزینه‌ها متوسل شدند. یکی از آنها هم پرداخت زیرمیزی حقوق‌ها برای فرار از پرداخت مالیات بود که تبعات آن هنوز هم گریبانگیر یوونتوس است. در واقع به سبب همان تخلفات مالی، یوونتوس فصل گذشته با کسر 10 امتیاز جریمه شد و سهمیه لیگ قهرمانان، لیگ اروپا و پاداش‌های قابل توجه آن دو تورنمنت را از دست داد. علاوه بر آن آنیلی، پاراتیچی و تمام کادر مدیریت باشگاه به عنوان متهمان پرونده تخلفات مالی باشگاه به صورت دسته جمعی استعفا کردند و یک رسوایی تمام عیار برای باشگاه باقی ماند. هنوز اما یک ضربه دیگر در انتظار بیانکونری است و آن محرومیت احتمالی‌اش از رقابت‌های اروپایی فصل آینده با حکم یوفاست. بعد از آن شاید هواداران تیم تورینی بتوانند به پایان دوران تاریکی که سرآغازش ورود رونالدو بود، امیدوار باشند.