سالور: سوژه «سه کام حبس» اصلا تکراری نیست / ایزدیار: سعی کردم با نقش‌های قبلی خود فاصله بگیرم
نشست خبری فیلم سینمایی «سه کام حبس» به کارگردانی سامان سالور با اجرای محمود گبرلو در محل نشست‌های پردیس سینمایی ملت موسوم به کاخ رسانه برگزار شد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، نشست خبری فیلم سینمایی «سه کام حبس» به کارگردانی سامان سالور با اجرای محمود گبرلو در محل نشست‌های پردیس سینمایی ملت موسوم به کاخ رسانه برگزار شد.
سامان سالور کارگردان اثر، محسن تنابنده، پریناز ایزدیار، سمیرا حسن پور و متین ستوده بازیگران و سایر عوامل این فیلم سینمایی در نشست خبری فیلم سینمایی «سه کام حبس» حضور داشتند. این نشست خبری با دقیقه ای سکوت در احترام جانباختگان سانحه هواپیمایی اکراین آغاز شد.
- بیشتر بخوانید:
- برای مشاهده فهرست کامل آثار سودای سیمرغ فجر 38 اینجا کلیک کنید
- برای مشاهده متن کامل نشست خبری جشنواره فیلم فجر 38 اینجا کلیک کنید
- برای مشاهده آخرین خبرها از جشنواره فیلم فجر 38 اینجا کلیک کنید
- برای مشاهده معرفی هیئت داوران جشنواره فیلم فجر 38 اینجا کلیک کنید
- برای مشاهده برنامه سینماهای مردمی جشنواره فیلم فجر 38 اینجا کلیک کنید
سامان سالور پیرامون ازیاد تولید آثار پیرامون اعتیاد گفت: طرح کلی و ایده این فیلمنامه نزدیک به سه سال طول کشید، این فیلم شاید قبل از خیلی از فیلم‌ها برای ساخت به فکر ما رسید، ما خواستیم جنبه دیگری مشکلات اعتیاد در خانواده را به نمایش بگذاریم.
وی در همین راستا ادامه داد: به عنوان مثال نقشی که محسن تنابنده در این فیلم بازی کرده نسبت به آثاری مثل لامپ صد کاملا متفاوت است، این فیلم بافت تازه ای از تاثیر اعتیاد بر خانواده را نشان می دهد. حتی اگر یک نفر با دیدن این فیلم به فکر ترک اعتیاد یا نرفتن به سمت بیفتد ما کارمان را انجام داده ایم.
سالور ادامه داد: به نظر من سوژه فیلم سه کام حبس اصلا تکراری نبود، وی فردی است که تلاش می کند تا زندگی بهتری داشته باشد. لزوما فکر نمی کنم که استفاده از قصه و بازیگر و رفتن به سوی قصه منافاتی با نوگرایی ندارد، هر بیننده می تواند برداشتی شخصی از اثر داشته باشد.
وی درباره حضور کمرنگ پلیس در فیلم اظهار کرد: واقعیت این است که سه کام حبس داستانی پلیسی نیست، پلیس به عنوان محور اصلی داستان نبود بلکه قصه آدم هایی بود که درگیر ماجرای اعتیاد شده اند.
کارگردان سه کام حبس درباره فضاسازی و طراحی صحنه اثر ادامه داد: در طراحی صحنه مخصوصا در بخش بیمارستان اغراقی صورت نگرفته و من این انتخاب را براساس مستندات و عکس و آخرین حضورم در یک بیمارستان انجام دادم. درباره پایان و به نوعی وجود کورسوی امید آخر فیلم شاید برخی بگویند که نخ نما بوده اما من اعتقاد دارم که در بدترین شرایط هم جای امید هست.
سالور افزود: ما تمام تلاشمان تاثیرگذاری بر مخاطب بود، به طور معمول برای چنین آثاری تهیه کننده و حامی به سختی گیر می آید اما به هر سختی که بود با کمک دوستان پشت و جلوی دوربین این اثر را به مقصد رساندیم.
وی درباره کمک محسن تنابنده پیرامون به نگارش فیلمنامه اذعان کرد: محسن تنابنده همواره در کنار بازیگری با خودش ایده های فراوانی می آورد که می تواند در فیلمنامه به کارگردان کمک کند، تنابنده فیلمنامه را به خوبی می شناسد و به همین دلیل گپ و گفت با وی لذتبخش است، حتی پایان اثر نیز طی گپ و گفت تنابنده با پریناز ایزدیار شکل گرفت.