یک‌شنبه 4 آذر 1403

شاید بهتر باشد ایران در کمیته بین‌المللی المپیک کرسی نداشته باشد!

خبرگزاری مهر مشاهده در مرجع
شاید بهتر باشد ایران در کمیته بین‌المللی المپیک کرسی نداشته باشد!

یکی از چالش‌های ورزش ایران نداشتن کرسی در کمیته بین‌المللی المپیک و ضعف دیپلماسی حاصل از آن است در حالی که مدرس رسمی این کمیته می‌گوید شاید بهتر باشد اصلا چنین کرسی نداشته باشیم!

یکی از چالش‌های ورزش ایران نداشتن کرسی در کمیته بین‌المللی المپیک و ضعف دیپلماسی حاصل از آن است در حالی که مدرس رسمی این کمیته می‌گوید شاید بهتر باشد اصلا چنین کرسی نداشته باشیم!

خبرگزاری مهر - گروه ورزش: یکصد و سی و ششمین نشست کمیته بین المللی المپیک (IOC) که هفته گذشته به صورت تله کنفرانس برگزار شد، بهانه ای بود برای مطرح شدن دوباره یکی از چالش های همیشگی ورزش ایران در سطح بین الملل.

در جریان این نشست دو نایب رئیس، دو عضو هیات اجرایی IOC و پنج عضو جدید کمیته بین المللی المپیک معرفی شدند. هیچ یک از این اعضای جدید اما ایرانی نبودند و همین مسئله داغ در اختیار نداشتن کرسی بین المللی معتبر برای ورزش ایران را تازه کرد.

البته که قرار نبود به واسطه برگزاری نشست هفته گذشته کمیته بین المللی المپیک یکی ایرانی IOC memeber شود چون اصلا طی سال های گذشته و با وجود درگیر شدن مکرر ورزش ایران در مناقشات بین الملل، تلاش جدی در این زمینه و در جهت برطرف شدن ضعف دیپلماسی ورزش ایران صورت نگرفته بود با این حال این انتصابات و انتخاب های جدید، حسرتی که به واسطه از دست رفتن کرسی های تاثیرگذار در فدراسیون های بین المللی شنا، قایقرانی، وزنه برداری و اتحادیه جهانی کشتی بر دل ورزش ایران نشاند را زنده کرد.

شاید بهتر باشد در IOC کرسی نداشته باشیم سرآمد این کرسی ها، کرسی ایران در کمیته بین المللی المپیک بود که حفظ آن می توانست نقش حیاتی در استیفای حقوق ورزشی‌ها در زمین مسابقه یا خارج از آن داشته باشد اما «بی تدبیری محض خودی‌ها» این کرسی را از مصطفی هاشمی طبا و کل ورزش ایران گرفت. از 16 سال پیش که این کرسی کلیدی از دست رفت، نبود ساز و کار مشخص برای تاثیرگذاری در ورزش جهان به یک بحران و چالش همیشگی در ورزش کشور تبدیل شد.

با همه اینها اما این سوال مطرح است که «در اختیار داشتن کرسی در کمیته بین المللی المپیک که بالاترین نهاد بین المللی در ورزش جهان به حساب می آید، به نفع کشور است یا اصلا بهتر است چنین کرسی را نداشته باشیم؟»، این سوال از آنجایی شکل می گیرد که بارها نمایندگان ایران در صحنه های بین المللی محکوم به نادیده گرفته شدن منشور المپیک شده اند. منشوری که طبیعتا خود اعضای IOC بیشتر از هر فرد دیگری باید متعهد به آن و چارچوب هایش باشند.

اصغر رحیمی مدرس رسمی کمیته بین المللی المپیک که به عنوان مشاور رئیس در کمیته ملی المپیک فعالیت دارد و تجربه سرپرستی کاروان ایران در رویدادهایی مانند بازی های المپیک 2016 ریو را هم بر عهده داشته نیز با این موضوع موافق است.

وی در گفتگو با خبرنگار مهر در این زمینه گفت: افرادی که متصدی کرسی بین المللی می شوند بسیار دشوار بتوانند به کشور خود کمک کنند چرا که بعد از تصدی کرسی متعلق به جامعه بزرگتر آسیایی و جهانی می شوند. بنابراین دیگر نمی توانند به دنبال منافع فردی یا منافع مختص کشور خود باشند.

رحیمی با تاکید بر اینکه هرچه کرسی مهمتر باشد تعهد متصدیانش بیشتر و مسئولیت‌شان سنگین تر خواهد بود، ادامه داد: با این حال ویژگی های شخصی، هوش و زیرکی افراد می تواند به صورت نامحسوس به ورزش کشور کمک کند. به عبارتی این افراد خاص می توانند کمک کنند تا حتی المقدور کشور وارد چالش های بین المللی نشود، بحران‌ها را پیش بینی و پیشگیری کنند و در صورت بروز بهترین تصمیم را بگیرند.

رئیس پیشین مرکز نظارت بر تیم های ملی در کمیته ملی المپیک با تاکید بر اینکه مسئولیت داشتن و کسب کرسی در IOC ضمن اینکه یک برنامه قوی نیاز دارد بسیار برای فرد صاحب کرسی تعهد آور خواهد بود، تصریح کرد: در نظر بگیرید دو نفر راننده هستند، یکی افسر راهنمایی و رانندگی و دیگری شخصی عادی است. به طور طبیعی انتظار می‌رود آن افسر نسبت به رعایت قوانین متعهدتر باشد. بنابراین فردی که عضو کمیته بین المللی المپیک می شود، در وهله اول نماینده IOC و مدافع اهداف و منافع این نهاد بین‌المللی در کشور خود می شود. وی متعهدانه باید در جهت توسعه جنبش المپیک تلاش حداکثری نماید و متعهد به اجرای دقیق منشور المپیک در کشور باشد.

چرا برای تصدی دوباره کرسی در IOC تماسی گرفته نشد!؟ کرسی‌های بین المللی ورزش در سطوح مختلف منطقه ای، قاره ای، جهانی تعریف می شوند که عضویت در کمیته بین المللی المپیک در صدر همه آنها است. این کرسی ها ممکن است با عضویت در کمیته ها، کمیسیون ها، هیات اجرایی، هیات رئیسه و... به دست بیایند.

اصغر رحیمی در ادامه این گفتگو با اشاره به این مطلب به عضویت ایرانی ها در کمیته بین المللی المپیک در دوره قبل و بعد از انقلاب اشاره کرد و اینکه مصطفی هاشمی طبا تنها ایرانی بود که بعد از انقلاب متصدی کرسی در IOC شد.

وی در این زمینه به مسیری که منجر به تصدی کرسی توسط مصطفی هاشمی طبا شد، اشاره کرد و از مطرح شدن مسائلی مانند تاثیر حمایت رئیس جمهوری وقت در این زمینه انتقاد کرد.

رحیمی گفت: آقای هاشمی طبا با توجه به عملکرد و ویژگی های فردی در کمیته بین المللی المپیک صاحب کرسی شد. البته تداوم و ثبات دوره مدیریت ایشان و ساختار ورزش در آن زمان نیز از عواملی بود که به او کمک کرد خیلی از برنامه ها و راهبردهای خود را اجرایی کند.

سرپرست کاروان ایران در المپیک جوانان آرژانتین تاکید کرد: این در حالی است که طی روزهای گذشته اظهار نظرهای متفاوتی مطرح شده است. برخی اطلاعات محدودی در سطح بین الملل دارند در نتیجه اظهار نظرهای غیر واقعی می کنند تا جایی که در برنامه تلویزیونی اعلام می کنند رئیس جمهور وقت ایران (مرحوم هاشمی رفسنجانی) با کمیته بین المللی المپیک تماس گرفت و آقای هاشمی طبا عضو کمیته بین المللی المپیک شد!

وی یادآور شد: اگر ایشان به واسطه تماس تلفنی عضویت گرفته بود چرا بعد از آن فرد دیگری نتوانست عضو IOC شود؟ برای تصدی کرسی در کمیته بین المللی المپیک توسط مصطفی هاشمی‌طبا، عوامل متعددی اثر داشتند که اصلی ترین آنها ویژگی و عملکرد فردی بود.

افراد خاص می توانند صاحب کرسی بین المللی تاثیرگذار شوند رحیمی همچنین به برخی دیگر از کرسی های مهم اما از دست رفته ورزش ایران اشاره کرد و با یادآوری اینکه مهدی علی نژاد معاون وزیر ورزش امروز دارای کرسی مهم بین المللی است، خاطرنشان کرد: اگر وی امروز کنار برود شاید 10 سال دیگر کسی از ایران نتواند دوباره آن کرسی را به دست بیاورد همانگونه که در گذشته علی مرادی و وحید مرادی مسئولیت بسیار مهم دبیر کلی آسیا را بر عهده داشتند بعد از آنها هرگز نتوانستیم جایگزین داشته باشیم.

وی تاکید کرد: در کل اینکه فقط افراد خاص می‌توانند مسئولیتهای خاص در سطح بین المللی کسب کنند.

به فکر حفظ کرسی های فعلی باشیم اصغر رحیمی در پایان گفت: در آخر یادآور می شوم در حال حاضر چند نفر محدود دارای کرسی های جدی در سطح بین المللی هستند باید سعی کنیم این کرسی ها حفظ شود و در میان مدت و بلند مدت تلاش کنیم با برنامه خاص نسبت به کسب کرسی های اثرگذار جدید موفق باشیم.