ضرب الاجل دو ماهه ترامپ علیه ایران
تا قبل از وقوع حمله جنایتکارانه رژیم صهیونیستی، ایران هیچ گاه کمترین اهمیتی برای ضرب الاجل اعلام شده از سوی رئیس جمهور آمریکا قائل نشد و در آینده نیز نخواهد شد.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از تسنیم؛ رسانه های آمریکایی در رویکردی کاملاً هماهنگ و از پیش تنظیم شده، بر روی فرصت دوماهه ترامپ درخصوص به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای با ایران یا شکست مذاکرات تمرکز ویژه ای نموده اند. گزاره القایی کاخ سفید و رسانه های وابسته به لابی قدرت در واشنگتن این است که عدم به نتیجه رسیدن مذاکرات طی دو ماه گذشته تبدیل به مجوزی برای اقدام (بزدلانه) رژیم اشغالگر قدس علیه تاسیسات هسته ای ایران شده است.
ترامپ در ماه آوریل اعلام کرد که برای حصول توافق هسته‌ای با جمهوری اسلامی ایران ضرب‌الاجل دو ماهه تعیین کرده است. به گفته مقامات آمریکایی، این فرصت از روز 12 آوریل که مذاکرات ایران و آمریکا آغاز و یک روز قبل از جنایت اخیر صهیونیستها به پایان رسید.
در این خصوص دو نکته اساسی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد:
نخست اینکه اساسا در حوزه روابط بین الملل و سیاست خارجی کشورها "اهداف"نسبت به "زمان "اولویت دارند. بنابراین اساسا به کارگیری کلید واژه "ضرب الاجل"از سوی سیاستمدار معلوم الحالی مانند ترامپ برای ایرانیان محلی از اعراب ندارد. به عبارتی بهتر، اساسا آنچه برای جمهوری اسلامی ایران اصالت و موضوعیت دارد، خطوط قرمز و ملاحظات استراتژیک و راهبردی کشورمان در حوزه روابط بین الملل است.
تا قبل از وقوع حمله وقیحانه رژیم منحوس صهیونیستی، ایران هیچ گاه کمترین اهمیتی برای ضرب الاجل اعلام شده از سوی رئیس جمهور آمریکا قائل نشد و در آینده نیز نخواهد شد. بر این اساس ترامپ حق تعیین هیچ گونه ضرب الاجل و محدوده زمانی جهت به نتیجه رسیدن یا نرسیدن مذاکرات را ندارد. ضمن آنکه با توجه به جنایت مشترک صورت گرفته از سوی ترامپ و نتانیاهو اساسا جایی برای مذاکره با شیطان بزرگ باقی نمی گذارد.
نکته دوم اینکه اگر ترامپ واقعا به دنبال توافق با ایران طی دو ماه اخیر بوده، می بایست این تمایل را (با توجه به محدودیت زمانی که خود تعیین کرده بود) در رفتار، گفتار و رویکرد واشنگتن در مذاکرات نشان می داد. اما آیا شاهد تحقق چنین موضوعی بوده ایم؟! ویتکاف، روبیو و ترامپ دقیقا پس از برگزاری دور نخست مذاکرات در مسقط، زمزمه های غنی سازی صفر درصدی و برچیده شدن ساختار برنامه هسته ای ایران را به صورت عمومی مطرح نموده و به صورتی کاملا عامدانه از پیش شرط "پذیرش حق مسلم ایران در خصوص غنی سازی در خاک کشورمان" سرباز زدند.
در چنین شرایطی مقصر طولانی تر شدن مذاکرات کسی جز ترامپ نیست. اگر دولت آمریکا به همان پیش شرطهای اولیه ای که در مذاکرات دور نخست در مسقط پذیرفت پایبند بود، انعقاد توافق هسته ای با مانع چندانی مواجه نمی شد.
همین مسئله به خودی خودنشان می دهد که مذاکرات صرفا یک نقشه تاکتیکی جهت فراهم ساختن شرایط اقدام و حمله توسط رژیم صهیونیستی بوده است.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید