فلاحت‌پیشه: وزارت خارجه گرفتار تک بعد نگری نشود
یک نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی گفت: به صلاح نیست که پرونده هسته ای ایران به شورای عالی امنیت ملی باز گردد اما باید این مساله از دو بعد دیپلماتیک و فنی در وزارت خارجه و سازمان انرژی اتمی دنبال شود و شورای عالی امنیت ملی ساز و کارها را مشخص می‌کند.
حشمت الله فلاحت پیشه در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه از نقطه نظر تاریخی معتقدم انتقال مذاکرات هسته ای از وزارت امور خارجه به شورای عالی امنیت ملی به صلاح نیست گفت: دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی در حوزه های مختلف امنیتی داخلی و خارجی و نیز مسایل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را بر عهده دارد و به لحاظ نرم افزاری تخصص لازم وجود ندارد و تا وقتی پرونده هسته‌ای در شورا بود به نتیجه نرسید و مذاکره کنندگان بیشتر مواضع را مطرح می کردند و عمل گرایی دیپلماتیک که لازمه رسیدن به تنش زدایی یا چارچوبی برای تنش زدایی است شکل نمی گرفت. اما از وقتی وزارت خارجه مامور مذاکرات و پرونده شد دیدیم که برجام تصویب شد و به رغم مخالفان و موافقانی که داشت الان همه از بازگشت به برجام صحبت می کنند.
وی در پاسخ به این که جایگزین های آقایان ظریف و صالحی امکان ادامه مسیر با همان کیفیت قبل را دارند؟ گفت: البته نمی شود الان در این باره صحبت کرد. تا تصمیم گرفته نشود، نمی شود گمانه‌زنی کرد. اما واقعیتی که وجود دارد این است که تصمیمات در ایران متاثر از تصمیمات آمریکاست. این بایدن بود که سعی کرد برجام را تحت تاثیر سیاست فشار حداکثری ترامپ پیش ببرد و از آن سیاست استفاده کند و شرایط را برای ایران دشوار کرد. از این رو هشدار اولیه را باید به آمریکا و طرف های دیگر برجام داد به خاطر نوع برخورد آنها با ایران و نوع دعوت از دولت جدید ایران که بسیار غیردیپلماتیک بود که با تهدید و اولتیماتوم خواستند ایران را به مذاکره فرابخوانند. این نوع برخوردها باعث می شود ایران اقداماتی عملی را پیش گیرد که این موجب می شود فرصت های دیپلماتیک را از کشورهای غربی بگیرد.
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی ادامه داد: معتقدم ایران گام های هسته‌ای اش را به طور آزمون و خطا برنمی‌دارد، بلکه این گام ها را به صورت برگ برنده در اختیار دارد و به همین دلیل وقتی رژیم صهیونیستی به یکی از تاسیسات ایران حمله کرد در 24 ساعت ایران سوختش را از 20 درصد به 60 درصد رساند و برگ‌های آتی هسته‌ای اش را هم در اختیار دارد و انتصاب هایی که در ایران شکل گرفت نیز بی تاثیر از نوع رفتار طرف های مقابل نبود. از دلایل بی اعتنایی به برجام در ایران این است که به نظرم حداقل دولت جدید به این نتیجه رسیده است که اگر مشغله های منطقه ای را حل کند یا از ظرفیت‌های منطقه ای استفاده کند بهتر از این است که وارد یک مذاکرات فرسایشی با طرف های غربی شود.
وی تصریح کرد: اینکه آقای امیرعبداللهیان در منطقه تجربیات خوبی دارند به این معنا نیست که در حوزه بین الملل وزارت خارجه بی تفاوت است. کلا سیاست خارجی زمانی می تواند منافع ملی را تامین کند که مثلث مناسبات منطقه ای، بین المللی و روابط دو جانبه با هم دیده شود. اگر برجام در زمان آقای ظریف فربه شد پرداخت صرف به مسایل منطقه بدون حل اختلافات بین‌المللی عملا سیاست وزارت امور خارجه در سطح منطقه را بی‌اثر می کند. وقتی در 1393 توافق ژنو به دست آمد همان زمان دیدیم که گشایش های منطقه ای و روابط دو جانبه با ایران شکل گرفت و امیدوارم وزارت خارجه گرفتار تک بعدی نگری نشود.
فلاحت پیشه درباره محتوای مذاکرات و ادامه کار از آنجا که در وین دنبال شده است اظهار کرد: واقعیت این است که آمریکای ترامپ با زمان بایدن متفاوت است. بایدن الان در بدترین شرایط در سطح منطقه است و دچار استیصال شده و نظامیان آمریکا در افغانستان یکی از بدترین روزهای خود را شاهد بودند و خروج از افغانستان چیزی جز شکست برای آمریکا نبود بنا بر این آمریکا دست پایین را در منطقه دارد.
این نماینده پیشین مجلس گفت که الان با نوعی اولتیماتوم بی محتوا و بدون پشتوانه از سوی آمریکا و برخی کشورهای اروپا به ایران مواجه هستیم و در طرف دیگر بی اعتمادی ایران به برجام را داریم؛ معتقدم هر دو اینها بازی کردن در زمین مخالفان دیپلماسی است و به ضرر هر دو طرف است. الان عوامل مخل در مذاکرات و برجام بیشتر دارند نقش بازی می کنند و دیپلمات ها را روز به روز بی انگیزه تر می کنند.
وی ادامه داد: معتقدم به لحاظ محتوایی مذاکرات با سختی بیشتری مواجه خواهد شد. ایران در اوج تحریم با هزینه زیاد تولید سوخت را به 60 درصد و ذخیره اورانیوم غنی شده اش را به چندین برابر حجمی که در برجام بود، رسانده است و در طرف دیگر تحریم‌ها افزایش یافته است، از این رو سطح موضوعی مذاکرات به گونه‌ای تنش‌آمیز ارتقا یافته است. مثلا ما زمزمه‌هایی را شنیدیم که اگر رایزنی‌های ایران و آژانس درباره نظارت ها نتیجه ندهد، امکان ارجاع پرونده به شورای امنیت است اما طرف های مقابل باید بدانند که حتی طرح بحث انتقال پرونده به شورای امنیت سازمان ملل می تواند ایران را به سمت یک گام پشیمان کننده در حوزه هسته ای بکشاند.
انتهای پیام