فیلم‌های کهنه مانع از تعطیلی سالن‌های سینما می‌شوند؟
شاید تنها گزینه بهره برداری از فیلم‌های کهنه برای اکران باشد؛ فیلم‌هایی که در زمان مناسب و در شرایط عادی فرصت اکران عمومی نمی‌گرفتند و شماری از آنها بیش از سه سال در انتظار اکران عمومی هستند اما ترجیح سالن‌داران، فیلم‌های دیگری بوده و آنها را کنار گذاشته‌اند.
با وجود عدم تعطیلی سالن‌های سینما، کمتر تهیه کننده‌ای ریسک اکران فیلمش را در این مقطع به جان می‌خرد و با این ترتیب تصور می‌شود در آینده نزدیک اساسا فیلم تازه‌ای برای اکران عمومی نباشد و سالن‌های سینما چاره‌ای جز تعطیلی یا اکران بسیار طولانی همین فیلم‌های کنونی نداشته باشند. آیا راهی برای عبور از این وضعیت وجود دارد یا سالن‌های سینما عملا در مسیر تعطیلی قرار دارند؟ گزینه‌هایی قابل ارائه است.
به گزارش «تابناک»؛ سالن‌های سینمای ایران پس از چهار ماه تعطیلی متاثر از شیوع کرونا، جزو آخرین مجموعه‌های بودند که مجوز بازگشایی با 50 درصد ظرفیت را یافتند. این تصمیم مصادف با شروع اوج گیری مجدد شیوع کرونا در ایران و افزایش تعداد قربانیان این ویروس مرگ آفرین در ایران شد. با وجود آنکه فیلم‌هایی، چون «شنای پروانه» و «خوب بد جلف 2: ارتش سری» به عنوان دو فیلمی که پیش‌بینی فروش چند ده میلیاردی درباره آنها می‌شد، برای بازگرداندن مخاطب در سالن‌های سینما اکران شدند؛ اما نتیجه چیزی دور از انتظار سالن‌داران و مطابق با پیش‌بینی کارشناسان بود.
طبیعی بود که فیلم‌های سینمایی با این شرایط ادامه ندهند و همین اتفاق نیز رخ داد. رسول صدرعاملی تهیه‌کننده اولین فیلم سینمایی شنای پروانه خبر داد که اکران این فیلم به احترام کادر درمانی بیمارستان‌های درگیر با کرونا، متوقف می‌شود و در این زمینه گفت: «طبق مذاکراتی که امروز در وزارت ارشاد با آقای طباطبایی‌نژاد و اعضای شورای صنفی نمایش داشتم، توقف اکران را مطرح کردیم که مدیران نیز ضمن تشکر از اینکه فیلم را برای بازگشایی سینما‌ها ارائه دادیم، با این درخواست موافقت کردند»؛ تصمیمی که در ابتدا با مقاومت شورای صنفی نمایش همراه شد، اما اکنون این تصمیم تایید شده است.
پس از این اقدام که واکنشی به عدم تحقق وعده‌های داده شده درباره تبلیغات برای این فیلم و همچنین فروش بسیار پایین این اثر متاثر از شرایط کرونا بود، این پرسش مطرح شد که اگر دیگر فیلم‌های روی پرده به پایان دوره اکران برسند، به خصوص در ماه‌های محرم و صفر که در سال‌های عادی نیز مخاطب سینما به شدت کاهش می‌یابد، فیلمی متقاضی اکران خواهد بود؟ به نظر می‌رسد پاسخ به این پرسش منفی است، چرا که بازگشت هر فیلمی با هر میزان سرمایه در گیشه سینما در این مقطع تقریبا غیرممکن است و بنابراین اکران فیلم نوعی خودکشی اقتصادی است.
با این اوصاف چنین پرسشی پیش می‌آید که آیا در آینده نزدیک و با طولانی شدن زمان اکران فیلم‌های سینمایی روی پرده، سالن‌داران فیلمی برای اکران نخواهند داشت و مقاومتی که در مقابل تعطیلی سالن‌های سینما در این مقطع شاهدش هستیم، در آن دوره زمانی اجتناب ناپذیر خواهد شد؟
شواهد نشان می‌دهد اگر صاحبان فیلم‌های سینمایی تازه متقاضی اکران روی پرده نشوند، پاسخ این پرسش مثبت خواهد بود و سالن‌های سینما به کل تعطیل خواهند شد، اما آیا راهکاری برای روشن نگه داشتن چراغ‌های سینما پیش روی سالن‌داران وجود دارد؟
شاید تنها گزینه بهره برداری از فیلم‌های کهنه برای اکران باشد؛ فیلم‌هایی که در زمان مناسب و در شرایط عادی فرصت اکران عمومی نمی‌گرفتند و شماری از آنها بیش از سه سال در انتظار اکران عمومی هستند، اما ترجیح سالن‌داران، فیلم‌های دیگری بوده و آنها را کنار گذاشته‌اند. این می‌تواند یک فرصت طلایی برای این گروه از فیلم‌ها باشد که دست‌کم درآمد حداقلی از اکران عمومی داشته باشند و سپس آثارشان را راهی شبکه نمایش خانگی کنند. اگر سازمان سینمایی مزایای جذابی برای اکران فیلم‌ها در این مقطع ایجاد کند، احتمالا در این زمینه شاهد استقبال گروهی از فیلمسازان خواهیم بود.
