قاره گرسنه

برای مردم جیبو، شهری در شمال بورکینافاسو در نزدیکی مرز مالی، هیچ کمکی نمی‌تواند به این زودی انجام شود. این شهر در منطقه «ساحل» - گستره بزرگی در زیر بیابان صحرا - از ماه فوریه، توسط جنگجویان که از رفت و آمد مردم و کالاها به داخل یا خارج جلوگیری می‌کنند و منابع آب را قطع می‌کنند، محاصره شده است. تعداد کمی از کامیون‌داران می خواهند دستکش گروه های مسلح را اداره کنند. باربارا مانزی، مقیم سازمان ملل و هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه، این هفته به آسوشیتدپرس از جیبو گفت: «کالاها دیگر به اینجا نمی رسد. ساکنان از نبود غذا و آب رنج می برند، حیوانات در حال مرگ هستند و قیمت غلات افزایش یافته است. تولید دام و کشاورزی امکان پذیر نیست، زیرا مردم نمی‌توانند به روستاهای خود بازگردند. اگر راه حلی پیدا نشود، برای کل گروهی که اینجا هستند واقعا یک تراژدی رقم خواهد خورد.» جیبو کانون خشونت های مرتبط با القاعده و گروه داعش بوده است که هزاران نفر را کشته و نزدیک به دو‌میلیون نفر را آواره کرده است.

در حالی که جیبو - و استان سوم که در آن شهر واقع شده است - دوره هایی از آرامش را تجربه کردند، مانند آتش بس موقت بین جنگجویان و دولت پیرامون انتخابات ریاست جمهوری 2020 که البته آن آتش بس چندان دوام نیاورد. از نوامبر، ناامنی در منطقه افزایش یافته است. مردم محلی می گویند که گروه های مسلح زیرساخت های آبی شهر را ویران کرده اند و بسیاری از اطراف جیبو را با مواد منفجره پوشانده و شهر را محاصره کرده اند. جمعیت شهری در چند سال گذشته از 60‌هزار به 300‌هزار نفر افزایش یافته است، زیرا مردم برای فرار از خشونت از روستاها فرار می‌کنند. لیث الخوری، مدیرعامل موسسه «مشاوره اطلاعاتی اینتولینکس» می گوید که محاصره شهرها، تاکتیکی است که توسط گروه های مسلح برای تسلط استفاده می‌شود و همچنین می‌تواند تلاشی برای وادار کردن به عقب نشینی دولت نظامی جدید بورکینافاسو از وعده هایش باشد که در ژانویه قدرت را به دست گرفت و وعده حذف جنگجویان را داد. ستیزه جویان زمانی که فرصت را برای مذاکره با دولت مهیا می بینند، به محاصره متوسل می شوند. این یک کارت چانه زنی و یک برگ برنده است.

یک تیم سازمان ملل به طور مختصر برای ارزیابی وضعیت به این منطقه پرواز کرد. آسوشیتدپرس هم اولین رسانه خارجی بود که در بیش از یک سال گذشته بارها از این شهر بازدید کرده است. مامودا امارو، صاحب یک دامداری گفت: «امروز، اینجا چیزی برای خرید وجود ندارد. حتی اگر پول نقد داشته باشید، چیزی برای خرید وجود ندارد. ما با چهار الاغ و بز به اینجا آمدیم و تعدادی از آنها از گرسنگی مردند. ما مجبور شدیم بقیه حیوانات را بفروشیم و متاسفانه قیمت حیوانات کاهش یافته است.» پدر 53 ساله 13 فرزند در ماه فوریه از روستای خود گریخت و گفت که محاصره جیبو مانع از آمدن مردم به بازار برای خرید و فروش گاو شده است و تقاضا را کمتر کرده و قیمت این حیوانات را به نصف کاهش داده است.

قبل از خشونت، جیبو یکی از بزرگ‌ترین و حیاتی ترین بازارهای گاو در ساحل را داشت و یک مرکز اقتصادی شلوغ بود. آلفا عثمان دائو، مدیر سراکوم، یک گروه کمک محلی در جیبو گفت: «قبلا حدود 600 کامیون ماهانه وارد جیبو می‌شد، اما اکنون این تعداد کمتر از 70 است.» بر اساس گزارش سازمان ملل، بورکینافاسو با بدترین بحران گرسنگی خود در شش سال گذشته مواجه است و بیش از 630‌هزار نفر در آستانه قحطی هستند. آنتوان رنار، مدیر کشوری برنامه جهانی غذا در بورکینافاسو گفت: «در نتیجه محاصره جیبو، برنامه جهانی غذا از دسامبر قادر به تحویل غذا به این شهر نبوده و ذخایر در حال اتمام است.» مذاکره بری رفع محاصره نیز در این چند وقت به جایی نرسیده است.