قدم‌های اول برای «مثل ماه» شدن
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو: موفقیت «ماه عسل» با آن ایده مرکزی درخشانش در ارتباط با روایت‌هایی خاص از زندگی آدم‌های معمولی آنقدر برای مخاطبان جذاب بود که در سال‌های پس از آن بارها در برنامه‌های مختلفی که پیش از افطار از آنتن شبکه‌های مختلف تلویزیون پخش شد، همین ایده به شکل‌های مختلف تکرار شد. البته که تکرار یک ایده به خودی خود امری مذموم نیست، بلکه مهم ایجاد فرمی جدید و تقلید نکردن...
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو:
موفقیت «ماه عسل» با آن ایده مرکزی درخشانش در ارتباط با روایت‌هایی خاص از زندگی آدم‌های معمولی آنقدر برای مخاطبان جذاب بود که در سال‌های پس از آن بارها در برنامه‌های مختلفی که پیش از افطار از آنتن شبکه‌های مختلف تلویزیون پخش شد، همین ایده به شکل‌های مختلف تکرار شد. البته که تکرار یک ایده به خودی خود امری مذموم نیست، بلکه مهم ایجاد فرمی جدید و تقلید نکردن از نمونه‌های موفق است. «مثل ماه» که تجربه تازه تلویزیون و شبکه سوم سیما در حوزه برنامه‌های پیش از افطار است، از این نظر اتفاقی تازه برای برنامه‌های رمضانی به شمار می‌آید. هر چند در ظاهر امر ایده مرکزی این برنامه نیز مبتنی بر روایت اتفاقات خاص از زندگی آدم‌هایی معمولی است اما شیوه روایت تازه این برنامه که همراه با کمی تخیل و مقدمه‌چینی داستانی و نمایشی است، فضایی جدید برای «مثل ماه» ایجاد کرده است؛ فضایی که اگر با خلاقیت‌های بیشتری همراه شود، می‌تواند هویت مستقل این برنامه را تثبیت کند.
شاید بزرگ‌ترین بدشانسی «مثل ماه»، مقایسه آن با «ماه عسل» باشد؛ برنامه‌ای که بالاخره بعد از یک دهه روی آنتن بودن جایگاه خود را تثبیت کرده بود و حالا جایگزین شدن برنامه‌ای تازه در همان شبکه و در همان بازه زمانی ماه رمضان، بالاخره شرایط را برای جا افتادن برنامه تازه سخت می‌کند.
«مقایسه شدن» خطری است که هر برنامه و فعالیت هنری تازه‌ای را تهدید می‌کند. هر برنامه‌سازی که تصمیم می‌گیرد برای موضوع یا اتفاقی که پیشتر در ارتباط با آن برنامه‌سازی شده، وارد تولید اثر شود، خواه ناخواه با همه برنامه‌های مرتبط با آن موضوع مقایسه خواهد شد. حالا اگر آن برنامه‌های پیشین برندهای سرشناسی در حوزه برنامه‌سازی باشند، این کار به مراتب سخت‌تر هم خواهد بود.
مسیر پر از ریسکی که امسال پیش روی سازندگان برنامه تلویزیونی «مثل ماه» قرار گرفت، دقیقا موضوعی از همین جنس است. برنامه‌ای که باید درست در همان زمان و شبکه‌ای پخش شود که تا همین دو سال پیش مهمترین و سرشناس‌ترین برنامه پیش از افطار تاریخ تلویزیون یعنی «ماه عسل» پخش می‌شد. در این شرایط شما به عنوان برنامه‌ساز هر چقدر هم که تلاش کنید تا برنامه‌ای جذاب و متفاوت بسازید، باز هم با آن برند مشهور مقایسه خواهید شد و طبیعی است که تا مدتی در سایه آن برنامه قرار بگیرید.
اما اگر از زاویه نگاه یک مخاطب و بدون توجه به مقایسه این برنامه جدید با برنامه‌ای که یک دهه به روی آنتن می‌رفته، «مثل ماه» را زیر ذره‌بین ببرید؛ با اتفاقاتی جالب توجه در این برنامه روبرو می‌شوید. نکاتی که استمرار آن در ادامه مسیر ساخت این برنامه، می‌تواند زمینه‌ساز خلق برندی تازه و جدید برای برنامه‌های افطاری تلویزیون باشد.
«مثل ماه» شاید از نظر ایده مرکزی که مبتنی بر روایت اتفاقات خاص در زندگی آدم‌های مختلف است، شباهت زیادی به «ماه عسل» داشته باشد ولی تلاش سازندگان این برنامه برای ایجاد فرمی تازه و تقلید نکردن مستقیم از فرم «ماه عسل» به ویژه در زمینه رویکردهای محتوایی برای مخاطبانی که هر دو برنامه را با دقت دیده باشند، قابل مشاهده است. به ویژه آن که سازندگان «مثل ماه» تلاش بسیاری دارند تا با توجه به لحظه‌های عرفانی افطار نه فقط از مسیر روایت قصه‌هایی انسانی، بلکه از طریق مرتبط کردن سوژه‌های برنامه از میان صحبت‌های رد و بدل شده میان مجری و مهمانان، حس و حال کلی برنامه را به تاثیر خدا و معنویت در زندگی مردم مرتبط کنند.
توجه به نکات ظریفی از این دست را می‌توان در لحظات ابتدایی این برنامه نیز مشاهده کرد، جایی که مجری برنامه در هر قسمت با خواندن دعای سلامتی امام زمان (عج) صحبت‌های خود را آغاز می‌کند. نمونه دیگر این ظرافت‌ها نیز در بخش پایانی برنامه است که با استفاده از مهمترین فرازهای معنوی صحبت‌ها مهمانان برنامه، کلیپی مختص به همان قسمت تولید و پخش می‌شود که اثرگذاری قصه روایت شده را بر ذهن و جان مخاطب بیشتر می‌کند.
«مثل ماه» نه فقط از جهت رویکردهای محتوایی، بلکه از منظر شکل ظاهری نیز سعی کرده تا تمایزهایش را با برند سرشناس «ماه عسل» نمایان کند؛ از طراحی دکور زیبا و متفاوتی که برای این برنامه آماده شده تا شیوه اجرای مجری که مبتنی بر روایت یک قصه اولیه جذاب همراه با تعلیق برای همراه‌سازی مخاطبان جهت تماشای برنامه تا پایان است. البته شاید یکی از نقدهای جدی به برنامه را هم باید در میان همین اشارات گاه و بیگاه او به حامی مالی برنامه جستجو کرد که البته این نقصی است که تقریبا می‌شود آن را به همه برنامه‌های فعلی رسانه ملی وارد دانست؛ به ویژه اینکه به واسطه مشکلات مالی تلویزیون در این چند سال اخیر، تقریبا همه برنامه‌های تلویزیون برای فراهم کردن هزینه‌های تولید راهی جز جذب اسپانسر و تبلیغ آن در خلال برنامه‌ها نداشته و ندارند.
اما یکی از نکات ویژه و منحصر به فرد «مثل ماه» را باید تیتراژ ابتدایی آن با صدای محسن چاوشی و ترانه پرمعنای آن دانست. همراهی این ترانه با کلیپ خلاقانه آماده شد برای آن و تصویر شهید والامقام سپهبد حاج قاسم سلیمانی که در بخشی از آن به نمایش در می‌آید، ورودیه‌ای دیدنی برای هر قسمت از این برنامه ایجاد کرده است.
همچنین دکور طراحی شده برای برنامه نیز که به واسطه کتابخانه، فرش و برخی از لوازم صحنه از جمله آباژور حس و حال گرم و صمیمی خانه را برای مخاطبان تداعی می‌کند هم از دیگر نکات مثبتی است که برای فصل اول «مثل ماه» می‌توان به آن اشاره کرد. البته که هنوز راه بسیاری برای تبدیل این برنامه به یک برند اصلی در برنامه‌های ماه مبارک رمضان باقی مانده ولی با توجه به نظرسنجی‌های صورت گرفته از میان که دیروز اعلام شد این برنامه تاکنون رتبه دوم برنامه‌های پرمخاطب پیش از افطار تلویزیون را به دست آورده، به نظر می‌رسد از همین حالا می‌توان نسبت به آینده درخشان این برند تازه امیدوار بود.
