قوانین کاملی در حوزه ایثارگری داریم؛ نیازمند اجرا و نظارت هستیم

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، برنامه تلویزیونی «ایستگاه آسمان» شب گذشته از شبکه افق سیما پخش شد. در این برنامه قوانین حوزه ایثارگری با حضور سیدتقی علوی معاون امور ایثارگران و استان‌های حزب ایثارگران و میثم صالحی عضو شورای مرکزی حزب سیاسی شاهد مورد بررسی قرار گرفت. همچنین فرهاد حدادیان پدر شهید محمدحسین حدادیان خاطراتی را از پسرش تعریف کرد.

علوی با اشاره به قوانین ایثارگری گفت: از زمانی که بنیاد شهید ایجاد شد، کار مربوط به حمایت و پشتیبانی از خانواده شهدا و جانبازان را انجام می‌دهد. با این حال تعداد زیادی از ایثارگران و جانبازان پرونده‌ای نداشتند. حتی آنهایی که جراحت‌های سنگینی داشتند و به ناچار باید مداوا می‌شدند. با اتمام جنگ، تعداد جانبازان افزایش پیدا کرد و فراخوان‌هایی داده شد. برهمین اساس جانبازان از بنیاد شهید تفکیک شد و وظیفه پشتیبانی از آنان را به بنیاد مستضعفان سپردند که نام این بنیاد را هم به بنیاد مستضعفان و جانبازان تغییر داد. با این حال، از سال 1383، جانبازان، آزادگان و خانواده‌های شهدا در بنیاد شهید مورد پشتیبانی قرار گرفتند. علاوه براین تصدی این مجموعه را از نهادهای زیرمجموعه مقام معظم رهبری به دولت منتقل کردند.

وی اضافه کرد: این تغییر، تبعاتی به همراه داشت؛ برای مثال مکانیزم و زمان تصمیم‌سازی را افزایش داد. زمانی که بنیادها زیرنظر رهبری بودند، به صورت هیئت امنایی اداره می‌شدند و خیلی از وظایف را هیئت امنا می‌توانست به رئیس بنیاد تنفیذ بکند. اما با تغییری که ایجاد شد، بنیاد مشمول قوانین هیئت دولت شد. تقدیم برنامه و بودجه و بررسی و تصویب آنها در مجلس زمان بسیاری از موضوعات را بالا برد.

او با اشاره به قانون ایثارگری گفت: بهترین و کامل‌ترین قانونی که در جامعه ایثارگری داریم، قانون تسهیلات رفاهی و استخدامی است. این قانون، جامع است اما به نظرم هنوز هم نیازمند تجمیع همه قوانین و بازهم اصلاحات قوانین هستیم. مرکز پژوهش‌های مجلس یک کار پژوهشی انجام داده و در سال 1400 عدد زیر 20 درصد را اعلام کردند. البته سطح اجرای قوانین در هر دستگاه و ارگانی با یکدیگر متفاوت است اما باید گفت درباره اجرای قوانین بیش از اینکه نیازمند قوانین جدید در حوزه ایثارگران باشیم، نیازمند اجرا هستیم، چرا که معتقدم قانون به اندازه کافی داریم.

صالحی عدم تحقق بودجه بنیاد شهید را یکی از مشکلات اصلی در عرصه ارائه خدمات به ایثارگران دانست و گفت: همانطور که اشاره شد، در وجود و تعدد قوانین مشکلی نداریم و قوانین به اندازه کافی هست. البته مشکلات جدی مربوط به بودجه وجود دارد. باید بگویم که برای سال گذشته بودجه 140 هزار میلیاردی برآورد شده بود اما عدد 50 هزار میلیاردی تخصیص داده شده است که البته امسال نیز رشد 37 درصدی داریم. من فکر می‌کنم به راحتی می‌توان قوانین را اصلاح کرد و اگر بودجه لازم تخصیص داده شود، می‌توان خدمات درستی به ایثارگران توسط بنیاد شهید داد.

علوی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به خلأ نظارتی بر اجرای قوانین حوزه ایثارگری گفت: مهم‌ترین نهاد نظارتی در کشور ما، قوه مقننه است که علاوه بر وضع قوانین، وظیفه نظارتی بر قانون را دارد. به همین دلیل کمیسیون اصل 90 را دارد که با سوال و پرسش و دعوت از وزرا می‌تواند درباره اجرای قوانین حوزه ایثارگری فعالانه و موثر حضور داشته باشد. در مجلس دو فراکسیون با نام ایثارگران داریم و تعداد زیادی از نمایندگان مجلس از جامعه ایثارگری هستند.

وی تاکید کرد: البته درخواست ما این است که ورود فراکسیون بسیار فعال‌تر باشد. فکر می‌کنم اگر این دو فراکسیون با هماهنگی هم کار کنند، این آمادگی را داریم که بتوانیم برنامه‌های بهتری را رقم بزنیم.

خلأ نظارتی بر اجرای قوانین ایثارگری ضربه زده است

صالحی نیز در بخش دوم صحبت‌های خود درباره اجرای تبصره 20 قانون ایثارگری گفت: به نظرم مشکل اصلی ما بعد از تامین بودجه نظارت دقیق و اجرای درست قوانین حوزه ایثارگری است. دقت داشته باشید که تبصره 20 به درستی در دستگاه‌ها و نهادها اجرایی نمی‌شود. این مشکل هم در موضوع جذب و اشتغال ایثارگران و هم در تبدیل وضعیت آنان وجود دارد. این اتفاق نیز برآمده از همان خلأ نظارتی است که مورد اشاره قرار گرفت. ما در گذشته مجلس ایثارگری را داشتیم که کمک بسیار زیادی بود و به نظرم باید این مجلس دوباره احیا شود.

در بخش دیگری از این برنامه تلویزیونی، پدر شهید حدادیان صحبت کرد. او در ابتدا خاطره‌ای از یک روز برفی در امامزاده علی اکبر چیذر را تعریف کرد و گفت: خاطره‌ای از خادمی امامزاده توسط پسرش تعریف کرد و گفت: من مسئول انتظامات یکی از مراسمات بودیم، در حالی که برف سنگینی آمده بود و اطراف امامزاده یخبندان شده بود. در برابر چشمانم یک خانم مسن زمین افتاد. به بچه‌های خادم زنگ زدم که بیایند اما محمدحسین دیر رسید. زمانی هم که آمد لباس خادمی نپوشیده بود. سرش داد و بیداد کردم و گفتم فرق تو با خادم‌های دیگر چیست که با این لباس آمده‌ای؟ سرش را پایین انداخت و هیچ چیز نگفت. یکی از دوستان به من انتقاد کرد که چرا چنین رفتاری با پسرت کردی؟ گفتم فرقی ندارد.

بنیاد شهید به جامعه‌ای 5 میلیون نفری ارائه خدمت می‌کند

وی اضافه کرد: 20 دقیقه بعد بود که دیدم محمدحسین برگشت در حالی که لباس خادمی به تن داشت و بدون اینکه جلوی چشم من باشد، برف‌ها را پارو می‌کرد. فکر می‌کنم 10-15 دقیقه بعد در ایام فاطمیه دوم، ایشان به شهادت رسید. 3-4 روزی از شهادت گذشته بود که همان خادم مرا دید و گفت که از آن برخورد ناراحت نیستید؟ به او پاسخ دادم: اگر من این کار را نمی‌کردم شاید آقا محمدحسین نمی‌توانست راهش را پیدا کند.

ابتدا خودتان شهید حدادیان شوید، بعد پسرتان!

او درباره دوران کودکی شهید حدادیان گفت: خانواده ما سعی می‌کرد که خیلی از مسائل را رعایت کند. خیلی‌ها از من می‌پرسند که ما چه کار کنم فرزندمان شبیه به آقا محمدحسین بشود؟ بنده می‌گویم که در وهله اول باید خودتان شبیه به ایشان بشوید! ما درباره لقمه حلال و حرام به شدت حساس بودیم. محمدحسین در دوران کودکی شبیه به همه کودکان بود. 4 سالش بود که ما منزل‌مان را عوض کردیم و به محله چیذر رفتیم. با من به مسجد و پایگاه بسیج می‌آمد و شاکله اصلی او در همانجا شکل گرفت. او در محله‌ای رشد کرد که محله پولدارها و به قول امروزی‌ها «محله دور دور» بود! همه نوع دوست و رفیقی هم داشت، هم فقیر و هم پولدار!

وی بیان کرد: دقت داشته باشید که من به او نمی‌گفتم مسجد برویم، بلکه خودش دوست داشت که با من همراه بشود و به نظرم مسجد تاثیر بسیار زیادی در تربیت و سبک زندگی او داشت. او در مسجد وقتی می‌دید که هر کس کاری انجام می‌دهد، بسیار لذت می‌برد و از 7 سالگی به پایگاه بسیج می‌آمد. البته محمدحسین بچه امروزی بود. تقریبا 4-5 سال قبل از شهادتش به آموزش بدنسازی و دفاع شخصی می‌رفت و هفته‌ای 3 روز به باشگاه می‌رفت. اهل فوتبال بود و به کتابخوانی نیز علاقه بسیار زیادی داشت. آخرین کتابی که می‌خوانند، زندگینامه شهید حسن باقری بود که فکر می‌کنم به انتها نرسید. علاوه بر این، صحبت‌های مقام معظم رهبری را سرلوحه کار خود قرار داده بود.

پدر شهید حدادیان درباره خادمی فرزندش در امامزاده گفت: در خانواده ما، اولین کسی که خادم شد، آقا محمدحسین بود. 14 سالش بود که وارد این فضا شد. بنده فقط مستمع هیئت بودم. خاطرم هست یک روز آقا محمدحسین یک فرم آورد و گفت: می‌خواهم خادم بشوم. کمی به او خندیدم و گفتم تو 14 سال داری، آخه چه کاری از دست تو برمی‌آید؟ وقتی او خادم شد، در امامزاده کار می‌کرد و برایش مهم نبود چه کاری بکند. یکی دو ماه بود که او رفته بود و همسرم به من گفت بهتر است شما هم بروید تا محمدحسین تنها نباشد. در حقیقت من به واسطه ایشان خادم شدم و بعد از مدت کوتاهی مسئول خادمین شدم. کسانی که خادم می‌شوند، باید خیلی از مسائل را در خود از بین ببرند. باید بدانند که دعوت شده‌اند و یک جورایی آنان خریداری شده‌اند. همیشه این حرف را به بچه‌ها می‌گویم.

 حضور رهبر معظم انقلاب در منزل شهید حدادیان

او با اشاره به شبی که رهبر انقلاب در منزلشان حضور پیدا کرده است، گفت: خاطرم هست شبی که مقام معظم رهبری به منزل ما آمدند، چیزی که از ما خواستند و بر آن بوسه زدند، لباس خادمی پسرم بود. ایشان لباس رزم، ورزش یا لباس خونی او را نخواست، بلکه لباس خادمی را درخواست کردند. بعداً هم در هیئت‌ها دیدم که همان عکس را بزرگ، نصب کرده‌اند.

وی در پاسخ به سؤالی درباره اینکه مهم‌ترین ویژگی این شهید چه بوده است، گفت: خیلی‌ها فکر می‌کنند که شهدا با جامعه امروزی ما خیلی فاصله دارند. فکر می‌کنند که شهدا یک سجاده در منزل یا محل کارشان انداخته‌اند و دائما در حال ذکر و نماز و گریه‌اند. کما اینکه آن را هم دارند. البته برای مومنین عزاداری و گریه هم نوعی شادی است. چرا که این عزاداری‌ها قلب ما را شست‌وشو می‌دهد. آقا محمدحسین واقعاً به روز و بچه بسیار شادی بود. خط قرمزهایی هم داشت. چند روز پیش بود که یکی از بچه‌های رسانه از من سوال پرسید که چه چیزی تو را ناراحت می‌کند؟ پاسخ دادم عزت و احترام زیادی که به پدر و مادر گذاشت! هیچ وقت در چشم من زل نزد و چیزی را بگوید در حالی که می‌دانست آن حرفی که من به او می‌زنم نادرست است. اولین ویژگی او اطاعت‌پذیری‌اش بود؛ از پدر، مادر، اساتید و بزرگترهایش.

حدادیان اضافه کرد: ویژگی دوم او ولایت‌پذیری‌اش بود. بدون قید و شرط و اما و اگر ولایت‌پذیر بود و ویژگی سوم او نیز بصیرتش بود. به نظرم تمام شهدا این 3 ویژگی را دارند. شهدا دقیقاً می‌دانند که از این بزنگاه باید در کجا استفاده کنند.