جماران نوشت: مراسم ترحیم مرحومه «فاطمه بهرامی» مادر گرامی شهیدان جهانگیری و اسحاق جهانگیری، معاون اول سابق رئیس جمهور در مسجد نور تهران برگزار شد.

گرچه ظریف خودش برای رفع این شبهه به صراحت گفته که خیال آمدن ندارد و حتی به فکر ریاست جمهوری هم نیست اما حتی اگر چنین می‌بوده یا چنین باشد مگر ذنب لایغفر است؟ راستی ورود چهره‌های مختلف به عرصه انتخابات فرصت است یا تهدید؟

اطلاعات نوشت: پس از مطالبی که جواد ظریف اخیراً در کلاب‌هاوس مطرح کرد، حملات به او هم از در و دیوار فرو ریخت و دوباره برجام، لعنتی شد و کار ظریف خیانت در حق ملت. همان برجامی که مخالفان قبلی برجام در دوره جدید با دست پس می‌زنند و با پا پیش می‌کشند؛ البته حرکت دستشان دیده می‌شود و حتی صدایش بلند است، اما کسی پا را نمی‌بیند. بگذریم که تاریخ بهترین داوری کننده در مورد افراد خائن و خادم است.

تهران با نظر به دور زدن تحریم ها، آب شدن تنش‌ها در خلیج‌فارس پس از یک دهه بحران را به صورت جدی‌تری دنبال می‌کند. وزیر امور خارجه ایران در سفر به ابوظبی به عنوان چهارمین و آخرین ایستگاه از تور منطقه‌ای خود از ترسیم چارچوب همکاری تجاری با دولت‌های عرب شورای همکاری خبر داد. پیشبرد عملی ایده قدیمی مجمع گفت‌وگو و همکاری‌های منطقه‌ای و استفاده از ظرفیت‌های اقتصادی بازیگران عربی به‌ویژه امارات...

«مبلغ» نوشت: آقای افتخار جهرمی در بیان خاطره ای در این همایش گفت: وقتی آقای مهرپور عضو شورای نگهبان و معاون رییس قوه قضاییه مرحوم آیت الله یزدی بودند، آقای یزدی از شورای نگهبان تفسیر یک اصل قانون اساسی را خواسته بودند و نظر خودشان را هم اعلام کرده بودند. با وجود اینکه استاد مهرپور معاون رییس قوه قضائیه بودند، وقتی نظر خود ایشان هم خواسته شد نظر متفاوتی را اعلام کردند و همان هم تصویب...

فراز نوشت: ابراهیم رئیسی گفته است: «بحث عضویت در شانگهای 17 سال مطرح بود، اما چه احساسی در آن کشورها ایجاد شد که حس کردند این دولت نگاهش به لبخند یا اخم چهار کشور نیست.» تمام اعضای این سازمان دارای رابطه رسمی با آمریکا و سطح مناسبات و تجارت دو طرفه قابل توجهی با این کشور هستند.

در فوتبال به او لقب جادوگر داده بودند؛ مردی که در یک رشته مهارت خاصی داشت در تلاش بود تا با استفاده از این محبوبیت بسیاری را در مسیر سیاسی نیز همراه خود کند.

منیبان در یادداشتی نوشت: منافع ملی ایرانیان اسیر تناقض های عده ای تندرو، مدعی و خود حق پندار است. اتفاقی که روز شنبه در جریان نشست خبری وزیران خارجه ایران و عربستان رخ داد اگرچه به لحاظ پروتکل های دیپلماسی می تواند جای گلایه داشته باشد اما وقتی موضوع را از منظر منافع ملی نگاه کنید می توان پذیرفت که گاه برخی تغییرات ظاهری، در تحقق منافع ملی می تواند پذیرفتنی باشد.

بر اساس گزارش‌ها، فیصل بن فرحان، وزیر امور خارجه عربستان، حاضر نشده نشست خبریِ روز شنبه در محلی برگزار شود که عکس قاسم سلیمانی بر دیوارش نصب شده بود.

خود کرده را تدبیر نیست. حالا هم تحمل کنید و یاد بگیرید. یادگیری باعث می‌شود کمتر خسارت بزنید.

پایگاه اطلاع رسانی «چندثانیه» نوشت: سلسله گفت‌وگوهایی با نمایندگان مجلس در خبرگزاری‌های ایرنا و فارس برای تأیید سخنان مالک شریعتی نیاسر انجام شد، اما جالب است بدانید هیچکدام از آنها ادعای شریعتی نیاسر را تأیید نکردند؛ او که این روزها و در ماه‌های پایانی مجلس یازدهم بیش ازهر زمان دیگری خود را به وزارت نفت نزدیک کرده است.

هر چند ظریف، ظریفانه عمل می‌کند تا به کسی بر نخورد و با وقار تمام بسیاری از نقدها، دروغ ها و تهمت‌ها را تحمل می‌کند اما مخالفانش دست بردار نیستند و حتی به نقل از وی تلاش می‌کنند دیگران را علیه او به واکنش وادار کنند.

با اینکه رسانه های دولت ادعا کرده بودند وزیر پیشین خارجه، در قراردادهای انرژی، زنگنه را خائن خوانده است،(و ظریف آن را تکذیب کرد) روزنامه دولت روایت دیگری از آن منتشر کرد.

آرمان ملی نوشت: بعدها مشخص شد پرداخت یک میلیارد و 650 میلیون دلاری از بدهی که شاید یکی از دلایل قطع گاز ترکمنستان به ایران در گذشته بود به صورت تهاتری بوده است. در این معنا که ایران مستقیما پولی دراختیار ترکمنستان قرار نداده است بلکه عراق بدهی ایران به ترکمنستان را از منابع ناشی از صادرات گاز ایران به بغداد پرداخته است. از این رو ادعای مالک شریعتی در ارتباط با تسویه بدهی با ترکمنستان...

آمریکای لاتین در دوران کنونی گذار نظام بین الملل اهمیت ویژه‌تری به خود گرفته است. امریکا که در حال واگذاری ردای هژمونی دوران پساجنگ سرد است، با نگرانی زیادی به حضور ایران در مناطق همجوار خود می نگرد.

روزنامه هم میهن نوشت: چنین روزی در 23 خرداد سال 1388 محمود احمدی‌نژاد به‌عنوان رئیس‌جمهوری ایران معرفی شد و دور دوم ریاست‌جمهوری‌اش را آغاز کرد؛ دوره‌ای که در حوزه سیاست‌خارجی، مهم‌ترین پرونده ایران، مناقشه هسته‌ای با غرب بود. محمود احمدی‌نژاد پس از ابوالحسن بنی‌صدر مورد انتقادترین رئیس‌جمهور تاریخ جمهوری اسلامی ایران است که هیچ گروه و جناحی حاضر نیست مسئولیت اتفاقات دوران او را برعهده...