مظلومیت مزار بی‌نام و نشان برادران شهید شبلی در سنندج / سه سنگ مزاری که حتی نام شهیدان بر روی آن حک نشده است!+ فیلم

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کردتودی، کردستان خواستگاه مظلومیت شهدایی است که 5400 شهید آن نشانی از وجود سرزمینی به نام مجاهدت های خاموش است، شهدای کردستان نه تنها مظلوم بودند بلکه مسئولینی هم وجود داشتند که برای پاسداشت و یاد و خاطره ی آن کار چندان در خور شأن انجام ندادند که نمونه ی آن مزار شهیدان شبلی در آرامستان شیخ محمد باقر سنندج است.

مزاری بی نام و نشان که حتی بر روی این سنگ ها اسم شهیدان درج نشده است و تنها در کنار قبرشان مادرشان دفن شده است که بهیه خانم مادر شهیدان شبلی در تاریخ 5 خرداد ماه 1359 به رحلت خدا پیوستند.

پدر این شهیدان به نام نواب شبلی معروف به نواب خان از مردان متدین و اهل تشیع آن زمان بود که اکثر مردم اهل تسنن شهر سنندج وی را به مردانگی و مردمی بودنش می شناختند اما به وسلیه ی رژیم منحوس پهلوی به شهادت رسید.

محمد مهدی پسر بزرگ نواب، علی رغم اینکه نیروی کادر ارتش شاهنشاهی بود، اما به خاطر فطرت پاک اسلامی و انسانی که داشت، نمی توانست ظلم و ستم عمال حکومت پهلوی را در حق مردم ببیند و حرفی نزند. محمد مهدی در طول مدتی که متواری بود، گاهی به صورت مخفیانه به منزل پدرش در شهر سنندج سر می زد و جویای حال پدر و مادر پیر و خواهر و برادرانش می شد.

محمد هادی برادر دوم تا پایان دوره دبیرستان تحصیلش را ادامه داد و موفق به اخذ مدرک دیپلم در رشته طبیعی شد و بعد از آن به استخدام سازمان آب شهرستان سنندج در آمد. محمد هادی که جوانی آرام و سر به زیر بود، فقط در فکر ارایه خدمات به مردم بود.

محمد معروف برادر کوچک خانواده تا پایان دوره ابتدایی به تحصیلش ادامه داد و بعد از آن مشغول به کار شد. محمد معروف به همراه یکی از دوستانش شهید نعمت الله سهراب نژاد به کار گچ کاری مشغول بود و بعد از فراغت از ساعات طولانی کار به زورخانه گیو در خیابان فردوسی سنندج می رفت و مشغول ورزش می شد.

محمد معروف که همواره مدافع حق و حقوق مردم مظلوم و ستم کشیده سنندج بود، بارها به همراه دوستش شهید نعمت الله سهراب نژاد برای دفاع از حقوق تضییع شده مردم با نیروهای شهربانی درگیر و کتک مفصلی به آن ها زده بود.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، محمد معروف به عنوان نماینده کارگران در شورای یازده نفره شهر سنندج انتخاب و به دفاع از حقوق مردم پرداخت. ایشان علی رغم اینکه می توانست به واسطه نماینده مردم بودن، از حقوق و مزایای قابل توجهی بهره ببرد، اما هیچ گاه به خودش اجازه نداد که زندگی اش قبل و بعد از نمایندگی تفاوت داشته باشد.

بعد از حضور ناموجه گروهک های ضد انقلاب در کردستان و مهاجرت جوانان انقلابی کردستان به استان های هم جوار، شهید محمد معروف شبلی که مسئولیت نمایندگی مردم در شورای یازده نفره سنندج را بر عهده داشت، به مخالفت با گروهک های ضد انقلاب پرداخت.

مخالفت های محمد معروف با گروهک های ضد انقلاب روز به روز بیشتر می شد و ابعاد تازه تری به خود می گرفت. یک روز بعد از اینکه گروهک های ضد انقلاب در مقابل ساختمان باشگاه افسران سابق رگبار گلوله را به سوی مردم بی گناه سنندج نشانه می گیرند و موجب شهادت یک کودک خردسال می شوند، شهید محمد معروف شبلی با مراجعه به سازمان صدا و سیمای سنندج و در یک گفت و گوی زنده رادیویی ضمن محکوم کردن این اقدام تروریستی، نقشه های شوم گروهک های ضد انقلاب را برای مردم بر ملا می کند.

عناصر گروهک کومله چند روز بعد از سخنرانی آتشین محمد معروف در رادیو سنندج سال 1359 برای انتقام گیری از ایشان به زور اسلحه وارد مسجد شیخ غیاثیان محله وکیل سنندج می شوند. مردم ابتدا اجازه نمی دهند که نماینده شهرشان مورد اذیت و آزار نیروهای کومله قرار گیرد، اما بعد از اینکه اسلحه نیروهای کومله را روی پیشانی خود می بینند، از مسجد خارج می شوند.

شهید محمد معروف شبلی در خردادماه سال 1359 (بر اساس اسناد بنیاد شهید) در مسجد غیاثیان سنندج بعد از تحمل شکنجه فراوان توسط نیروهای کومله به شهادت می رسد. بعد از گذشت چند ساعت و انتشار خبر شهادت محمد معروف شبلی در سطح شهر، برادرش محمد هادی نیز در اعتراض به جنایت گروهک کومله و شهادت برادرش در محل کار خود در ابتدای خیابان شهید شبلی فعلی به شهادت می رسد.

شهید محمد مهدی شبلی بعد از اینکه از خبر شهادت برادرانش مطلع می شود، به سنندج می آید، اما در مسیر کامیاران سنندج در ایست بازرسی گروهک های ضد انقلاب توسط جاسوسان شناسایی می شود و طرز فجیعی به شهادت می رسد.

شهیدان محمد مهدی، محمدی هادی و محمد معروف شبلی نماد ایستادگی و مقاومت مردم کردستان در برابر زیاده خواهی های مزدوران استکبار جهانی هستند؛ این سه برادر جان خود را تقدیم انقلاب اسلامی کردند تا احدی زیر بار ظلم و جنایت مستکبران قرار نگیرد.

غربت شهیدان شبلی به اندازه ای است که از این سه شهید گرانقدر، تنها یک تصویر آن هم با کیفیت بسیار پایین به یادگار مانده است و امروز بعد از گذشت 41 سال از سالروز شهادت این سه برادر غریب کردستانی تقریباً اطلاعات کم و ناقصی درباره این عزیزان وجود دارد.

شهیدان شبلی که سال های درس و مدرس را در محله قطارچیان سنندج پشت سر نهادند، امروز با رفتن خواهر صبورشان از سنندج و شاید هم از کشور، غریب تر از همیشه در تپه شیخ محمد باقر سنندج آرام گرفته اند.

سه برادر غریب کردستانی که روزگاری در کوچه پس کوچه های همین شهر و در میان مردم همین شهر زندگی می کردند، امروز در تاریکی و غربت شهر گم شده اند و کمتر مسئولی است که سراغی از این سه برادر کردستانی داشته باشد. سه برادری که جانشان را تقدیم انقلاب اسلامی نمودند تا مزدوران اجنبی برای همیشه تاریخ روسیاه عالم باشند.

غربت از این بالاتر که مزار مطهر این سه برادر شهید برای کمتر کسی هویدا است! سه سنگ مزاری که حتی نام این عزیزان بر روی آن حک نشده است! و اما مردمی که با خیالی آسوده از کنار تپه شیخ محمد باقر عبور می کنند، بدون اینکه بدانند، ابدان مطهر سه برادر مظلوم و غریب شبلی ها در این محل دفن شده است!

و اما راحله شبلی تنها خواهر شهیدان شبلی مدتی بعد از شهادت برادرانش ازدواج می کند و به گفته بعضی ها از کشور خارج می شود و امروز هیچ خبری از تنها بازمانده خانواده شهیدان شبلی در دست نیست؟

درست است که یکی از خیابان های سنندج به نام این عزیزان مزین شده است، ولی باید از مسئولان پرسید: آیا مردم می دانند که این خیابان به چه دلیل به نام این عزیزان مزین شده است؟ آیا مردم از محل دفن این عزیزان اطلاعی در دست دارند؟ آیا مردم از خانواده این عزیزان اطلاعی در دست دارند؟ خود مسئولان چه طور؟

برادران شهید شبلی که از چهره انقلابی کردستان بودند و جزء شهدای پیشکسوت محسوب می شوند، هم اکنون جزء مظلوم ترین شهدای کردستان می باشند که در غربت تپه شیخ محمد باقر گم نام مانده اند.

اگر نسل های آینده از فلسفه نامگذاری بلوار شبلی سؤال نمایند، کسی می تواند پاسخگوی آن ها باشد؟ آیا نصب یک تابلو که مزین به نام شهید شبلی است، می تواند ذره ای از مجاهدت ها و جان فشانی های این عزیزان را جبران نماید؟

در ادامه ویدیوی سخنان مدیر کل بنیاد شهید استان کردستان را در ذیل ببینید...

انتهای پیام /