مقدس: تشکل دانشجویی اهل سیاسی‌کاری نیست / باید برای تمام اقشار دانشگاهی برنامه داشته باشیم نه گروهی خاص + فیلم

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو برای دانشگاه قلب اثرگذاری منطقی و مسئله‌محور روی تحولات و مشکلات جاری کشور است. بازگشت به دانشگاه مستلزم ایجاد فضایی برای تعامل و نقد معقولانه در میان دانشگاهیان، اعتماد به نیرو‌ها و ایجاد تشکیلات متکثر از اندیشه‌ها و ایده‌های گوناگون است. ضرورت جدی گرفتن دانشگاه و برنامه‌ریزی دقیق برای ایفای نقش تشکل‌های دانشگاهی را شاید بتوان نخستین گام در حرکت به سوی این مسیر دانست.

سجاد مقدس مسئول هیئت دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی و مسئول سابق بسیج دانشجویی، درباره ویژگی‌های تشکیلات دانشجویی تراز و معیارهای دانشگاه اثرگذار با ما به گفت‌وگو پرداخت.

* از اینجا شروع کنیم که اساساً چه فاکتورهایی را برای جذب دانشجو به فعالیت‌های تشکیلاتی مؤثر می‌دانید و چه مقدماتی برای کادرسازی متصور هستید؟

مقدس در پاسخ گفت: فضای دانشجویی واقعاً فضای جذابی برای کار کردن است. من همیشه به رفقای خودمان که در بسیج دانشجویی فعالیت دارند، می‌گویم که تجربه‌هایی که به دست می‌آید، تجربه‌های گران‌مایه‌ای است. من قبل از این، فضای تشکیلات تربیتی، تشکیلات دانش‌آموزی و حتی تشکیلات هیئت‌های محلی و شهری را تجربه کرده بودم، اما مجموعاً فضای تشکیلات دانشجویی تجربه‌های جمعی مشترکی دارد که تقریباً دیگر تکرار نمی‌شود. این دوران 4 ساله کارشناسی که بگذرد، حالا اگر بعدش هم حس و حال داشته باشد، شاید در دو سال ارشد هم فعال باشد؛ دیگر این فرصت پیش نمی‌آید. فرصتی آزاد که با گروهی دغدغه‌مند در این حوزه، می‌توان کار جمعی انجام داد و در همه حوزه‌ها فعالیت کرد.

وی ادامه داد: یعنی هر اتفاقی که بخواهد رقم بزند، هم اختیار دارد، هم توان، و هم یک جمع مؤمن صالح کنار هم جمع شده‌اند و تجربه‌های خوبی در فضای دانشجویی به دست می‌آید. این اختیاری که دانشجو دارد، تمرینی برای مدیریت نیز هست. خیلی از بچه‌ها می‌گفتند که حالا فارغ از اینکه شما وظیفه‌ای در قبال انقلاب اسلامی دارید، این فضا را به عنوان یک تجربه گران‌مایه ببینید. بعدها می‌توانید از توشه‌ای که برای خودتان اندوخته‌اید، استفاده کنید. فکر نمی‌کنم تا 10 سال دیگر هم بتوانید مثلاً در جایی، 7 تا 8 یا حتی 20 نیرو زیر دست شما با همدیگر کار جمعی انجام دهند. یا 200 نفر را به اردو ببرید. این‌ها تجربه‌های خیلی مهمی هستند که بعدها حتماً به آن فرد کمک می‌کند.

اما چه امری در دانشگاه مغفول مانده که باید بیشتر روی آن متمرکز شویم تا دانشگاه به ظهور و بروز بهتری دست پیدا کند؟ به نظر من، خود دانشگاه مغفول مانده است. متأسفانه ما همه کنش‌هایمان را در فضایی پیش می‌بریم که دانشگاه عملاً جایگاهی در آن ندارد؛ چه در کنش‌های سیاسی و چه در کنش‌های فرهنگی‌مان. مثلاً سر انتخابات مجلس و ریاست جمهوری من خیلی اصرار داشتم که باید دانشگاه را دریابیم. ولو اینکه کار کردن در دانشگاه، مخصوصاً دانشگاه شهید بهشتی، خیلی سخت است. اما ما که بسیج دانشجویی هستیم، باید اولویت اصلی‌مان دانشگاه باشد. بسیجی کسی است که در جای درست تصمیم درست بگیرد و عمل کند. ما نباید نقطه مبداً خود، یعنی دانشگاه را ول کنیم و به نقاط دیگر بپردازیم.