مورایس و قطعه بزرگ گمشده؛ / سرمربی بنفیکا به سپاهان برگرد!

به گزارش "ورزش سه"، سپاهان با خط حمله مخوفش و درخشش در 11 هفته ابتدایی لیگ برتر در حال تکمیل کردن امتیازات برای کسب یک عنوان قهرمانی مقتدرانه بود که اتفاقات بیرونی این تیم را به سوی بحران برد و نمایش تیم مقابل نساجی به قدری کم روحیه و خراب بود که به نظر می‌رسید باید در پایان مسابقه تک تک بازیکنان و ستارگان گران قیمت طلایی پوش تنفس مصنوعی داد! آنها تحت تاثیر شعارهای عجیب و غریب برخی از هواداران سپاهان در ورزشگاه نقش جهان با پاهای لرزان و شانه‌های آویزان بازی را به پایان بردند و با بخت‌های نصف و نیمه شمایی از یک تیم بیمار را به نمایش گذاشتند، در حالی که به نظر می‌رسید سپاهان باید بتواند از پس تیم قعرنشین نساجی بر بیاید. در این بین نوع انرژی و زبان بدن سرمربی پرتغالی سپاهان و دستیار سابق مورینیو و چهره‌ای که در رختکن‌های بزرگی مثل اینتر، چلسی و رئال مادرید حضور داشت و در سطح آسیا هم با الهلال مقام قهرمانی عربستان رسیده و در کره جنوبی هم عضو سرمربی تیم پوهانگ استیلرز مشهور بوده، جالب توجه بود.

او با چهره نگران و پر استرس اما بدون شور و حال و اشتیاقی که از یک سرمربی انتظار می‌رود مشغول کوچ کردن تیمش بود و البته تغییرات و ارنجش به جایی نرسید که سپاهان بتواند از پس نساجی نه چندان پر امید در این مسابقه بر بیاید و این همان چیزی بود که در این مقطع فصل نباید اجازه رخ دادن آن داده می‌شد. چیزی که باعث جری شدن تماشاگران مخالف و کم روحیه تر شدن سپاهان برای پا گذاشتن به رقابت حساس مقابل ذوب آهن خواهد شد. نکته اینجاست که با نتایج به دست آمده، ژوزه مورایس به عنوان سرمربی موفق و یکی از بهترین‌ها در میان نیمکت‌های فوتبال ایران در دو فصل گذشته، ناگهان موقعیت خود را از دست داده و در سطح یک سرمربی عادی نزول کرده است؛ کسی که با وجود شعارهای مخالف هواداران سپاهان حاضر نیست صندلی خود را رها کرده و از ایران برود (البته مخالفان او موضوعات دیگری را هم درباره‌اش مطرح می‌کنند). در این شرایط انتظار از سرمربی‌ای که با برچسب میلیون دلاری پا به فوتبال ایران گذاشته بیش از این حرفهاست. درست است که عوامل خارجی و بحث‌های مربوط به داوری تاثیر زیادی در آینده سپاهان گذاشت و این تیم را از ریل بیرون انداخت، اما به هر حال مورایس هم یک مربی عادی نیست و انتظاری که از او وجود داشت تغییر شرایط و بهبود اوضاع به سود تیمش بود؛ گرچه به نظر حتی او با اتخاذ برخی تصمیمات نسنجیده به تسریع تغییر شرایط به ضرر سپاهان کمک کرد.

چیزی که از او انتظار می‌رفت حضور جدی‌تر در معرکه‌هایی بود که علیه تیم برپا می‌شد، همچنین ارتباط صمیمانه‌تر با هواداران و برخورد جدی‌تر با بازیکنان و حفظ ثبات رفتاری و تاکتیکی برای تیمی که در دو بازی رفت و برگشت جدی‌ترین خطرات را روی دروازه الهلال ایجاد کرد و کیفیت فوق العاده‌اش را به نمایش گذاشت؛ تیمی که حالا اثری از آن نمی‌بینیم و بخشی از این موضوع به خود مورایس برمی‌گردد که به عنوان سرمربی موفق نشده تیمش را از نظر ذهنی به جایی برساند که شکست‌های غافلگیرانه و بحران‌ها را پشت سر بگذارد. او حالا به اندازه یک جام حذفی و به اندازه 8 بازی باقی مانده در لیگ برتر فرصت دارد که از خود اعاده حیثیت کند و تیمش را به لیگ برگرداند، و الا اعتباری که هواداران فوتبال ایران به او دادند و آن پوستر معروف که او را روی اریکه پادشاهی نشانده و پلاکاردش را در ورزشگاه نقش جهان دست به دست می‌کردند به طور کامل از بین خواهد رفت. اگرچه برای مربیان در هر سطحی روزهای بحرانی در این حرفه وجود دارد، اما به عنوان مثال چیزی که در حال حاضر تفاوت بین خورخه ژسوس و لوئیس کاسترو دو مربی سرشناس پرتغالی در لیگ فوتبال عربستان را مشخص می‌کند، جدیت، سخت‌گیری و اشتهای مربی سن و سالدارتر (ژسوس) در مقابل مرد جنتلمن نیمکت النصر است که در نهایت در رقابت امسال با فاصله زیاد مغلوب حریف آبی‌پوش خود شد. طبیعتاً کاسترو که به عنوان یک مربی شکست ناپذیر و فاتح همه جام‌ها به عربستان آمده بود دیگر جایی در آینده النصر ندارد؛ اگر چه حتی حمایت کریستیانو رونالدو را هم پشت سر خود داشت. حالا نوبت سرمربی سپاهان است که در این بحران خودی نشان بدهد. آنچه که او به عنوان آتش‌نشان در روزهای آینده برای سپاهان انجام خواهد داد به نوعی عیار مربیگری او را هم روشن می‌کند. به خاطر داشته باشیم که او در ابتدای فصل با نمایش درخشان تیمش به حدی از اعتماد به نفس رسیده بود که خود را نامزد هدایت بنفیکا کرد. سپاهان امروز همان مورایس را می‌خواهد!