نه به خاورمیانه آمریکایی، آری به خاورمیانه مقاومت / وقتی دروغ بزرگ ارمغان آوری آزادی و دموکراسی آمریکایی برملا می شود

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیارآفتاب؛ آن روزی که در سال 1993 «شیمون پرز» در کتاب «خاورمیانه جدید» ش از طرح خاورمیانه جدید رونمایی کرد و بسیاری از سازمان های صهیونیستی - آمریکایی در صدد اجرای آن برآمدند و همچنین 11 سپتامبر 2001 که نماد آغاز طرح خاورمیانه جدید شد یا آن روزی که هواپیماهای آمریکایی به بهانه تروریست به مقصد خاورمیانه پرواز و بمب های خود را بر سر مردم مظلوم افغانستان تنظیم کردند. حتی آن روزهایی که آمریکایی ها شعار ارمغان‌آوری آزادی و دموکراسی را برای مردمان خاورمیانه سر می دادند، هیچ کس نمی دانست که انتهای این بازی خطرناک چه خواهد شد.

تابستان 2006 بود که کاندولیزا رایس گفت:«آن چه ما در آنجا (جنگ 33 روزه لبنان) شاهدش هستیم، دردهای زایمان یک خاورمیانه جدید است. ما باید مطمئن باشیم که بسوی این خاورمیانه قدم بر می داریم و نه برای بازگشت به خاورمیانه پیشین.» آری شاید خیالش را هم نمی کرد که فرزند این درد زایمان، نه آمریکایی بلکه از جنس مقاومت باشد.

آن روزهایی که آمریکایی ها در دهه اول قرن 21بر افغانستان، عراق، لبنان و فلسطین با قدرت می تاختند، خیالشان بر این بود که می توانند شرایط را در راستای همان خواسته جدیدشان یا همان خواسته تعدیل شده شان بنام «خاورمیانه گسترده»، پیش ببرند. خیال آمریکایی ها بر این بود که می توانند آن طور که می خواهند کشورهای منطقه را تجزیه کنند تا با کشورهایی کوچک و سلطه پذیر روبه رو باشند و در این شرایط فضا برای حاکمیت اسرائیل بر این منطقه باز شود. آنها حتی برای طرح بزرگ خود ابایی از کشتن و دزدیدن و چپاول چنگیز گونه نداشتند و فقط به آرمان خاورمیانه جدید با محوریت اسرائیل می اندیشیدند.

آن روزی که آمریکایی ها ترور تک تک نیروهای مقاومت را طرح ریزی می کردند حتی فکرش را هم نمی کردند زاده ی این ترورها سید حسن نصرالله ها، الحوثی ها، نجباء ها، حشد الشعبی ها و المهندس ها و... باشند. حتی خیالش را هم نمی کردند طرح ضد انسانی شان می شود علیه رژیم غاصبی که جان فدایش هستند.

آمریکایی ها پس از شکست راهبرد جنگ مستقیم پروژه خاورمیانه جدیدشان را با راهبرد داعش پیش کشیدند و ناگهان پرچم این گروه تروریستی را علم کردند، حتی همان روز هم که بیش از80 درصد خاک سوریه و حجم بسیاری از خاک عراق را گرفتند، نمی دانستند که جریان مقاومت آن قدر قدرت گرفته است که از خود دفاع می کند؛ آن هم نه دفاعی عادی و ساده که دفاعی برآمده از قدت ایمان و عقیده.

حال پس از ترور سردار قاسم سلیمانی و تشییع معجزه گونه این سردار بزرگ و همراهانش در عراق و ایران، معادلات منطقه بار دیگر هم علیه آمریکا و به نفع محور مقاومت چرخید. محور مقاومت فرمانده بزرگ خود را از دست داد اما خون او و همراهانش آن قدر اثر گذار است که سیاست های جنایت بار رژیم تروریستی آمریکا را تحت الشعاع قرار می دهد.

نکته جالب توجه این جاست که از این به بعد معادلات در خاورمیانه جدید به دست نیروهای مقاومت چیده می شود. زمین بازی آرام آرام از دست آمریکایی ها خارج و آنها مجبورند که در زمین بازی محور مقاومت حرکت کنند. باید گفت که مطمئنا پس از رای مجلس عراق به خروج نیروهای نظامی خارجی از خاک این کشور و پاسخ های دوگانه آمریکایی ها، یک بار با خبر نامه ارسالی از نیروهای آمریکایی با محتوای خروج آرام آرام و از طرفی موضع وزیر دفاع ایالات متحده نسبت به عدم خروج نیروهایشان، نهایت استیصال آنها را به نمایش می گذارد.

آن چه که امروز می توان در کلام دونالد ترامپ و همراهانش شنید، سلاخی شعار ارمغان آوری دموکراسی و آزادی برای عراق است. چیزی که مقتدی صدر نیز در توئیت خود خطاب به ترامپ به آن اشاره کرد و نوشت: «امروز مقصود شما مشخص شده است؛ کسی که دیروز ادعای آزادسازی داشت، امروز می‌خواهد ملتی را به زانو درآورد.» از طرفی انتشار خبر عدم پاسخ گویی عبدالمهدی به تماس تلفنی ترامپ و اعلام آمادگی ترامپ برای تحریم عراق، آن هم تحریم هایی که تحریم های ایران در برابرش بازی باشد، خود خبر از فعل و انفعالات جدید و خاصی در منطقه دارد که آمریکا به عنوان بازنده آن مطرح است.

به عبارتی اقدام اخیر ترامپ، اتحاد جریان مقاومت را نه در پشت پرده ها بلکه این بار در عمل، هم به صورت کل و هم به صورت جز در هر کشور به نمایش گذاشت که اظهارات خاص سید حسن نصرالله با این مضمون که ایران انتقام بگیرد ما هم وظیفه خودمان را انجام خواهیم داد و تلاش مقتدی صدر و دیگر جریانات برای ایجاد یک جبهه مقاومت بین المللی و همچنین تهدید حزب الله عراق به هدف قراردادن جریانات نفتی نمونه هایی از آن است که تمام نقشه های آمریکا برای خاورمیانه جدید را بر باد داده است.

مطمئنا آمریکایی برای نجات خود از این باتلاق حربه ای جز تفرقه قومیتی و مذهبی در عراق ندارند و مصوبه سال 2007 مبنی بر تجزیه عراق به سه فدرال مستقل را دنبال خواهند کرد. عدم همراهی برخی از گروه های کردی و سنی در جلسه رای آوری خروج آمریکایی ها از عراق نمونه ای از تلاش های آمریکا است، البته باید گفت که بعید است تا زمانی که آمریکایی ها در کابوس بزرگ انتقام سخت به سر می برند قدرت اقدام در هیچ بخش دیگری را داشته باشند و مطمئنا تا مدت ها سرگرم همین قسمت خواهند بود اما نکته ای که باید مورد توجه جریان مقاومت قرار گیرد تلاش برای عدم ایجاد تفرقه های قومیتی و مذهبی در عراق و جریان مقاومت است.

نگاهی به فعل و انفعالات منطقه، از لبنان تا یمن، از سوریه تا ایران نشان از آن دارد که گویا خاورمیانه جدید آرام آرام وارد دوران بلوغ خود می شود و جوان رشید مقاومت محکم و استوار در مقابل زورگویی آنان که این بازی را آغاز کردند خواهد ایستاد و چیزی جز تاریخی سیاه برای آنها باقی نمی گذارد.

انتهای پیام /