نگاه حسرت بار رکابزنان ایران به سهمیه هایی که هر سال می سوزند
پنج سهمیه دوچرخه سواری ایران امسال به بهانه کرونا سوخت تا همچنان حسرت حضور در قهرمانی جهان به دل رکابزنان ایرانی بماند.
به گزارش ایسنا، اتحادیه جهانی دوچرخه سواری با وجود شیوع ویروس کرونا در تلاش است که مسابقات جاده قهرمانی جهان را برگزار کند. ابتدا سوئیس میزبان مسابقات بود اما این کشور در ادامه از میزبانی انصراف داد و اکنون اتحادیه جهانی تا اول سپتامبر (11 شهریور) تصمیم نهایی خود را در مورد برگزاری این رقابتها اعلام می کند. نکته قابل توجه این است که مسابقات در هر کشوری باشد رکابزنان ایران اجازه حضور در این رقابت ها ندارند چون ایران از لحاظ شیوع ویروس کرونا در وضعیت قرمز قرار دارد.
حتی اگر این اجازه داده شود پروسه گرفتن ویزا زمان بر است و چون اتحادیه جهانی در نظر دارد مسابقات را آخر شهریور و در یک کشور اروپایی برگزار کند بنابراین به نظر می رسد ایران نه فرصتی برای گرفتن ویزا داشته باشد و البته نه پولی برای اعزام به اروپا.
در این میان رکابزنان تنها باید افسوس از دست رفتن سهمیه ها برای حضور در قهرمانی جهان را بخورند و این اتفاقی است که در سال های گذشته هم شاهد تکرار آن بودیم. ایران برای مسابقات جهانی 2020 پنج سهمیه (2 سهمیه در مردان و 3 سهمیه در بانوان) داشت.
البته کم بودن سهمیه مردان که شامل یک سهمیه در بزگسالان و یک سهمیه در زیر 23 سال است اتفاق ناراحت کننده ای برای دوچرخه سواری ایران می تواند باشد و باز هم به حضور نداشتن ایرانی ها در مسابقات سال قبل بر می گردد چرا که سهمیه بر اساس رنکینگ داده می شود. اما در مقابل، سه سهمیه دختران می توانست کمک حال دوچرخه سواری بانوان باشد که در مسیر پیشرفت قرار دارند. به هر حال کسی از آنها انتظار گرفتن جایگاه چشم گیری در جهان نداشت اما حضورشان می توانست تجربه خوبی برایشان باشد که امسال هم به بهانه کرونا اجرایی نشد. اکنون هم دختران و پسران دوچرخه سوار ایران در صورت برگزاری مسابقات مجبور هستند از خانه این رقابتها را فقط تماشا کنند. ایران البته در سال های گذشته هم نماینده ای به مسابقات جهانی اعزام نکرد به جز سال 2016 که مسابقات در قطر بود. به همین دلیل است که خود رکابزنان هم می گویند دیگر نرفتن به مسابقات جهانی عادی شده و البته برای کشورهای دیگر تبدیل به معما که چرا ایرانی ها در قهرمانی جهان اصلا حضور ندارند. در این بین تنها نکته مهم سهمیه هایی است که هر ساله می سوزد و دوچرخه سوارانی که حسرت حضور در مسابقات جهانی به دلشان مانده است.
انتهای پیام