نیم نگاهی به 3دهه سیر سازمان یافته ترویج بی حجابی در جامعه / چگونه می توان ترمز این سیر را کشید؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ در عین حال که سال به سال شاهد افزایش جمعیت جوانان مؤمن حزب اللهی به طریق اولی هستیم و اتفاق‌های فوق العاده فرهنگی همچون رشد سیاسی مردم، رقم خوردن حماسه اربعین، برگزاری هیئات عزاداری با جمعیت‌های بی‌سابقه، برگزاری مراسمات اعتکاف و غیره در کشور رقم می‌خورد، در سمت دیگر جامعه شاهد آن هستیم که بر صف بی‌حجابان نیز افزوده شده و بی‌حجابی بدحجابان بدتر می‌شود. این مقاله بر سیر بی‌حجابی دلالت دارد.

تا 30 سال پیش در شهرستان‌های کوچک کشور پوشش مانتو بین بانوان خیلی کم دیده می‌شد. رفته رفته با افزایش مسافرت‌ها و توسعه دانشگاه‌ها در شهرستان‌های کوچک، تعاملات ناشی از این مسافرت‌ها و علل دیگری سبب گسترش پوشش بدون چادر شهرهای بزرگ در شهرستان‌های کوچک اما با نگاهی انگشت نما و منفی به ایشان در جامعه شد.

*گرفتاری ایران به استراتژی قورباغه آب پز برای رشد بی‌حجابی

اگر آن روز بیان می‌شد چنین پوششی خواهد آمد قطعا مردم و در صدر آن‌ها علما و جمعیت حزب اللهی کار و زندگی خود را رها کرده و در خیابان‌ها تحصن می‌کردند اما این اتفاق یکباره رخ نداد بلکه به تدریج در جامعه حاکم شد.

استراتژی قورباغه آب پز آن چیزی است که بر سر جامعه ما برای جا انداختن بدحجابی پیاده شده است. امروز که به روند بدحجابی طی سه دهه گذشته نگاه می‌کنیم یقین پیدا می‌کنیم پوشش بانوان به صورت کاملا سازمان یافته از حجاب چادر و مانتوی کامل تبدیل شده است به آن چه امروز در خیابان‌ها شاهد آن هستیم.

استراتژی قورباغه آب پز یادآور شیوه پخت قورباغه است. برای پخت قورباغه اگر آن را داخل آب جوش بیاندازیم به خاطر داغی آب به بیرون از قابلمه می‌جهد اما روشی که برای پخت قورباغه به کار می‌برند این است که ابتدا قورباغه را داخل آب ولرم می‌اندازند و بعد آرام آرام میزان حرارت زیر ظرف را افزایش می‌دهند. هر بار که حرارت را افزایش می‌دهند صبر می‌کنند تا قورباغه به دمای آب عادت کند و بعد دوباره آن را افزایش می‌دهند. این روند تا جایی ادامه پیدا می‌کند که دمای آب به نقطه جوش رسیده و قورباغه دیگر توانایی خود را برای دفاع کردن و بیرون جهیدن از دست داده است.

از آن زمان که در جامعه بحث بین این بود که آیا مانتو هم مصداق حجاب هست یا نه، رفته رفته مانتوها سالانه یکی دو سانتیمتر کوتاه‌تر شد تا به امروزی رسید که دیگر تنها اسم مانتو را یدک می‌کشد.

این روند این گونه بوده است که ابتدا یک مد از طریق ماهواره، بازیگران سینما، تصاویر اینستاگرامی و تعداد محدودی مدل خیابانی در جامعه نشان داده می‌شد، بعد یکباره همه لباس فروشی‌ها آن را عرضه می‌کردند و در سطح شهرهای مختلف کشور به چشم می‌خورد به شکلی که تا مدی می‌آمد به صورت نامتعارف جلوه کند و احیانا اعتراض عمومی را در بر داشته باشد، تبدیل به یک عرف می‌شد و دهان همه را می‌بست.

یک برنامه ریزی سی ساله مانتو را از پوشش بانوان حذف کرد و عملا بی حجابی از این طریق را رشد داد. البته استراتژی قورباغه آب پز برای رشد بدحجابی در ایران تنها شامل مانتو نبود و بعد از طول مانتو، نوبت آستین مانتو و همین طور طول شلوار شده است.

چند سالی است آستین مانتوها و اندازه شلوارهای زنانه نیز شروع به کوتاه کردن کرده است و اگر حرارت دیگی که قورباغه مورد مثال را در آن انداخته‌اند خاموش نکنیم قطعا دشمن فرهنگی ما به این نیز راضی نشده و این روند بی حجابی را بیش از این پیش خواهد برد و جامعه ما همچنان مانند آن قورباغه پخته شده هیچ واکنشی نشان نخواهد داد.

مدهای روز در ایران کاملا گزینش شده ترویج داده می‌شود شلوارها چسبان‌تر و بدن‌نماتر و چاک‌های مانتوها و لباس‌ها کاملا به زننده‌ترین و تحریک کننده‌ترین شکل ممکن و غیره شده است. امروز در سطح کشور پوشش‌هایی هشدار دهنده در بین زنان دیده می‌شود که نبود روسری بهترین مورد آن‌ها است.

*روش مقابله با جریان رشد بی‌حجابی در کشور

راه درمان این است که هر چه زودتر سازوکاری برای جلوگیری از این روند پیدا شده و حرارت زیر دیگ را خاموش کرد. روند افزایش بی حجابی در کشور، روندی سازمان یافته و برنامه ریزی شده است و باید برای مقابله با آن با برنامه و استراتژی ظاهر شد.

آن نهاد ضدفرهنگی که به صورت سازمان یافته این مسأله را پیش می‌برد ابزارها و بازوهایی در کشور دارد که با کنترل آن می‌توان جلو این موضوع را گرفت. این ابزارهای فرهنگی شامل کپمانی مد و پوشاک بانوان کشور، بانوانی که اولین بار هنجار شکنی کرده و با پوشیدن لباس‌ها آن را در جامعه گسترش داده و عادی می‌کنند و دستگاه تبلیغاتی دشمن شامل فشن شوها، سلبریتی‌ها، ماهواره‌ها و غیره می‌شود.

البته فراهم کردن شرایطی در کشور نیز به تسریع در کار این کمپانی‌های ترویج پوشاک بدحجابی نیز کمک می‌کنند، مانند نبود تولیدکننده‌های پوشاک ارزان قیمت و باکیفیت محجب در جامعه به میزان کافی. بنابراین اگر قرار باشد فکری برای بی حجابی شود باید این موضوع نیز مدنظر قرار بگیرد و تسهیلات لازم به این بخش تعلق بگیرد. این موضوع می‌تواند سبب اشتغال‌زایی خوبی نیز در کشور شود.

مسأله دوم اشتغال زایی و فراهم کردن امکان ازدواج آسان‌تر و سریعتر جوانان است که به موجب آن، از جامعه مخاطب این کمپانی‌های پوشاک کاسته خواهد شد و بسیاری از نیازهای غریزی که در نتیجه آن علاقمندی به این نوع پوشش زننده و تحریک آمیز رقم می‌خورد.

مسأله سوم فراهم کردن امکانات تفریحی برای رفتارهای آزادانه‌تر بانوان در سطح جامعه مانند پارک ویژه بانوان برای انجام ورزش و تفریحاتی همچون دوچرخه سواری در محیطی کاملا زنانه به دور از حضور مردان نامحرم است.

در کنار فراهم کردن این شرایط باید در اقدامی هماهنگ از یک روز مشخص با اعلان عمومی امر به معروف و نهی از منکر از سر گرفته شود؛ توسط نیروی انتظامی در مقابل هنجارشکنان و گروه اول مروج هر پوشاک بدحجاب‌تر از عرف و توسط عموم مردم به صورت لسانی در برابر این گروه. قطعا با برداشتن این قدم‌ها در راه خدا، یاری خدا نیز شامل حال شده و بساط این وضعیت برچیده خواهد شد.

انتهای پیام /