واقعه غدیر در کلام امام کاظم (ع)
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، امام موسی بن جعفر (ع) در چند فراز ماجرای غدیر را شرح داده‌اند. در بخش ابتدایی کلامشان به معرفی امام علی (ع) می‌پردازند و به مخاطبان لزوم پایبندی به ولایت ایشان را گوشزد می‌کنند. در بخش‌های بعد، جریان غدیر را از نگاه افرادی که نسبت به این واقعه غرض دارند، مورد بررسی قرار داده‌اند و آیات 8 و 9 سوره بقره را، مبنی بر اینکه خدا از دل‌های مغرضان آگاه...
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، امام موسی بن جعفر (ع) در چند فراز ماجرای غدیر را شرح داده‌اند.
در بخش ابتدایی کلامشان به معرفی امام علی (ع) می‌پردازند و به مخاطبان لزوم پایبندی به ولایت ایشان را گوشزد می‌کنند. در بخش‌های بعد، جریان غدیر را از نگاه افرادی که نسبت به این واقعه غرض دارند، مورد بررسی قرار داده‌اند و آیات 8 و 9 سوره بقره را، مبنی بر اینکه خدا از دل‌های مغرضان آگاه بود و پیامبر (ص) را نیز از این جریان باخبر ساخت؛ شاهد گرفته‌اند: گروهی از مردم [که اهل نفاق‌اند] می‌گویند: ما به خدا و روز قیامت ایمان آوردیم، در حالی‌که آنان مؤمن نیستند. [به گمان باطلشان] می‌خواهند خدا و اهل ایمان را فریب دهند، در حالی‌که جز خودشان را فریب نمی‌دهند، ولی [این حقیقت را] درک نمی‌کنند. بیعت ابوبکر و عمر با امام علی (ع) مبنی بر ولایت ایشان نیز مساله‌ای است که در کلام امام (ع) بدان اشاره شده است. همچنین از امام کاظم (ع) روایت است که فرمودند: «ولایت علی (ع) در همه کتب پیامبران نوشته شده است و خداوند هرگز رسولی را جز با نبوت محمد (ص) و وصایت و امامت علی (ع) مبعوث نمی‌کند» یکی از اصحاب امام کاظم (ع) در حالی‌که قصد سفر داشت از ایشان درباره مسجد غدیر (در مسیر مکه به مدینه در محل غدیرخم قرار دارد) پرسید. امام (ع) فرمودند: «در آن مسجد نماز بخوانید که فضیلت و ثواب بسیار دارد» بخشی از کلام امام کاظم (ع) درباره حدیث غدیر: «هنگامی‌که رسول الله (ص) در روز غدیر، امیرالمؤمنین (ع) را در آن توقف‌گاه مشهور و معروف نگاه داشتند، فرمودند:ای بندگان خدا، نَسَب مرا بگویید. گفتند: تو محمد بن عبدالله بن عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف هستی. فرمودند:ای مردم، آیا من نسبت به خود شما برتر نیستم و من مولای شما نیستم؟ گفتند: بله‌ای رسول خدا. پس به آسمان نگاهی کردند و سه بار فرمود: «خدایا تو شاهد باش» و آن‌ها نیز سه بار چنین گفتند. بعد فرمودند: هرکه من مولای اویم و در این زمینه بر او اولی هستم، پس علی مولای اوست و نسبت به آن‌ها اولی است. خدایا، هرکه او را مولایش قرار دهد، ولی او باش و هرکه با او دشمنی می‌ورزد، دشمن او باش و یاری‌کننده او را یاری کن و خوارکننده او را خوار کن»