وقتی شرعیات هم مورد نقد فیلمسازان قرار می گیرند؛ نه به "اعدام"؟!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ قصیده گاو سفید دومین فیلم بلند بهتاش صناعی ها در مقام کارگردان است، صناعی ها نویسنده، کارگردان و مستندساز اهل ایران است که پیش از این برای فیلمنامه "احتمال باران اسیدی" از سی و سومین جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت سیمرغ بلورین شده است.

بارها و بارها فیلم ها و سریال های مختلفی در مورد قصاص ساخته شده است که در هیچکدام از آن ها خانواده مقتول را تشویق به قصاص نکرده اند.

داستان فیلم درباره زنی است که حدود یک سال قبل همسرش اعدام شده است و حالا پس از یک سال با خبری که به وی می‌رسد متوجه می شود که همسرش به دلیل اشتباه قاضی مجرم شناخته و اعدام شده است. قاضی که از قضا با زن و فرزند مجرم، هیچ گاه مواجه نشده است در صدد جبران است. یک روز از زندگی این زن در فیلم نشان داده می‌شود.

در واقع موضوعیت این فیلم ها این بوده است که اگر هم اعدامی برای شخص گناه کاری در نظر گرفته شده، بهترین راه بخشش است و به یاد ندارم که در فیلم یا سریالی خانواده مقتول از خون فرزندشان نگذشته باشند و در همه آن ها این کلام امیرالمومنین (ع) که می فرمایند"لذتی که در عفو است، در انتقام نیست" پیام نهایی فیلم بوده است. اما نکته جالب توجه در این فیلم این است که بارها در فیلم از زبان قاضی خاطی می شنویم که می گوید کاش به جای اعدام حکم ابد صادر می کرد، به نظر می رسد حرف اصلی این فیلم نقدی بر حکم قصاص یا همان اعدام است.

در ابتدا این فیلم با موضوع قصاص شروع می شود که همسر زنی در فیلم اعدام شده است، اما پس از یکسال مشخص می شود که همسرش بی گناه بوده و قاضی به اشتباه حکم اعدام وی را صادر کرده است، پس از آن می بینیم که مردی به درب خانه زن می آید و خودش را دوست همسر مرحوم او معرفی می کند و اظهار می کند به او بدهکار و مدیون است، بعد متوجه می شویم که آن مرد همان قاضی خاطی است.

روابطی بین زن و مرد شکل می گیرد که در سینمای ایران تا به حال جایگاهی نداشته است اما گویا از این پس، بیشتر شاهد این گونه مسائل خواهیم بود. چند شبانه روز مرد و زن نامحرم زیر یک سقف با هم به سر می برند، زن از مرد پرستاری می کند، روسری از سر بر می دارد، خودش را آرایش می کند و به اتاق خواب مرد می رود.

قصیده گاو سفید فیلمی است که می خواهد موجی تازه در سینمای راه بیاندازد، موجی که بسیاری از قبح ها را بشکند؛ قضاوت را زیر سوال می برد، قانون را به گونه ای نشان می دهد که کمیتش می لنگد، جامعه ایران را ضد زن به تصویر می کشد و در نهایت روابط اتاق خوابی را ساده جلوه می دهد که مهم تر از آن رابطه میان مرد و زنی است که نا محرم هستند و هیچ نشانی از جاری شدن صیغه محرمیت بین این دو نفر نشان داده نمی شود، حتی اگر بخواهیم با این عینک به داستان نگاه کنیم که زن بیوه است و می توانند بدون اجرای یک سری از مناسباتی که برای ازدواج یا عقد یک دختر دوشیزه انجام بپذیرد، باز هم نیاز است که به شکلی به مخاطب بفهماند خطبه صیغه بین این دو شخص جاری شده است.

قصیده گاو سفید اگر در سینمای ایران روی پرده برود، باید منتظر بود که در آینده ای نه چندان دور، شاهد فیلم هایی بدتر از این با صحنه های جنسی همانند سینمای هالیوود باشیم.

احسان رستمیان

انتهای پیام /