چاره نداشتم باید سرمربی تیم ملی می‌شدم!
یکی از قدیمی‌ترین و با سابقه‌ترین مربیان تاریخ کشتی ایران، محسن کاوه است. مربی که دوران قهرمانی خیلی درخشانی نداشت اما در عرصه مربیگری یکی از بهترین و پرافتخارترین مربیان تاریخ است.
به گزارش مشرق، یکی از قدیمی‌ترین و با سابقه‌ترین مربیان تاریخ کشتی ایران، محسن کاوه است. مربی که دوران قهرمانی خیلی درخشانی نداشت اما در عرصه مربیگری یکی از بهترین و پرافتخارترین مربیان تاریخ است. او در عرصه مربیگری از 95 میلادی در عرصه ملی فعالیت خود را شروع کرد و هر وقت عضو کادر فنی تیم ملی نبود در باشگاه میزبان بسیاری از ملی‌پوشان بود. در قهرمانی تیم ملی کشتی آزاد در سال 2002 کنار تیم ملی بود و در تغییر نسل کشتی ایران و شروع یک دوره درخشان در کشتی حدفاصل سال‌های 2009 تا 2012 هم کنار تیم ملی کشتی آزاد بود اما در آستانه المپیک و با آمدن رسول خادم از تیم ملی کنار رفت. حالا در حساس‌ترین روزهای کشتی او سرمربی تیم ملی کشتی آزاد شده و قرار است که در المپیک 2024 پاریس هدایت کشتی یران را برعهده داشته باشد. دوره‌ای که کشتی ایران شاید یکی از بهترین دوران خود را دارد؛ هر چند که محسن کاوه اعتقاد دارد بهترین تیم تاریخ ایران حدفاصل سال‌های 1993 تا 2003 پدید آمده بود.
گفت و گویی با این مربی باسابقه انجام شده است که می توانید در ادامه متن این گفت و گو را بخوانید:
عنوان قدیمی‌ترین و باسابقه‌ترین مربی کشتی ایران در رده ملی، شاید فقط مناسب شما باشد.
از اواسط سال 95 میلادی مربیگری را در تیم ملی شروع کردم اما در سال 93 هم تیم منتخبی را به عنوان مربی به مسابقات بلغارستان و ترکیه بردم.
انگار جوهر مربیگری در وجود شما بوده. حتی موقعی که مربی تیم ملی نبودید، در باشگاه کار کردید.
هر جا به عنوان مربی کار کردم به پایگاه تمرینی خیلی خوب تبدیل شد. در کارگران هم کارم را شروع کردم و مدتی را هم با اکبرفلاح بودیم که همه دوست داشتند در باشگاه ما تمرین کنند. شاید جالب باشد که این را هم تعریف کنم که در محله خودمان یک تیم فوتبال محلی را تشکیل دادیم که هم کاپیتان تیم بودم و هم سرمربی.
فوتبالیست معروفی هم در تیم شما بود؟
علی لطیفی بعدها فوتبالیست مطرحی شد.
اسم اکبر فلاح به میان آمد هنوز هم بعد از سال‌ها شما رابطه خوبی با هم ندارید.
من هیچ مشکلی با اکبر فلاح ندارم. نه آن موقع و نه الان اما شاید آدم‌ها در زندگی خود یک زمانی به بلوغی می‌رسند که مسیر زندگی خود را تغییر می‌دهند.
شما بر خلاف دوران مربیگری که موفقیت‌های زیادی را کسب کردید، نتوانستید در دوران قهرمانی بدرخشید.
زمانی که کشتی می‌گرفتم در هر سه رده سنی ملی‌پوش شدم. هم نوجوانان، هم جوانان و هم بزرگسالان اما موفقیتی به دست نیاوردم. شاید توانایی نداشتم و شاید هم کمبود امکانات و مشکلات در آن زمان باعث شد که به موفقیت لازم نرسم. من هم متعلق به نسل سوخته ورزش ایران هستم. دوره ما خورد به انقلاب و بعد هم شروع جنگ و همین باعث شد تا خیلی از اعزام‌ها انجام نشود. مسابقات جهانی و المپیک به کنار، تورنمنت‌ها را هم نرفتیم. طبیعی بود که نتوانیم بدرخشیم. خیلی زود هم از کشتی خداحافظی کردم. 25 و یا 26 ساله بودم که کشتی را کنار گذاشتم.
با خداحافظی از دنیای قهرمانی وارد عرصه مربیگری شدید اما اینجا هم خیلی دیر به سرمربیگری تیم ملی رسیدید.
اهل شو و نمایش نبودم. مربیگری را در کشتی خیلی دوست داشتم. از حضور در لیگ برتر و باشگاه مربیگری شروع کردم و اگر در تیم ملی بودم که هیچ اما وقتی نبودم در باشگاه مشغول می‌شدم.
چرا دیر سرمربی تیم ملی شدید؟
چهار بار پیشنهاد سرمربی تیم ملی را رد کردم.
یعنی پیشنهاد داشتید و قبول نکردید؟
بله. در سال 2005 طالقانی پیشنهاد داد که سرمربی تیم ملی شوم اما خودم رفتم دنبال عسگری محمدیان و امیر توکلیان که بیایند و با هم کار کنیم. سال 2009 هم محمدرضا یزدانی خرم به من پیشنهاد داد که باز هم ترجیح دادم تا مربی باشم. بهروز نعمتی وقتی سرپرست فدراسیون شد هم پیشنهاد داد که باز هم قبول نکردم. علیرضا دبیر هم پیشنهاد داد اما ترجیح داده بودم که دور از تیم ملی باشم.
اما این بار قبول کردید.
چاره‌ای جز اینکه قبول کنم، نداشتم. تیم در شرایطی بود که فاصله زمانی زیادی تا المپیک نداشت و باید می‌پذیرفتم که به تیم کمک کنم.
اما ریسک بالایی دارد؛ تیم سه سال با کسی دیگر کار کرده و حالا شما باید در یک سال به تیم کمک کنید که در المپیک بدرخشد.
تیم را می‌شناسم و خوشبختانه بچه‌ها هم در سال‌های گذشته بارها با من در اردو بودند و به همین دلیل مقبولیتی وجود دارد. توانمندی تیم را هم می‌شناسم و امید دارم که بتوانیم نتیجه خوبی بگیریم.
ولی خیلی توقع از تیم وجود دارد.
باید به اندازه این توقع تلاش کنیم. البته مردم هم باید بدانند که واقعاً المپیک متفاوت است و کسب مدال به این سادگی نیست اما ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم. البته من خیلی اهل تبلیغ و نمایش نیستم؛ تمرین می‌کنیم اما جار و جنجال به راه نمی‌اندازیم. هر چند که مشکلات زیادی را هم داریم. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات کشتی در المپیک‌ها همیشه این بوده که بار ورزش را به دوش کشیده و همین کار کسب مدال را با سختی‌های زیادی روبه‌رو می‌کند. امیدوارم که این بار نهادهای بیرونی کمی از این فشار را کم کنند.
یکی از موضوعاتی که بعد از انتخاب شما مطرح شد، درباره رفاقت شما با دبیر و رابطه آن با انتخاب شدن به عنوان سرمربی تیم ملی بوده.
یکسری حرف‌ها در فضای مجازی مطرح شد، بعضی طوری نوشته‌اند انگار یک مربی تازه‌کارم در حالی که هر کسی رئیس فدراسیون شد، سراغ من آمد، اما من هرگز لابی نکردم. هیچ وقت اهل لابی کردن نبودم و شاید هم به همین دلیل خیلی سخت سرمربیگری را به من دادند. یک سری فکر می‌کنند که کشتی ایران همیشه چند هزار گزینه برای سرمربیگری داشته اما واقعیت این است که تعداد گزینه‌های مربیگری در تیم ملی همیشه کم بودند. همین الان فکر می‌کنید چند نفر می‌توانستند به عنوان سرمربی انتخاب شوند؟
یک فیلمی هم از شما منتشر شد که در آن گفته بودید من بهترین مربی هستم و بهتر از خودم کسی را سراغ ندارم.
این فیلم که از سر و تهش زدند و با هدف مشخصی به آن شکل منتشر شده است اما همین الان هم این حرف را می‌زنم هرکسی در هر کاری اگر می‌خواهد موفق شود باید بگوید که بهترین است. اگر کشتی‌گیری خودش را در حد قهرمانی المپیک نبیند که موفق نمی‌شود اصلاً نباید هم وارد کشتی شود. مربی هم همین است؛ اگر مربی خودش را بهترین نداند و به کارش اعتقاد نداشته باشد که نمی‌تواند موفق شود.
شما آرزویی داشتید که به آن نرسیده باشید؟
طبیعتاً رسیدن به طلای قهرمانی جهان و المپیک بهترین و مهم‌ترین آرزوی من بود که به آن نرسیدم.
در عرصه مربیگری چطور؟ دوره‌ای بود که دوست داشتید سرمربی تیم ملی شوید و هدایت آن تیم را برعهده بگیرید؟
بله. این آرزوی شخصی من بوده و حتماً دوره‌ای بوده که بخواهم سرمربی تیم ملی شوم. دهه 90 میلادی بهترین دوره کشتی ایران بوده و سرمربی آن موقع تیم ملی حسابی خوش به حالش بود. همیشه اعتقاد داشتم که از سال 93 تا 2003 بهترین نسل کشتی ایران بوده و طبیعی است که دوست داشتم سرمربی آن تیم باشم.
منبع: روزنامه ایران