چالش دیپلماسی و میدان؛ علت ها و عبرت ها

کشور در حال پرداخت هزینه این چالش نه چندان جدید است، چالشی که از ابتدای انقلاب در درک فرصت ها و تهدیدات وجود داشته است. از مزاحمت های گروهکها برای سفارتخانه ها، تسخیر چند باره سفارت امریکا، ناهماهنگی در مبارزه با تجزیه طلبی در استانهای آشوب زده، جنگ تحمیلی، صلح تحمیلی598، سقوط مزار شریف، سقوط کربال و نجف در زمان صدام، فروپاشی شوروی، حکومت طالبان، سقوط صدام، سقوط طالبان، بیداری اسلامی، دستگیری تفنگداران امریکایی ودیدار آنها با احمدی نژاد، سقوط دمشق، سقوط بغداد، سقوط اربیل و موصل، تسخیر سفارت عربستان، اعزام بسیج و نیروی های نظامی ایرانی به کمک نیروی قدس در سوریه، عملیات مشترک با روس ها در سوریه، بهره برداری از فرصت بازسازی افغانستان، عراق و سوریه، تلاش برای پایان تهاجم سعودی به ملت مظلوم یمن، پیگیری فشارهای منطقه ای وبین المللی بر اشغالگران قدس و مواردی دیگر که رسانه ای نشده است.

در کشورهای صاحب استراتژی منطقه وجهان که کشورما نیز یکی از آنها است، برای رسیدن به اهداف تعیین شده همه ابعاد قدرت یعنی قدرت های سیاسی، امنیتی، نظامی، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی باید همراستا و هماهنگ حرکت نمایند. رسیدن به این هدف یعنی همکاری همه ابعاد قدرت، نیاز به عبور از فرآیند هم زبانی، هم مفهومی، هم فکری و هم آهنگی دارد.

بعد از بروز چالش های میدان و دیپلماسی که اخیرا" پس از خیانت در امانت مجموعه ثبت تجربیات کشور که به دلیل ناتوانی ساختار امنیتی در حفاظت از اسناد کشور ظهور پیدا کرد، ضرورتی را یادآور شده است که باید با تجربه گرفتن مسئولین ارشد به رفع آن اقدام نمایند و به عبرت هایی که د ر این چالش ها نهفته است توجه خاص مبذول شود، زیرا هرگونه مسامحه، منافع امنیت ملی را دچار آسیب خواهد نمود.

امروز که دو سرباز بزرگ میدان ودیپلماسی، هر دو توسط دشمنان داخلی و خارجی یکی با ترور گرم و دیگری با ترور سرد از صحنه تاثیرگذاری خارج شده اند بیش از این فرصت را نباید از دست داد تا بتوان جلوی ضررهای ملی را سد کرده و تامین منافع کشور را بیش از پیش تضمین نمود.

برخی عبرت های این ماجرا که از بررسی رسانه ها قابل برداشت است به این شرح است:

1 - نیروی قدس سپاه ذاتا" یک نیروی نظامی است که بدلیل نوپا بودن بخش سیاسی آن هنوز به بلوغ لازم نرسیده است ودر تربیت کاردار، سفیر، مذاکره کننده و کارشناس حقوق بین الملل ضعف هایی مشاهده می گردد.

2 - وزارت امور خارجه ذاتا" یک وزارت کشوری است و برای دفاع از منافع منطقه ای و پاسداری از دست آوردهای انقالب اسلامی به بلوغ نرسیده است و کادرهای مرتبط با موضوعات نهضتی و امنیت ملی به خوبی در فرایند شناخت و فعالیت قرار نگرفته اند.

3 - در کشورهای بزرگ، دوره ای با عنوان پدافند ملی در سطح دکتری تعریف شده است که مسئولین رده یک در همه ابعاد قضایی، تقنینی، اجرایی، نظامی، امنیتی باید یا آنرا گذرانده باشند یا قبل از مسئولیت، در یک دوره کوتاه مدت آنرا آموزش ببینند تا بتوانند در فرایند هم زبانی، هم فرهنگی، هم فکری و هم آهنگی وارد شده و از عهده تعامالت وهمکاری دراین سطح برآیند.

4 - وجود ضعف ساختاری برای هماهنگی قوای سه گانه کشورو نیروهای مسلح و سپردن این مهم به شورای عالی امنیت ملی به جای ستاد معظم کل قوا (ستاد کل نیروهای مسلح کار هماهنگی نیروهای مسلح را عهده دار است و می تواند عضوی از ستاد کل قوا باشد)

5 - نداشتن مرکز امین و مورد وثوق همه قوا جهت ثبت تجربیات و تاریخ تلاش های مسئولین سطوح مختلف و متاسفانه جزیره ای و سلیقه ای عمل کردن در این امر ضروری.

6 - وجود ضعف ها و چالش های امنیتی در حراست از اسناد طبقه بندی شده کشور و وجه المصالحه یا وجه المنازعه سیاسی جناح ها قرار گرفتن اسناد حیاتی کشور و انقلاب

7 - باز بودن میدان برای حاکمیت پوپولیسم و مردم فریبی در تجزیه و تحلیل اتفاقات سیاسی، امنیتی، دفاعی، اجتماعی و اقتصادی کشور و ضعف در اطلاع رسانی وموضعگیری ملی اتفاقات

8 - حاکمیت دیدگاهای جناحی و سواستفاده های حزبی از اتفاقات تاثیرگذار ملی و ورود تعارضات جناحی به تعاملات بین المللی کشور

9 - ناتوانی صدا و سیما در جریان سازی و ذائقه پروری ملی و اسیر جو وجریانات سیاسی شدن این بنگاه اطلاع رسانی ملی

10 - غفلت مسئولین کشور در تقویت وپشتیبانی از سربازی که در خط اول جبهه نبرد با دشمن به مبارزه مشغول است و بدلیل ضعف های امنیتی و بازبودن فضای سواستفاده از وضعیتهای پیش آمده توسط گروهکهای قدرت طلب دچار آسیب حیثیتی و روحی گردیده است.

امید است با عبرت گرفتن از این حادثه در پوشش نقاط آسیب پذیر و بازکردن فضای نقد آشکار و محرمانه وضعیت ها برای مسئولین در زمان حادثه، از هر گونه ضربه به منافع ملت عزیز پیشگیری گردیده و با تمام توان ودر همه ابعاد به پاسداری ازدست آوردهای انقلاب و شهیدان سعادت یابیم.

1717