چگونه سینمای ایران با دوربین نیم میلیون دلاری کنار می‌آید؟
با نیم نگاهی به مسیر تولید در سینمای ایران که حاصل آن به صورت عمده در جشنواره فیلم فجر نمایان است، می‌توان دریافت سینمای ایران به لحاظ دسترسی به آخرین تکنولوژی فیلمسازی نسبت به رقبایش به شدت عقب است و این تکنولوژی آنچنان از ارزش دلاری بالایی برخوردار است که واردات آنها در توان دفاتر خصوصی فیلمسازی ایران نیست و می‌بایست متولیان دولتی همچون گذشته دور، این زیرساخت‌های فیلمسازی را به عنوان پیش‌نیاز تولیدات باکیفیت‌تر و پیچیده‌تر تامین و در اختیار فیلمسازان قرار دهند.
به گزارش «تابناک»؛ سینما گران‌ترین هنر در میدان هنرهای مرسوم در دوران کنونی است؛ هنری جمعی که روی لبه علم حرکت می‌کند و هر روز طیف وسیعی از تجهیزات به همراه دانش‌های وابسته به آن به این هنر - صنعت افزوده می‌شوند تا فیلمسازی را تسهیل و ناممکن‌ها را ممکن سازند. خلاقیت فیلمسازان حد و مرزی ندارد و این مرزشکنی، نیاز به تکنولوژی و ابزارهای متفاوتی دارد که فرم را به منتهی الیه خود برساند و پلان‌ها و سکانس‌هایی را که اجرایشان در نگاه اول ناممکن به نظر می‌آید را نه تنها ممکن نماید، بلکه زمینه اجرای فوق العاده‌شان را فراهم کند.