گره کور سینما باز می‌شود؟/ نجات سینما بسته به تدبیر و تصمیمی جهادی است
در یک سال و نیمی که از بحران کرونا بر کشور می گذرد، سینماها با تعطیلی های مکرر و با بی تدبیری مدیران این حوزه عملا به مرز ورشکستگی رسیده اند و برای نجات از این بحران نیاز به تصمیمی جهادی کاملا احساس می شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پس از برگزاری 38 امین جشنواره فیلم فجر در سال 98، کمترین کسی تصور می کرد که اوضاع و احوال سینما به شکلی پیش رود که باعث تعطیلی و یا ورشکستگی برخی سالن های سینما شود. با آمدن ویروس کرونا و جهش های چندین باره آن، با تاثیر بر روی مناسبات فرهنگی، اجتماعی و به خصوص اقتصادی، باعث از رونق افتادن بسیاری از فعالیت هایی همچون سینما، تئاتر و موسیقی شده است.
در این گزارش سعی داریم با مروری بر داستان پرغصه تعطیلی های مکرر سالن های سینما، برای مدیران آینده این حوزه یادآور شویم که سینما علاوه بر جنبه سرگرمی، به مانند یک صنعت و تجارت می تواند سودآوری داشته باشد و اگر تدبیر مناسبی برای این صنعت درحال ورشکسته انجام نگیرد، خسارت های مالی و فرهنگی جبران ناپذیری در آینده ای نزدیک رخ خواهد داد.
پس از تعیطیلی سینماها در نوروز 99 و با افزایش آمار فوتی ها بر اثر کرونا، برخی تهیه کنندگان فیلم های سینمایی، فرصت را مغتنم شمرده و برای اکران فیلم خود، راهی پلتفرم های آنلاین شدند. فیلم سینمایی «خروج» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا اولین فیلمی بود که در 24 فروردین ماه پخش آنلاین خود را با بلیط 12 هزارتومانی آغاز کرد. پس از «خروج» فیلم های دیگری مانند «طلا، خوب بدجلف2، هفت و نیم، لتیان، پسرکشی، زیر نظر و...» از پلتفرم های فیلیمو و نماها به صورت اکران آنلاین شدند تا مسیر جدیدی برای اکران سینمای ایران باز شود.
اکران آنلاین دردی را دوا نکرد
حتی پس از شروع اکران آنلاین، تهیه کنندگان سینمایی «خروج» طرح اکران «سینما ماشین» را کلید زدند و با بلیط 40 هزارتومانی برای هر ماشین، 12 اردیبهشت ماه اولین اکران «خروج» آغاز شد و در ادامه با چند فیلم دیگر در برخی شهرها مانند مشهد ادامه یافت؛ اما به واقع نه اکران آنلاین بر بستر وی او دی ها و نه طرح های گذرایی مانند «سینما ماشین» هیچ کدام نتوانستند موفقیت های فروش فیلم بر پرده سینما را جبران کنند. چون با خرید یک بلیط در بستر وی او دی ها، عملا همه خانواده به تماشای فیلم در خانه می نشستند و نسبت به گیشه سود کمتری نصیب تهیه کننده فیلم و سالن دار می رسد؛ مضاف بر اینکه معمولا جند روز پس از اکران آنلاین، نسخه های غیرقانونی آن براحتی قابل دانلود می شوند.
کمک 300 میلیونی
ابتدای خرداد ماه 99 سازمان سینمایی اسامی 21 فیلم متقاضی اکران نوروز که به دلیل تعطیلی سینماها متضرر شده‌اند را برای دریافت وام 4 درصدی 300 میلیون تومانی به بنیاد فارابی معرفی می کند تا مقداری از خسارت های عدم اکران را جبران کند.
بعد از این اتفاق و پس از 4 ماه تعطیلی قرار شد سینماهای کشور از اول تیرماه 99 با در نظر گرفتن 50 درصد ظرفیت خود، فعالیت خود را از سر بگیرند. به دلیل این که سینماها براثر شیوع کرونا چهار ماه تعطیل بودند و بار روانی این بیماری نیز برای مخاطبان بالا بود، سازمان سینمایی در نظر گرفت با اکران دو فیلم «شنای پروانه و "خوب، بد، جلف 2: ارتش سری» به استقبال مخاطبان خود برود. دو فیلمی که گمان می رفت بتوانند پای مردم را به سینما باز کنند.
اما هنوز یک ماهی از اکران سینماها با «شنای پروانه» نمی گذشت که عوامل این فیلم با اجازه شورای صنفی نمایش در 25 تیرماه اکران این فیلم را متوقف می کنند و ترجیح می دهند تا در فرصتی مناسب تر فیلم خود را اکران کنند.
با هر بار قرمز و نارنجی شدن رنگ کرونایی شهرها، سینماها به صورت خودکار به تعطیلی کشیده می شدند و آمار فوتی ها و درگیری مردم با این بیماری به قدری شدت یافته بود که با وجود باز بودن سینماها در شرایط بهتر، مردم میلی برای رفتن به سینما از خود نشان نمی دهند؛ البته علاوه بر ترس از کرونا، شرایط بد اقتصادی نیز از علل مهمی برای نرفتن مردم به سینماهاست که قطعا مدیران آینده این حوزه باید فکری به حال آن کنند تا موجب رونق مجدد سینماها شود.
در ادامه، جشنواره های فیلم‌های کودکان و نوجوانان، سینماحقیقت و فیلم کوتاه تهران به صورت حضوری و آنلاین برگزار شدند تا راه را برای برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در بهمن ماه 99 هموارتر کنند. با این وجود اما و اگرهای بسیاری درباره نحوه برگزاری جشنواره فیلم فجر در شرایط کرونایی مطرح شد و برخی باور داشتند که در چنین شرایطی نباید جشنواره را برگزار کنیم تا سلامت مخاطبان و حاظران در جشنواره حفظ شود و بعضی دیگر معتقد بودند که با وجود همه سختی ها و رعایت پروتکل های بهداشتی، برگزاری جشنواره حتی با حضور حداقلی مخاطبان، باعث می شود که چراغ امید جشنواره و سینما روشن بماند که درنهایت با اجازه ستاد ملی مبارزه با کرونا، جشنواره سی و نهم فیلم فجر با شرایطی ویژه فراخوان داد و شروع به کار کرد.
نوش دارو پس از مرگ سهراب
پس از برگزاری جشنواره فیلم فجر و گذشت یک سال از شروع کرونا و تعطیلی های چندین ماهه و هفتگی سینماها، بسیاری از صاحبان سینما، کارمندان خود را اخراج و برخی سالن های تک منظوره به مرز ورشکستگی رسیدند.
درنهایت پس از یک سال بحران و بی تدبیری مدیران حوزه سینما، با رایزنی هایی که با ستاد ملی مبارزه با کرونا صورت گرفت، مققر شد تا گروه شغلی سینماها از 3 به 2 تغییر کند و این بدان معنی بود که فقط با قرمز شدن رنگ کرونایی شهرها، سالن های سینما تعطیل خواهد شد و در موارد دیگر همه سینماها باز هستند.
با این تصمیم همه به استقبال اکران نوروزی 1400 رفتند ولی فقط چند روز از اکران نوروزی گذشته بود که مجددا با اعلام قرمز شدن تهران و برخی شهرها، بار دیگر کرکره سینماها پایین کشیده شد.
اگر چه طبق قانون با قرمز شدن وضعیت شهرها کلیه مشاغل گروه 2 به صورت خودکار ملزم به تعطیلی هستند اما در ساعات اولیه اعلام رسمی خبر وضعیت قرمز تهران، مدیر روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت وگویی با تاکید بر این نکته که هر دستورالعملی از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا همه فعالیت ها از جمله امور فرهنگی و هنری را هم در برمی گیرد، در عین حال اعلام کرد منتظر ابلاغیه جدید هستیم.
به عبارتی عملا سینمادارها از این وضعیت بلاتکلیفی خسته شده بودند و حتی با اعلام قرمز بودن شهر، دیگر سینما را تعطیل نمی کردند و بر اساس مشاهده ها به اجبار هیج ارگانی نیز درب سینماها تعطیل نشد. اما عملا هیچ تهیه کننده ای حاضر نمی شد تا فیلم خود را در این شرایط بی رونقی اکران کند.
سازمان سینمایی و شورای صنفی نمایش برای تشویق صاحبان فیلم ها برای اکران، در طرحی اعلام کردند به صاحبان فیلم های با قابلیت جذب مخاطب که از این پس اکران می شوند پس ازآنکه فروش آنها از مبلغ 2 میلیارد تومان عبور کرد، 1 میلیارد تومان به عنوان کمک پرداخت شود و پس از فروش 5 میلیارد تومان، کمک یک و نیم میلیاردی (مجموعا دو و نیم میلیارد تومان) پرداخت شود.
نیاز به تصمیمی جهادی
با این وجود فقط فیلم «دینامیت» به کارگردانی مسعود اطیابی حاضر به اکران شد و توانست با عبور از مرز 5 میلیارد فروش از کمک های سازمان سینمایی بهره مند شود و باقی فیلم ها فروش مناسبی در گیشه نداشتند و یکی یکی راهی اکران آنلاین شدند.
آنچه امروز مشخص است آنکه تیم مدیریت سینما مانند یک سال و نیم گذشته، گرفتار نوعی انفعال و بی تدبیری بوده است. آنها نتوانستند در طول این ماه‌ها، مدیران ستاد ملی کرونا را با وضعیت بغرنج سینماها و آدم‌های فعال در آن آشنا کرده تا امروز این بحران بوجود نیاید. نهادهای متولی نیز تمام امور را به ستاد ملی کرونا پاس داده‌اند و نه‌تنها نتوانستند کمک‌های درخوری را در این مدت به اهالی سینما تزریق کنند بلکه حتی نتوانستند نسبت به ابتدایی‌ترین امور نیز تاثیرگذاری نشان داده و محل آسودگی اعضا و فعالان این حوزه باشند.
این داستان پرغصه با بی تدبیری مدیران سینما الان به بحرانی تبدیل شده که اگر مدیران آینده این حوزه برای آن فکر و تصمیم مناسبی اتخاذ نکنند، خسارت های سنگینی در جامعه بوجود خواهد آمد.
انتهای پیام /