گزارش «روسیا الیوم» از جنگ نامرئی موساد علیه دانشمندان ایرانی

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، یازده سال پیش درست در 21 دی ماه 1390، «مصطفی احمدی روشن» یکی از دانشمندان هسته‌ای ایران پس از خروج از منزل در ساعت 8:30 صبح، به واسطه بمبی که یک موتورسوار آن را به خودروی شخصی این دانشمند چسبانده بود، در تهران ترور شد.

او دانش‌آموخته مقطع کارشناسی رشته مهندسی شیمی در سال 1381 از دانشگاه صنعتی شریف بود. وی پس از «مجید شهریاری» و «مسعود علیمحمدی» سومین دانشمندی بود که آن روز‌ها در تهران به این شیوه ترور شد.

وبگاه شبکه «روسیا الیوم» با انتشار گزارشی با تیتر «مهمترین قربانیان ایرانی جنگ نامرئی.. چه کسی در پشت آن است» به بهانه سالروز ترور این دانشمند هسته‌ای ایرانی، از نقش موساد در ترور دانشمندان هسته‌ای ایران نوشت.

در این گزارش آمده است: «مصطفی احمدی روشن مهندس شیمی، یکی از ناظران تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم "نطنز" و متخصص در ساخت غشا‌های پلیمری برای جداسازی گاز که تکنیکی مهم در فرآیند غنی سازی اورانیوم است، معرفی می‌شود».

بنا بر این گزارش، عامل این جنایت موفق به فرار شد و کارشناسان اعلام کردند که این ترور به صورت کنترل شده انجام شده است و هرکسی که پشت آن بوده اطلاعات خوبی از منطقه داشته و به احتمال زیاد موساد پشت آن بوده است.

به نوشته روسیا الیوم، برخی کارشناسان می‌گویند که ترور دانشمندان هسته‌ای ایران در چارچوب یک عملیات سری از 24 دی ماه 1386 (15 ژانویه 2007) آغاز شد، زمانی که «اردشیر حسین‌پور» 44 ساله، استاد دانشگاه شیراز و دارنده جوایزی مهم برای تحقیقاتش در حوزه انرژی هسته‌ای، در شرایطی مرموز جان باخت و برخی منابع رسمی اعلام کردند که این دانشمند ایرانی با گاز ناشناخته‌ای مسموم شده و موساد پشت این اقدام بوده است.

بر این اساس، این دانشمند ایرانی، مدیریت مرکز مطالعات الکترومغناطیسی هسته‌ای را برعهده داشت که در سال 1384 (2005) تاسیس شد. او همچنین از بنیانگذاران مرکز تحقیقات هسته‌ای اصفهان به شمار می‌رود و از او به عنوان «نابغه صنعت موشکی ایران» نیز یاد و گفته می‌شود که وی نقش برجسته‌ای در طراحی مدل‌های موشک‌های ایرانی بر عهده داشت.

در ادامه این گزارش آمده است که قربانی دوم در این جنگ نامرئی که به اذعان اغلب تحلیلگران و ناظران سیاسی، موساد در پشت آن است، در 12 ژانویه 2010 (22 دی ماه 1388)، به شهادت رسید. او دکتر مسعود علیمحمدی استاد فیزیک دانشگاه تهران و دانشگاه امام حسین (ع)، بود.

این فیزیکدان هسته‌ای ایرانی بر اثر انفجار از راه دور بمبی که در موتورسیکلتی که مقابل منزلش پارک شده بود، به شهادت رسید. مقامات و رسانه‌های ایران در اردیبهشت 1391 از اعدام فردی به نام «مجید جمالی فشی» 24 ساله پس از محکوم شدن خبر دادند و گفته شد که این فرد برای ترور دکتر علیمحمدی 120 هزار دلار پول از موساد دریافت کرده است.

روسیا الیوم در ادامه نوشت: ترور سوم در 29 نوامبر 2010 (8 آذر 1389)، روی داد و دکتر «مجید شهریاری» استاد دانشگاه شهید بهشتی و یکی از معروفترین دانشمندان فیزیک هسته‌ای ایران که ریاست بخش مهندسی هسته‌ای دانشگاه تهران را نیز برعهده داشت، ترور شد. در همین روز، همزمان با ترور مجید شهریاری، یک فیزیکدان هسته‌ای دیگر به نام "فریدون عباسی" هدف سوءقصد به همان شیوه قرار گرفت و به شدت مجروح شد، اما در نهایت از این سوء‌قصد جان سالم به در برد».

بر اساس این گزارش، «داریوش رضائی‌نژاد» (35 ساله)، چهارمین قربانی این شیوه ترور بود که در 23 ژوئیه 2011 (اول مرداد 1390) به دست افراد مسلح سوار بر موتور سیکلت در مقابل منزلش در شرق تهران به شهادت رسید و طی آن همسرش نیز به شدت مجروح شد.

در ادامه این گزارش آمده است: «در حالی که رسانه‌های ایرانی، رضایی‌نژاد را به عنوان متخصص فیزیک هسته‌ای و نوترون معرفی کردند، رسانه‌های دیگر هرگونه ارتباط وی با برنامه هسته‌ای ایران را تکذیب کردند و اشاره کردند که وی در رشته مهندسی برق تحصیل می‌کند و در مرکز تحقیقات امنیت ملی کار می‌کرد».

نویسنده در ادامه تصریح می‌کند که ترور پنجم در 27 نوامبر 2020 (7 آذر 1399) روی داد و طی آن «محسن فخری زاده مهابادی» دانشمند و فیزیکدان هسته‌ای ایران طی یک حمله مسلحانه در در شهر آبسرد، شهرستان دماوند به شهادت رسید.

در ادامه این گزارش آمده است: «محسن فخری‌زاده که از او به عنوان پدر برنامه هسته‌ای ایران یاد می‌شود، تنها دانشمند ایرانی است که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در نشست خبری بررسی برنامه هسته‌ای ایران که در مقر وزارت [جنگ] اسرائیل در 30 آوریل 2018 برگزار شد خطاب به خبرنگاران گفت: "این نام را به یاد داشته باشید؛ فخری‌زاده"».

نویسنده این گزارش در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که بر اساس یک روایت، ترور شهید فخری‌زاده به شیوه‌ای جدید و با مسلسل ماهواره‌ای صورت گرفته است.