آدرس سازش از کجا مخابره می شود؟
در حالی که تخریب منازل فلسطینیان، حملات مکرر به جنین، تحرکات تروریستی صهیونیستها در غزه، یهودی سازی قدس و... تبدیل به دغدغه های ساکنان فلسطین شده، دم زدن از راهکار دودولتی در بهترین حالت، ناشی از تحلیل کوته بینانه و ناقص تحولات است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، حنیف غفاری کارشناس ارشد روابط بین الملل در یادداشتی درخصوص تحولات این روزها در فلسطین اشغالی و غزه و طرح موضوع دو دولتی، نوشت:
این روزها ایده یا طرح دو دولتی در قبال مسئله فلسطین، بیش از هر زمان دیگری توسط رسانه ها و سیاستمداران غربی در حال پمپاژ است. در حالی که جنایات رژیم اشغالگر و کودک کش صهیونیستی در نوار غزه به نقطه اوج خود رسیده و حتی برخی افراد مروج گفتمان سازش در فتح و تشکیلات خودگردان فلسطین نسبت به ایده آل گرایانه و توهم آمیز بودن فرضیات خود در خصوص صلح با رژیم اشغالگر قدس و تشکیل دو دولت اذعان کرده اند، برخی روشنفکران داخلی مدعی کارآمد بودن طرح تشکیل دو دولت در اراضی اشغالی و فلسطین هستند.
به عبارت بهتر، جریانات به اصطلاح روشنفکر داخلی معتقدند راه حل و فصل دائمی بحران فلسطین - اسرائیل، اجرای طرح دودولتی و ترویج الگوهای زیست سیاسی - اجتماعی کشورهای جدید فلسطین و اسرائیل در کنار یکدیگر است! اما آا چنین موضوعی اساسا ممکن است؟!
بر همگان محرز است که تحولات حوزه روابط بین الملل و ماهیت بازیگران در جهان سیاست، در خلاء و گوشه ذهن روشنفکران تعریف نمی شود!
این قاعده در خصوص رژیم اشغالگر قدس نیز صادق است. افرادی مانند بن گویر، نتانیاهو، آریه درعی و آویگدور لیبرمن و حتی برخی رهبران جریانهای لیبرال مانند لاپید و بنی گانتز بر روی طرح نیل تا فرات و توسعه اشغالگری خود متفق القول هستند و نهایت اختلاف نظر آنها، مربوط به تفسیر مصداقی و عینی این نگاه ماهوی می شود.
حتی در دورانی که حزب دموکرات آمریکا و جریان لیبرال در اراضی اشغالی به صورت همزمان در واشنگتن و تل آویو قدرت را در دست گرفته اند، اساسا راهکار دودولتی فرصتی برای تحقق پیدا نکرده است.
بسیاری از نظریه پردازان و استراتژیستهای نئورئالیست در آمریکا و اراضی اشغالی قویا معتقدند که اصرار بر راه حل دودولتی منبعث از نگاهی ایده آل گرایانه و بسیار خوشبینانه نسبت به ماهیت رژیمی توسعه طلب است که حتی در برابر قطعنامه های صریح سازمان ملل متحد در قبال شهرکسازی های غیر قانونی در کرانه باختری نیز مقاومت می کند.
نکته دوم، مربوط به ذهنیت واقعی ساکنان اراضی اشغالی و فلسطینیان نسبت به طرح دودولتی و اجرایی شدن آن است. اخرین نظرسنجی های صورت گرفته در غزه و کرانه باختری نشان می دهد که کمتر از یک سوم ساکنان فلسطین و اراضی اشغالی نسبت به طرح دولتی و امکان اجرایی شدن آن باور دارند.
نکته قابل توجه اینکه نظرسنجی فوق قبل از وقوع عملیات توفان الاقصی صورت گرفته است! در این پژوهش از سامان فلسطین پرسیده شده آیا می‌توان راهی برای حل و فصل تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی پیدا کرد و آیا این کشور می‌تواند با اسرائیل به صورت مسالمت آمیز زندگی کند؟
نتایج این نظرسنجی نشان می دهد که میزان اطمینان در خصوص کارآمدی راهکار دودولتی در میان ساکنان طرفدار جریان فتح و تشکیلات خودگردان به پایین ترین میزان ممکن رسیده و قطعا نبرد اخیر، این روند نزولی را مجددا تشدید خواهد کرد.
در حالی که اخراج رسمی اعراب از اراضی اشغالی، تخریب منازل فلسطینیان در شیخ جراح و الخلیل، حملات مکرر به اردوگاه جنین، تحرکات متعدد تروریستی صهیونیستها در نوار غزه وکرانه باختری، ادامه محاصره نوار غزه، یهودی سازی قدس و... جملگی تبدیل به دغدغه های ساکنان فلسطین گردیده، دم زدن از راهکار دودولتی در بهترین احتمال ممکن ناشی از تحلیل کوته بینانه و ناقص تحولات جاری در منطقه و جهان است.
بهتر است جریاناتی که در کشورمان سخن از راهکار دو دولتی (به عنوان نسخه ایده آل خود برای حل بحران فلسطین) به میان می آورند، اندکی بر روی خروجی پیمان مادرید، توافق اسلو، توافق کمپ دیوید، کنفرانس آناپولیس و حتی پیمان ابراهیم متمرکز شوند و نتایج تلاش برای صلح طلب جلوه دادن رژیم اشغالگر قدس را در عمل مشاهده کنند.