آیت‌الله مکارم شیرازی: حفظ قرآن دل و جان را نورانی می‌کند و تلاوت آن به انسان صفا می‌بخشد

خبرگزاری میزان - بنابر اعلام حوزه، آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی در سخنانی به تبیین ابعاد مختلف مهجوریت قرآن کریم پرداخت که به این شرح است: بزرگ‌ترین معجزه پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)، قرآن است و مهم‌ترین سند حقانیت اسلام و برترین برنامه زندگی سعادت‌بخش انسان‌ها است. [1] پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در گفتار حکیمانه اش می‌فرماید: «علیکم بالقرآن فاتخذوه اماما و قائدا؛ [2] بر شما باد که چنگ به دامان قرآن بزنید و آن را پیشوا و رهبر خود قرار دهید». [3] امیرمؤمنان علی (علیه السلام) نیز در یک کلام پرمعنا می‌فرماید: «فتجلی سبحانه لهم فی کتابه من غیر أن یکونوا رأوه بما أراهم من قدرته؛ خداوند در قرآن مجید از طریق نشان دادن قدرتش تجلی فرموده بی آن که مردم او را ببینند» [4]. قدرت نمایی خداوند در قرآن چنان است که هر زمان درباره آن دانشمندان غور و مطالعه کنند به حقایق بیشتری می‌رسند، گذشت زمان هرگز آن را کهنه نمی‌کند و تلاوت آن همیشه لذت بخش و مطالعه و دقت در آن همیشه پرفایده و نورانی است. [5] قرآن شجره طیبه‌ای است که ریشه‌های آن در اعماق جهان اسلام فرو رفته و شاخه‌های آن برفراز آسمان هاست. تمام جهان بشریت می‌توانند در سایه این شجره طیبه قرار گیرند و از میوه‌های آن هر زمان بهره‌مند شوند. [6] از این رو حفظ قرآن، دل و جان را نورانی می‌کند و تلاوت آن به انسان نور و صفا می‌بخشد و آهنگ ترتیل آن روح را در آسمان معنویت به پرواز درمی‌آورد و شادی می‌آفریند. [7] هم چنین خواندن آیات قرآن همراه با تدبر و اندیشه، روح و جان انسان را تازه می‌کند [8] و فرد در نهایت عمل خود را بر اساس آن تنظیم می‌کند. [9] البته سخن در مورد قرآن بسیار زیاد است؛ [10]، اما حقیقت آن است که قرآن در بین ما مهجور و متروک است. [11] مهجور از نظر مغز و محتوا و متروک از نظر اندیشه و تفکر و از نظر برنامه های سازنده اش! [12] لذا هنوز تا رسیدن به حد لازم از حضور قرآن در جامعه، راه بسیاری در پیش داریم. [13] مهجوریت قرآن در ممالک اسلامی متأسفانه این کتاب با عظمت، و این نسخه شفابخش آلام بشریت، حتی در بین مسلمانان غریب و مظلوم است. به نحوی که قرآن و قرآن خوان فراوان است، اما تفکر و تأمل و اندیشه پیرامون دستورات آن کم. [14] به عنوان نمونه اگر به خاستگاه قرآن، عربستان سعودی سری بزنیم می‌بینیم، کشوری که قسمت مهمی از قرآن‌های موجود دنیا، در آنجا چاپ می شود، و مدارس فراوان جهت حفظ قرآن مجید دارد، و در تمام مساجد شهر‌های مختلف آن، مخصوصا مسجد النبی و مسجد الحرام قفسه های زیبا و فراوان آن، مملو از قرآن‌های زیباست، و هر کس وارد می شود به تلاوت آن می‌پردازد. اما در همین کشور قرآن در ظواهر زندگی آن‌ها فراوان، اما در اعمال و رفتار و کردارشان نایاب است. [15] متأسفانه اکثریت مسلمانان جهان، اکثریت کسانی که به قرآن ایمان داریم و دم از اسلام می‌زنیم، در حقیقت قرآن را گم کرده ایم. [16] درست است که قرآن به تمام زبان‌های زنده جهان ترجمه شده، و در تمام خانه‌های مسلمانان و عموم کتابخانه های دنیا وجود دارد، همه روزه از تمام فرستنده‌های ممالک اسلامی و جمعی از ممالک غیر اسلامی نیز پخش می شود، ولی افسوس که بسیاری از ما از حقیقت تعلیمات عالی قرآن و روح معانی این کتاب بزرگ آسمانی و درس‌های آموزنده آن عملا بیخبریم. [17] ما مسلمانان اگر قرآن را گم نکرده بودیم امروز چنین پراکنده نبودیم، این چنین در چنگال بیگانگان استعمارگر گرفتار نبودیم و اینچنین در ادامه زندگی و حیات خود به کمک‌های این و آن نیازمند نبودیم! [18] نگاه تشریفاتی و زینتی به قرآن از جمله آسیب‌هایی که ممکن است به قرآن وارد شود این است که قرآن در میان پیروانش کمرنگ و بی‌رنگ شود. [19] بدین نحو که قرآن به صورت یک کتاب تشریفاتی در آید، [20] و به آن، به عنوان یک کتاب مقدس و آسمانی و قطع نظر از جنبه های علمی نگاه کنند. به نحوی که زینت مراسم تشریفاتی آنان باشد. [21] و جای آن در کاشی کاری‌های مساجد و افتتاح خانه نو، حفظ مسافر، شفای بیماران، و حد اکثر برای تلاوت به عنوان ثواب از آن استفاده می کنند. [22] حال آنکه قرآن مجید، برای این نیست که تنها در خانه ها خاک بخورد، و یا به عنوان «دوری از چشم زخم دیگران» حمایل کنند، و یا ضمیمه «آئینه» و «شمعدان» مهریه عروسان نمایند و یا مخصوص مجالس فاتحه و اموات گردد و تا این حد آن را تنزل دهند و یا آخرین همت آن‌ها تلاش و کوشش برای تجوید و تلاوت زیبا و ترتیل و حفظ آن باشد، ولی در زندگی فردی و اجتماعی کم‌ترین انعکاس نداشته باشد و در عقیده و عمل از آن اثری به چشم نخورد!

• بیشتر بخوانید:
• آنچه این کشور را نگه می‌دارد اعتقاد به جهان‌بینی، جهان‌داری و جهان‌آرایی است

[23] آری برادرم تا وقتی قرآن را فقط در طاقچه‌های خانه ها و در کنار مقابر و مجالس ترحیم و در موقع خطبه عقد و انتقال از منزلی به منزل دیگر و در وقت مسافرت رفتن به کار گیریم، وضع به همین منوال است، و باید از بیماری فردی و اجتماعی بنالیم. [24] حال آنکه قرآن کتاب عمل است نه یک کتاب تشریفاتی. [25] لذا امیرمؤمنان در آخرین وصایای خود فرمودند: «الله الله فی القرآن، لا یسبقکم بالعمل به غیرکم؛ مسلمانان، خدا را خدا را درباره قرآن به شما می‌گویم مبادا دیگران با عمل به قرآن بر شما پیشی گیرند و شما تنها به ظاهر قرآن مشغول باشید». [26] مهجوریت قرآن در تعلیم و تربیت در بعضی از کشور‌های اسلامی مدارس پر طول و عرضی به عنوان مدارس «تحفیظ القرآن» دیده می شود، و گروه عظیمی از پسران و دختران به حفظ قرآن مشغولند. [27] هم چنین برای تجوید و قرائت قرآن بسا کلاس‌ها برگزار شده و بسا کتاب‌هایی که نوشته اند. [28] اگرچه همه این‌ها خوب است، [29]، ولی آیا این اهتمامی که برای حفظ و قرائت و تجوید به کار میرود، برای پیاده شدن محتوی آن هم به کار میرود؟! به راستی چه اندازه از مفاهیم قرآن در آنجا پیاده شده است. [30] به راستی وقتی تجوید و قرائت با عمل به قرآن و فهم و درک آن همراه نباشد چه دردی را دوا می کند؟ [31] متاسفانه باید اذعان نمود برخورد گروهی از مسلمانان با قرآن برخورد با یک مشت اوراد نامفهوم است، تنها به تلاوت سرسری می پردازند، و در نهایت به تجوید و مخارج حروف و زیبایی صوت اهمیت می دهند، و بیشترین بدبختی مسلمانان از همین جاست که قرآن را از شکل یک برنامه جامع زندگی خارج ساخته و تنها به الفاظ آن قناعت کرده اند. [32] من از این می‌ترسم یک وقت برای عده‌ای این تصور پیش بیاید که هدف نهایی همان تجوید و صوت خوب است، [33] همانگونه که بعضا شاهدیم جلساتی به نام قرآن تشکیل می شود، و صرفا روی قرائت و تجوید، متمرکز می‌شوند، گویی ماورای قرائت و تجوید چیز دیگری وجود ندارد. [34] و یا قرائت قرآن یا حفظ قرآن، که گاهی به صورت یک کار هنری در می‌آید که قرآن را از انتها بخوانند، یا با یک نفس آیات متعددی خوانده شود، قاریان، حافظان و مستمعان بدانند که این‌ها مقدمه برای فهم قرآن و فهم مقدمه برای عمل به قرآن و نشر و ترویج آن است. [35] بدیهی است آن‌ها که به تلاوت و حفظ قرآن قناعت می کنند، و از «تدبر» و «عمل» به قرآن خبری ندارند، گرچه یکی از سه رکن را انجام داده، ولی دو رکن مهمتر را از دست داده اند و گرفتار خسارت عظیمی شده اند. [36] چرا که به نام قرآن، قرآن را به نابودی می کشند. [37] این مسأله در حالی است که روایات وارده در زمینه فضیلت سوره های قرآن، روی محتوای سوره‌ها و جنبه‌های عملی آن تأکید شده است، مثلا میبینیم از امام صادق علیه السلام در فضیلت تلاوت سوره نور چنین نقل شده: «حصنوا أموالکم و فروجکم بتلاو سور النور و حصنوا بها نسائکم فان من أدمن قرائتها فی کل یوم أو فی لیل لم یزن أحد من بیته أبدا حتی یموت؛ [38] اموال و دامان عفت خود را با تلاوت سوره نور محفوظ دارید، و هم چنین به وسیله آن همسران خود را (از سقوط در دامان فساد) حفظ کنید، هر کس هر شب یا هر روز این سوره را بخواند، هیچ یک از خانواده او گرفتار بیعفتی نخواهد شد». [39] روشن است که سوره نور با بحث‌های مؤثری که درباره حجاب و مبارزه با چشمچرانی کرده، و هم چنین دستورات مؤکدی که در زمینه ازدواج دختران و پسران و مانند این‌ها داده است، داروی مؤثری است برای مبارزه با بیعفتی و همچنین حیف و میل اموالی که از این رهگذر به دره نیستی ریخته میشود. [40] شک نیست که منظور از تلاوت این سوره در هر شب و روز در محیط خانه و خانواده هشدار‌های پی در پی و یادآوری‌های مکرر در زمینه‌های اجتماعی و اخلاقی است، و بنابراین افراد باید آن را بخوانند و مضمون آن را درک کنند، نه تنها تلاوت و قرائت خالی از هر گونه فهم و درک. [41] در مجموع مبادا خیال شود که تلاوت قرآن یک هنر است و هر فردی که بتواند آن را قوی‌تر اجرا کند به هدف اصلی رسیده است، بلکه باید سعی کنیم همه با نگاه تربیتی به قرآن بنگریم و این نگاه است که می‌تواند جامعه ما را عوض کند و گرنه مصداق روایت آن کسانی هستیم که قرآن می‌خوانند، اما قرآن آن‌ها را لعن می‌کند. [42] ای کاش در جامعه اسلامی، تنها به تلاوت و تجوید و زیبایی صوت و قرائت، قناعت نمی شد و مراحل دیگر که هدف اصلی را تشکیل میدهد، درباره قرآن پیاده می گشت. [43] استفاده سطحی از مفاهیم وحیانی کسانی هستند که آیات قرآن را قرائت می کنند؛ اما فهم و درک آن‌ها از مفاهیم بلند آیات الهی، سطحی است و به عمق آن نمی رسند؛ همانند خوارج و وهابی ها؛ [44] در نتیجه وهابی ها فقط به الفاظ قرآن بسیار اهمیت می دهند و در قرائت می کوشند، اما به محتوای آن کاری ندارند. وقتی قاری قرآن آیات را یک نفس می خواند الله الله می گویند، اما زمانی که آیات تکاندهنده قیامت قرائت می شود، چون یک نفس نخوانده الله الله ندارد. [45] با توجه به این مسأله، حرکت قهقرائی امت اسلامی و به عقب برگشتن کاملا روشن می شود، که می بینیم در کشورهائی مثل حجاز و عراق و مصر حفظ الفاظ قرآن بسیار مورد توجه است، به طوری که بچه‌های کوچک مبادرت به حفظ قرآن می کنند، در حالی که احکام آن مراعات نمی شود، و در کنار این عدم رعایت، علمای راستین محزونند، و خون دل می خورند، با چشمی گریان و دلی پرخون نظارهگر این اوضاع هستند، و کاری از دست آن‌ها ساخته نیست، آنقدر که به صورت زیبا و تجوید قرآن توجه می شود، به تفسیر و بیان احکام توجه نمی شود، و این نقشه ای بود که بعد از به انحراف کشیدن خط امامت بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) کشیده شد، و تا به حال ادامه دارد، این سیاست شومی بود که بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) ریخته شد که قرآن خوانده شود، ولی تفسیر نشود. [46] تفسیر به رأی قرآن امروز بحث‌های قرآنی انحرافی کم نیست، از جمله برخی با تفسیر به رأی، با آیات قرآن بازی می‌کنند. [47] معنی تفسیر به رأی در یک عبارت ساده این است که ما قرآن را با خواسته‌های خودمان تطبیق بدهیم. به عنوان مثال بعضی‌ها در محیط‌های اسلامی تفکر‌های خاص «سوسیالیستی» و «کاپیتالیستی» و امثال این‌ها را داشتند و دنبال این بودند که آیاتی از قرآن را دست‌آویز کنند و آن را با این‌گونه تفکرات تطبیق دهند. در صورتی که قرآن راهنما و استاد و پیشواست نه پیرو! [48] تفسیر واقعی این است که ما پیرو قرآن باشیم و به تعبیر دیگر ما شاگرد قرآن باشیم نه استاد قرآن. یعنی باید ببینیم قرآن چه می‌گوید نه این که رأی و فکر خودمان را بر قرآن تحمیل کنیم و به قرآن بگوییم تو این طور بگو که ما می‌پسندیم. به همین دلیل باید به هنگام تفسیر، پیش‌داوری‌ها را کنار بگذاریم و با ذهن صاف و خالی در محضر قرآن بنشینیم و بگوییم‌ای کتاب بزرگ آسمانی،‌ای قانون اساسی اسلام تو چه می‌گویی؟ که ما همان را می‌خواهیم. [49] کوتاه سخن اینکه، همان طور که جمود بر الفاظ قرآن مجید و عدم توجه به قرائن عقلی و نقلی معتبر، نوعی انحراف است، تفسیر به رأی نیز انحراف دیگری محسوب میشود، و هر دو مایه دور افتادن از تعلیمات والای قرآن و ارزش های آن است. [50] قرآن ستیزی به سبک غرب سال هاست دشمن، جسم و روح قرآن را هدف قرار داده است. مثلا در عراق، آمریکایی‌ها قرآن را گذاشتند و تیراندازی کردند؛ این یعنی هدف قرار دادن جسم قرآن، [51] و یا اقدام دیگر در این عرصه، اقدام زشت آتش زدن قرآن بود [52] که به کوری چشم کسانی که قرآن را احمقانه سوزاندند و گمان کردند با سوزاندن قرآن این کتاب فراموش می‌شود، دیدیم که توجه جهانیان روز به روز به این کتاب الهی بیشتر گردید [53] به نحوی که در کشور آمریکا در سال‌های گذشته کتابی که بیش از همه کتاب‌ها منتشر شد، ترجمه قرآن مجید به زبان انگلیسی بود؛ یعنی همان کتابی که آن را آتش زدند. [54] و گروهی هم در دین ما شبهه ایجاد می‌کنند و مفاهیم قرآنی را زیر سوال می‌برند، و به روح قرآن ما حمله می‌کنند. [55] هم، چون نوشتن کتاب آیات شیطانی که کار بسیار زشتی بود، ولی زمانی که امام (رحمه الله علیه) آن فتوا را دادند، این مسئله در سراسر جهان مطرح شد، در آن سال در آمریکا و دیگر کشورها، قرآن، به عنوان پرفروش‌ترین کتاب مطرح شد و به واسطه این دشمنی با روح قرآن، عده زیادی با این کتاب آسمانی آشنا شدند و مطمئنا آثار مثبت فراوانی هم بر جای گذاشت. [56] هم چنین یک عده از مستشرقین، در لباس استشراق هجمه به قرآن کرده و دست به قرآن ستیزی زدند. از جمله نسبت به شیعیان مدعی شدند که آن‌ها کاری به قرآن ندارند. [57] در این میان فعالیت قرآن پژوهان و کسانی که با احساس وظیفه برای حفظ قرآن جان‌فشانی می‌کنند، و در این راه، شبهات را پاسخ می‌دهند و با ترجمه قرآن، آموزه‌های آن را نشر می‌دهند، تمامی این مسائل، [58] جوابی برای این حرف‌های بی اساس دشمنان، [59] و گامی در راستای رفع مهجوریت قرآن کریم است. [60] شکایت قرآن در قیامت یکی از شاکیان در روز قیامت قرآن است. [61] شکایت قرآن درباره کسانی است که آن را پشت سر افکنند و نسبت به آن بی اطلاع باشند. [62] امام صادق علیه السلام میفرماید: «ثلاث یشکون الی الله عز و جل مسجد خراب لا یصلی فیه أهله و عالم بین جهال و مصحف معلق قد وقع علیه غبار لا یقرأ فیه؛ سه چیز نزد خدا شکایت می کنند: مسجدی که خراب شده و در آن نماز خوانده نمی شود، عالمی که در بین مردم قرار دارد و از او بهره نمی برند، و قرآنی که غبار روی آن را گرفته و خوانده نمی شود». [63] شکایت پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) از امت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) طبق آیه سیام سوره فرقان از برخی مسلمانان به خداوند شکایت می کند: «یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا؛ پروردگارا! این قوم من قرآن را ترک گفتند و از آن دوری جستند». [64] آری آن حضرت از گروه عظیمی از مسلمانان به پیشگاه خدا شکایت می برد که این قرآن را به دست فراموشی سپردند، قرآنی که مملو از برنامه‌های زندگی می باشد، این قرآن را رها ساختند و حتی برای قوانین مدنی و جزائیشان دست گدایی به سوی دیگران دراز کردند! [65] سخن آخر: (نگذاریم قرآن مهجور بماند) واقعا شرم‌آور است که با قرآن چنین کردیم، با چه روئی به محضر رسول گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم) و قرآن عزیز و بالاتر از همه خداوند متعال رویم، آیا به ما نمی‌گویند هدف از نزول قرآن همین بود که کردید؟! [66] نتیجه اینکه در چنین زمانی ما باید قرآن را تنها نگذاریم تا قرآن هم ما را تنها نگذارد. نباید قرآن و پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) روز قیامت از ما شکایت کنند، [67] بلکه باید همواره، مخصوصا در ماه مبارک رمضان که به تعبیر قرآن ماه قرآن است، در معارف و دستور‌های الهی که در قرآن آمده بیندیشیم، و درد‌ها و آلام و بیماری‌ها و مشکلات خویش را در سایه عمل به آن درمان کنیم، باید به قرآن بازگردیم، و آن را فراگیریم، و شعاع نور آن را در سراسر زندگی و اعمال و حرکاتمان بیندازیم، تا مبادا جز افرادی باشیم که پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) از آن‌ها شکایت خواهد کرد. [68]1. بیانات معظم له 2. تفسیر نمونه 3. انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی [1] متن پیام حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی به هفتمین دوره مسابقات دارالقرآن امام علی ابن ابیطالب (ع)،18/10/1392. [2] میزان الحکمه، ج10، ص 4806. [3] متن پیام حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی به هفتمین دوره مسابقات دارالقرآن امام علی ابن ابیطالب (ع)،18/10/1392. [4] خطبه 147، نهج البلاغه. [5] متن پیام حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی به هفتمین دوره مسابقات دارالقرآن امام علی ابن ابیطالب (ع)،18/10/1392. [6] همان. [7] همان. [8] کلیات مفاتیح نوین، ص921. [9] داستان یاران: مجموعه بحث‌های تفسیری حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله)، ص26. [10] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در جمع اساتید تفسیر حوزه‌های علمیه سراسر کشور، 8/3/1392. [11] انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی، ص49. [12] تفسیر نمونه، ج15، ص77. [13] متن پیام حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی به هفتمین دوره مسابقات دارالقرآن امام علی ابن ابیطالب (ع)، 18/10/1392. [14] سوگند‌های پر بار قرآن، ص34. [15] همان. [16] قرآن و آخرین پیامبر: تجزیه و تحلیل مستدل و گسترده‌ای درباره عظمت و اعجاز قرآن از دریچه‌های گوناگون، ص18. [17] همان. [18] همان. [19] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در مجمع عمومی انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه، 8/12/1390. [20] تفسیر نمونه، ج15، ص77. [21] تفسیر بر رأی و هرج و مرج ادبی، ص10. [22] تفسیر نمونه، ج15، ص77. [23] مثال‌های زیبای قرآن، ج2، ص272. [24] اخلاق اسلامی در نهج البلاغه (خطبه متقین)، ج1، ص481. [25] برگزیده تفسیر نمونه، ج2، ص141. [26] بحار الأنوار، ج42، ص256؛ (متن پیام حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی به هفتمین دوره مسابقات دارالقرآن امام علی ابن ابیطالب (ع)،18/10/1392). [27] تفسیر نمونه، ج15، ص77. [28] انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی، ص573. [29] همان. [30] اخلاق اسلامی در نهج البلاغه (خطبه متقین)، ج1، ص295. [31] انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی، ص573. [32] تفسیر نمونه، ج21، ص468. [33] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی؛ (مجله گلستان قرآن، آذر 1379، شم 39، ص 17 تا 18). [34] تفسیر بر رأی و هرج و مرج ادبی، ص10. [35] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی؛ (مجله گلستان قرآن، آذر 1379، ش 39، ص 17 تا 18). [36] اعتقاد ما، ص50. [37] اخلاق اسلامی در نهج البلاغه (خطبه متقین)، ج1، ص295. [38] تفسیر مجمع البیان، ج 7، ص 122. [39] تفسیر بر رأی و هرج و مرج ادبی، ص11. [40] همان. [41] همان، ص12. [42] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در دیدار مدیران و کارشناسان قرآنی، 29/2/1389. [43] پیام امام امیر المومنین علیه السلام، ج4، ص636. [44] والاترین بندگان، ص226. [45] انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی، ص49. [46] اخلاق اسلامی در نهج البلاغه (خطبه متقین)، ج1، ص482. [47] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در مجمع عمومی انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه، 7/11/1390. [48] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی؛ (مجله گلستان قرآن، آذر 1379، ش 39، ص 17 تا 18). [49] همان. [50] اعتقاد ما، ص54. [51] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در دیدار اعضای هیات مدیره اتحادیه بین‌المللی رادیو‌های قرآنی و اسلامی، 12/8/1387. [52] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در مجمع عمومی انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه، 7/11/1390. [53] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در جوار بارگاه حضرت امام رضا (ع)، 5/4/1391. [54] همان. [55] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در دیدار اعضای هیات مدیره اتحادیه بین‌المللی رادیو‌های قرآنی و اسلامی، 12/8/1387. [56] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در مجمع عمومی انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه،7/11/1390. [57] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در دیدار رییس سازمان اوقاف و جمعی از دست اندرکاران برگزاری مسابقات بین المللی قرآن کریم، 19/12/1395. [58] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در مجمع عمومی انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه،7/11/1390. [59] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در دیدار رییس سازمان اوقاف و جمعی از دست اندرکاران برگزاری مسابقات بین المللی قرآن کریم، 19/12/1395. [60] بیانات حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در مجمع عمومی انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه،7/11/1390. [61] گفتار معصومین (ع)، ج1، ص119. [62] پیام امام امیر المومنین علیه السلام، ج6، ص560. [63] خصال صدوق، ص 142؛ اصول کافی، ج 4، ص 417؛ (گفتار معصومین (ع)، ج1، ص119). [64] سوگند‌های پر بار قرآن، ص33. [65] تفسیر نمونه، ج15، ص76. [66] اخلاق اسلامی در نهج البلاغه (خطبه متقین)، ج1، ص481. [67] بیانات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در جمع اعضای هیات مدیره اتحادیه بین‌المللی رادیو‌های قرآنی و اسلامی، 12/8/1387. [68] سوگند‌های پر بار قرآن، ص34.