از خط قرمز رد نشویم

به گزارش مشرق، محمدحسن ایلکا - پژوهشگر حوزه دین، فرهنگ و تاریخ - در یادداشتی با موضوع «اخلاق انتخاباتی» که به صورت اختصاصی در اختیار قرار داد، نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم

اخلاق انتخاباتی: امیرالمومنین امام علی علیه السلام: لَولا حُضُورُ الحاضِرِ، و قِیامُ الحُجَهِ بِوُجودِ الناصِرِ، و ما أخَذَ الله ُ عَلَی العُلَماءِ أن لا یُقارُوا علی کِظَهِ ظالِم، و لا سَغَبِ مَظلوم، لأَلقَیتُ حَبلَها علی غاربِهِا.

(اگر نبود حضور آن جمعیت و تمام شدن حجت با وجود یار و یاور و اگر نبود که خداوند از دانایان پیمان گرفته است که بر سیری ستمگر و گرسنگی ستمدیده رضایت ندهند، هر آینه مهار شتر خلافت را بر شانه اش می‌انداختم)

اخلاق انتخاباتی اگر ما متعهد و پیرو. قرآن باشیم:

1. وَاِذَا مَرُوا بِاللَغوِ مَرُوا کِرَامًا (هنگامی که بر گفتار و کردار لغو می گذرند، با بزرگواری و متانت می گذرند.) فرقان 72

2. أَحسِن کَمَا أَحسَنَ اللَهُ اِلَیکَ (نیکی کن، همان گونه که خدا به تو نیکی کرده است) قصص 77

3. لا تَستَوِی لحَسَنَهُ وَلَا لسَیِئَهُ دفَع بِلَتِی هِیَ أَحسَنُ (نیکی و بدی یکسان نیست، بدی را با نیکی دفع کن) فصلت 34

بنابر این سه آیه شریفه اگر حجت شرعی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری، برای آلاف و اُلوف دو روزه‌ی دنیا چهل و پنج سال زحمات امامین انقلاب و خون شهدا و مردم عزیز را با سیاه نمایی خود، کنار بگذاریم که برای چهار سال در مسند قوه ی مجریه قرار بگیریم و با بزرگنمایی مشکلات، تمام چهل و پنج سال کارکردهای انقلاب را نادیده بگیریم در حق این انقلاب اجحاف کرده‌ایم.

مقایسه‌ای بین رژیم ستمشاهی و خدمات بعد از انقلاب به عنوان مثال: دادن آب، برق، گاز، بهداشت، آموزش و.... در تمام نقاط مملکت، نه در شهرهای بزرگ، این نوعی جفا و ظلم و ستم بر چهل و پنج سال انقلاب اسلامی است.

آیا اخلاق انتخاباتی حکم می‌کند برای رسیدن به این پست هرکاری بخواهیم، انجام بدهیم؟

مگر شهدای بزرگوار شهید رجایی و شهید رئیسی غیر از اینکه به اسلام و سیره‌ی معصومین صلوات الله علیهم اجمعین عمل کنند، کار دیگر می‌کردند؟

آیا حافظه‌ی تاریخی نامزدها از ظلم و خیانت و سیاه‌نمایی بنی صدر بر این نظام مظلوم از یادشان رفته است؟

به عنوان مثال مدعی ما کلام اول مظلوم عالم امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام: لأَلقَیتُ حَبلَها علی غاربِهِا (هر آینه مهار شتر خلافت را بر شانه‌اش می‌انداختم).

آیا ما در نظام مقدس جمهوری اسلامی ندیدیم که شهید رجایی یاور و پناه محرومان بوده و طرح شهید رجایی هنوز ماندگار است و اخیرا شهید رئیسی سیدالشهدای خدمت در میان محرومین در گوشه و کنار کشور، حضور در میدان، در خاک، آب و گِل را به حضور در پشت میز ریاست تهران، ترجیح داد.

آیا اخلاق انتخاباتی این است که دو بزرگوار انجام دادند یا به هر قیمتی برای اینکه به این پست برسیم هر نوع جفا بر این نظام مقدس را مشروع بداریم.

شهید مظلوم آیت‌الله دکتر بهشتی در مناظره اقتصادی رعایت حال ملحد، کافر و منافق را می‌کرد، حالا ما برای چیزی که نه به دار است و نه به بار است از همه‌ی خط قرمزهای خود می‌گذریم.

بنابر فرموده‌ی رهبر معظم انقلاب هرکس مردم را ناامید کند برای دشمن کار می‌کند، آیا جا دارد نامزدی برای رسیدن به مطامع دنیوی خود، مردم را مأیوس و بگوید کاری واقع نشده است، این اخلاق انتخاباتی نیست.

در مناظرات انتخاباتی که به صورت زنده پخش می‌شود اگرچه گفته‌های کاندیده‌ها در منظر دوستان و مردم می‌باشد، اما فراموش نکنیم در منظر دشمنان قسم خورده‌ی ایران هم می‌باشد، بنابراین باید مواظب باشیم حرفی نزنیم که دشمنان نظام آن را برجسته و علیه نظام استفاده نامشروع کنند.

اخلاق انتخاباتی حکم می‌کند که نامزدهای محترم متوجه باشند که ما در پیروزی انقلاب سال 1357، 36 میلیون جمعیت داشتیم در حالیکه طبق آمارها در حال حاظر 85 میلیون جمعیت داریم، آیا برای این فاصله 50 میلیونی جمعیت کاری نشده است؟ همه اینان بدون کار و خانه می‌باشند؟ آیا این سیاه نمایی نیست؟، آیا این تکرار حرف دشمنان انقلاب نیست؟

آیا این 50 میلیون جمعیت در کره مریخ زندگی می‌کنند؟ آب، برق، گاز، نان، بهداشت، وسایل ارتباطات جمعی و وسایل حمل و نقل و... نمی‌خواهند؟

در اخلاق اسلامی حکم می‌کند که ما از لجن پراکنی، دروغ، افترا، تهمت به دیگران و یا تخریب دیگران و یا کسانیکه مخالف سلیقهی ما و جناح ما هستند از خراب کردن آنان اجتناب کنیم.

ما وظیفه داریم در عین سلامت و صلابت نظرات خود را با مردم در میان بگذاریم بدون اینکه قصد تخریب فرد یا جناحی را داشته باشیم.

شهید رجایی با تمام اختلافاتی که در مبنا و سلیقه با بنی صدر داشت به مردم نکشاند و جو روانی در جامعه ایجاد نکرد و جامعه را ملتهب نکرد، کما اینکه در انتخابات 1400 سیدالشهدای خدمت شهید رئیسی عزیز به پیروی از شهید رجایی همین کار را کرد.