استفاده از روغن نخود برای درمان "آرتروز زانو"
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در یک کارآزمایی بالینی تاثیر استفاده موضعی از روغن نخود را در درمان آرتروز زانو بررسی کردند.
به گزارش ایسنا، استئوآرتریت یا آرتروز؛ شایع‌ترین بیماری مفاصل است. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی به دلیل تأثیر سریع و در دسترس بودن، از پرکاربردترین درمان‌های استئوآرتریت هستند؛ اما این داروها عوارض متعددی مانند عوارض گوارشی، قلبی عروقی، کلیوی، خونی و کبدی دارند. به همین علت امروزه درمان‌های مکمل گیاهی نیز برای این بیماری مطرح هستند.
گیاه نخود اثرات ضد التهابی دارد و مطالعات مختلفی این تاثیر را گزارش کرده‌اند. با توجه به خواص ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی، قیمت ارزان و در دسترس بودن مشتقات گیاه نخود، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان تاثیر مصرف موضعی روغن نخود را بر روی علائم بالینی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو مورد بررسی قرار دادند.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 1397 بر روی 75 بیمار مبتلا به استئوآرتریت مراجعه‌کننده به کلینیک روماتولوژی شهر رفسنجان انجام شد.
تشخیص استئوآرتریت زانو توسط متخصص روماتولوژی و بر اساس معیار تشخیصی معتبر انجام شد. بیماران به سه گروه استفاده‌کننده از ژل پیروکسیکام، گروه استفاده‌کننده از روغن نخود و گروه استفاده‌کننده از پارافین به عنوان دارونما تقسیم شدند. از بیماران خواسته شد به مدت سه ماه از این مواد به صورت موضعی استفاده کنند و میزان درد، خشکی مفصلی و عملکرد حرکتی بیماران در سه گروه مورد آزمایش در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه‌گیری شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که روغن نخود در کاهش درد بیماران، خشکی مفصلی و افزایش فعالیت حرکتی بیماران می‌تواند مؤثر باشد. همچنین به دلیل عدم مشاهده اختلافی معنادار در بین مصرف‌کنندگان روغن نخود و پیروکسیکام، به‌نظر می‌رسد که روغن نخود می‌تواند به‌عنوان یک مکمل گیاهی در درمان بیماران مبتلا به استئوآرتریت به‌کار رود.
پژوهشگران این تحقیق معتقدند که با توجه به هزینه اندک تهیه و آماده‌سازی روغن نخود، این محصول می‌تواند توجیه اقتصادی نیز داشته باشد.
نتایج این پروژه تحقیقاتی با عنوان «بررسی اثر موضعی عصاره نخود بر برخی علائم بالینی استئوآرتریت زانو: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور» در پایگاه نتایج پژوهش‌های سلامت کشور منتشر شده و دکتر میترا عباسی‌فرد، آوید بزاز، غلامرضا بازماندگان، محسن رضاییان، معین کاردوست و راحله زارع شاهی؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در انجام این طرح تحقیقاتی مشارکت داشتند.
متن مقاله منتشر شده این مطالعه از طریق لینک زیر قابل دسترسی است:
انتهای پیام