اعتراض تند یک کارگردان به عدم ساخت مدرسه سایکودرام

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، مستند «خط باریک قرمز» درباره یک گروه مجرم نوجوان در زندان است که با کمک چند مربی نمایش تصمیم می‌گیرند یک نمایش را روی صحنه ببرند تا اگر موفق بود به این بهانه و برای اجرا یک روز از زندان خارج شوند.

پرداخت به این موضوع برای اولین بار اتفاق افتاده و سختی‌هایی دارد که در گفت‌وگو با کارگردان مستند به آن پرداخته شده است.

فرزاد خوشدست کارگردان مستند «خط باریک قرمز»، در گفت و گو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره سخت‌ترین بخش تولید این اثر گفت: سخت ترین کار این مستند، فیلمبرداری در زندان و ارتباط گرفتن با یکسری بچه سرکش، نافرمان و مجرم زیر 18 سال بود که به معنای واقعی در روز‌های اول مهارنشدنی بودند. من همه مجوزهایم را مدیون شخصی به نام علی اصغر پورمحمدی هستم که اگر حمایتش نبود، امکان نداشت این فیلم ساخته شود.

او افزود: یکی دیگر از مشکلات ما این بود که به لحاظ روحی به شدت درگیر شده بودیم. یک روز مرتضی پورصمدی مدیر فیلمبرداری گفت من شب‌ها در خانه راه می‌روم؛ یعنی آن قدر فشار روحی به او وارد شد که به اینجا رسید. اضطراب به عوامل دست داد، ولی از طرفی بچه‌هایی که انتخاب کردیم راحت‌تر می‌خوابیدند. آن‌ها رشد و تغییر می‌کردند، ولی ما تحلیل می‌رفتیم و نابود می‌شدیم و هنوز هم پس از تولید، عصاره‌ای از آن سختی ها در من باقی مانده است. وقتی تلفنم از سوی یکی از این بچه‌ها زنگ می‌خورد به شدت مضطرب می‌شوم.

این کارگردان ادامه داد: مانند پدری شدم که پسر‌های سرکشی دارد، اما نمی‌تواند طردشان کند و هرلحظه که تلفنش زنگ می‌خورد فکر می‌کند از کلانتری یا آگاهی است. در حالی که پسر‌ها بد نیستند و فقط من پدر نمی‌توانم به آن‌ها توجه کنم، چون شرایط و امکان توجه کردنش را ندارم و مسئولانی هم که باید می‌پذیرفتند این بچه‌ها تغییر کردند و فضا را برای زندگی بهتر آن‌ها باز می‌کردند، هیچکدام به این موضوع توجه نکردند.

خوشدست در ادامه در خصوص راه اندازی مدرسه سایکودرام اظهار داشت: یکسال و نیم است به دنبال تاسیس مدرسه سایکودرام هستم پیشنهادی که «خط باریک قرمز» می‌دهد، اما وزارت کشور و شخص آقای رستموندی من را سر کار می‌گذارد، به ایشان می‌گویم من هیچ چیز نمی‌خواهم فقط پیشنهادی که فیلمم می‌دهد را عملی و ثبت کنید!

وی تصریح کرد: یک داور آلمانی در جشنواره تئاتر فجر به من گفت فکر نمی‌کردم در ایران مدرسه سایکودرام داشته باشید. گفتم نداریم. گفت در آلمان 3500 مدرسه ثبت شده سایکودرام است. این است که مجرم ندارند، اما کشور ما پر از مجرم است، چون مسئولان کمک نمی‌کنند. فقط هر دو ماه یک بار آقای تابش لطف می‌کند و سالن فارابی را برای یک اکران خصوصی در اختیار ما قرار می‌دهد.

خوشدست ادامه داد: انگار مسئولان هیچ وقت نمی‌خواهند مجرم کمتر شود. دلیلش را نمی‌دانم. من سر این فیلم تحلیل رفتم و 9 مجرم را به 9 آدم زندگی، نمایشنامه نویس، بازیگر و... تبدیل کردم. برای من فرش قرمزی هم پهن نشد؛ البته یک ریال هم نمی‌خواهم به من پرداخت شود، فقط پیشنهاد من (راه اندازی مدرسه سایکودرام) را ثبت و عملی کنند.

این کارگردان افزود: فیلم سینمایی «دایره مینا» ساخته شد و در پی آن سازمان انتقال خون راه افتاد؛ امروز هم به چیزی نیاز داریم که بتواند ما را آرامتر و جامعه را امن‌تر کند.

خوشدست در پایان خاطرنشان کرد: به مسئولان امر می‌گویم در شهر‌هایی که جرم بالاتر است این کار را انجام دهند، اما مدام در حال دور زدن من هستند و من هم بریدم. به آن‌ها می‌گویم تا قبل از برگزاری جشنواره ملی فجر این کار را بکنید تا در جشنواره رسما اعلام کنیم. متاسفانه انگار برای هیچ کس مقوله مهم پیشگیری از جرم که بیشترین آسیب‌ها را به جامعه زده، مهم نیست.

انتهای پیام /