القای ترس از شکست احیای برجام از کجا آب می خورد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ بدون شک بر کسی پوشیده نیست که تحریم ها یکی از چالش های پیش روی اقتصاد کشورمان در این سال ها بوده است و آثار آن چه در اقتصاد و چه در زمینه های دیگر کاملا مشهود است؛ اینکه باید با این تحریم ها مقابله کرد یا آن را از بین برد و یا کاراریی آن را کم کرد تقریبا بین تمام اقتصاد دان ها از طیف ها و نگرش های مختلف مشترک بوده و همه بر این باور هستند.

در دولت قبل راهی که برای مقابله با این تحریم ها انتخاب شد راه مذاکره بود، البته این گزینش و راه منحصر به دولت قبل نبوده و تقریبا با کمیت های مختلف در دولت های مختلف سابقه داشته و یکی از دستورها و رویکردها بوده است اما تفاوت در دولت روحانی با دولت های قبل این بود که مذاکره به عنوان تنها راه عبور از مشکلات مطرح شد و مسیرها و راهکارهای دیگر همه کنار گذاشته شد و به نوعی این دولت همه تخم مرغ های خود را در این سبد قرار داد که بعدها به اسم برجام بیشتر بیان شد.

اینکه اگر برجام باقی می ماند چه میزان می توانست اقتصاد کشور را پویا و مشکلات آن را رفع کند تردیدهایی در آن وجود دارد چرا که انجام برجام نیز آنچنان عاری از عیب نبوده اما با توجه به بدعهدی که در این توافق انجام شد کمتر از این موضوع صحبت شد و در نهایت نیز این راهکار و نگاه دولت به شدت با شکست روبرو شد و با چشم پوشی بر راهکاری های فرا برجامی ایران با یک خودتحریمی و غفلت روبرو شد که امروز اثرات آن به خوبی در رویکردهای اقتصادی دیده می شود و حتی مردم عادی نیز به خوبی این شکست را درک کردند.

با تغییر دولت مذاکره یکی از راهکارهای مقابله با تحریم ها بود و در کنار آن راهکارهای دیگر نیز در برنامه و شروع به فعالیت در آن شد که امری پوشیده نیست؛ این تغییر تفکر باعث شد طرف های مقابل تلاش بیشتری را برای از سرگیری های مذاکرات انجام دهند و به قولی بخواهند هر چه سریع تر با معطوف ساختن دولت به مذاکرات و ایجاد خوش بینی دولت را در راه های دیگری که شروع کرده از جدیت بیاندازند.

اما دولت سیزدهم با تجاربی که از گذشته در کشور وجود داشته با بسته ای اقتصادی فعالیت خودرا شروع کرده که احتمال شکست مذاکرات در آن با درصد بالایی پیش بینی شده است؛ این تفکر میل به مذاکره بدون هدف را پایین آورده و این به خوبی در برنامه دولت مشخص و آلارم های آن به طرف های مقابل و خوصوصا امریکا رسیده است.

امروز طرف مقابل با تهدیدها و چراغ سبزها و هر آنچه که در دیپلماسی و سوای ان می دانسته سعی داشته که مذاکرات هر چه زودتر از سرگرفته شود اما دولت به خوبی نشان داده است که به جای عجله و خوشحالی از این موضوع سعی کرده با یک نگاه منطقی و با دیپلماسی خوب این مذاکرات را مدیریت و به نظر می رسد به زودی نیز این مذاکرات از سر گرفته شود.

اما در این میان دشمن یک سناریو دیگری را نیز به وسیله فضای مجازی در داخل دنبال می کند و آن این است که اگر دولت به مذاکرات نرود و یا شکست بخورد، اقتصاد ایران چه می شود؟ شاید امروز با مطالبی رو به رو شده اید که اگر برجام احیا نشود تورم های 300 درصدی، دلار 100 هزار تومانی و بسیاری از موارد دیگری روبرو هستیم و به این وسیله در جامعه یک مطالبه برای مذاکره ایجاد شده و همچنین عامل روانی اخبار برجام در اقتصاد را بالا می برند.

آیا بر فرض اینکه برجامی در کار نباشد اقتصاد ایران با فروپاشی روبروست؟ هر چند دشمن توانسته با استفاده از فضای مجازی جواب این سوال را سخت نشان دهد و برخی در داخل نیز با آن همراهی می کنند اما برای دانستن جواب این سوال کافیست که بدانیم در حال حاضر چه منفعتی از برجام می بریم؟

آنچه مشخص است امروز هیچ عایدی برجام در اقتصاد کشور وجود ندارد و اثرات آن بسیار کم است بنابراین باید حال کشور را بدون برجام تصور کرد، پس نبود برجام همان است که اکنون نیز وجود دارد و آنچه برای ان تبلیغ می شود یک سراب است؛ در کنار آن نباید فراموش کنیم تورم های عجیب و غریب کشور در این سال ها عمدتا به علت افزایش نقدینگی و اشتباهات در برنامه های ورویکردهای ارزی است.

بدون شک اقتصاد کشور پایه ها و توان داخلی نیاز دارد و اقتصادی که وابستگی داشته باشد در همه حال شکننده بوده و با تغییر مراودات آسیب پذیر خواهد بود؛ آنچه امروز می تواند راهگشای اقتصاد ایران باشد اقتصاد مقاومتی است که سال هاست مطرح اما به نظر باید بیش تر از پیش در این زمینه فعالبت شود.

انتهای پیام /