امروز با رودکی: شاد زی با سیاه چشمان، شاد
ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متخلص به رودَکی و مشهور به استاد شاعران (زاده 4 دی 237، رودَک در تاجیکستان امروز - درگذشته 319، پَنجَکِنت در تاجیکستان) نخستین شاعر مشهور پارسیسرای ایرانی در دوره سامانی در سده چهارم هجری قمری و استاد شاعران این سده در ایران بزرگ است. در اشعار رودکی با باور به ناپایداری و بیوفایی جهان، اندیشه غنیمتشمردن فرصت، شادی و شادنوشی روبهرو...
شاد زی با سیاه چشمان، شاد که جهان نیست جز فسانه و باد
زآمده شادمان بباید بود وز گذشته نکرد باید یاد
من و آن جعد موی غالیه بوی من و آن ماهروی حورنژاد
نیک بخت آن کسی که داد و بخورد شوربخت آن که او نخورد و نداد
باد و ابر است این جهان، افسوس! باده پیش آر، هر چه باداباد
شاد بودهست از این جهان هرگز هیچ کس تا از او تو باشی شاد؟
داد دیدهست از او به هیچ سبب هیچ فرزانه تا تو بینی داد؟
تماشاخانه