برای دختران بهشت، سقف «یلدایی» بسازیم / اعلام آمادگی خیریه بهشت امام رضا (ع) برای راهاندازی همراهسرای بیمار
گروه جامعه خبرگزاری فارس - مریم شریفی؛ نوبتی هم باشد، نوبت دخترهای نورچشمی بهشت است که طعم شیرین مستقل شدن را بچشند و زیر سقفی که متعلق به خودشان است، قد بکشند و از روزهای صورتی کودکی به فردای روشن نوجوانی و جوانی قدم بگذارند. خانهدار شدن دختران بهشت اما در گرو قطره قطره کمکهای مردم نیکوکار ایران است که مثل دانههای یاقوتی انار باید دسته به دسته، در کنار هم بنشینند. برای اهالی بهشت امام رضا (ع) که معتقدند: «وجود هر بچه، لبخند خداست به این دنیا. و هرجا که بچهای میخندد، همانجا بهشت است»، شریک شدن در ساخت بهشت، میتواند به آسانی یک نیت خیر باشد. اینطور است که در آستانه بلندترین شب سال و برپا شدن دورهمیهای گرم خانوادگی، با یک فراخوان دوستداشتنی، همه آنهایی که دلشان میخواهد به قدر یک آجر هم که شده، در ساختن یکی از خانههای بهشت سهیم شوند را به یک چالش دعوت کردهاند.
موسسه خیریه بهشت امام رضا (ع) با راهاندازی پویش «صد دانه یاقوت، دسته به دسته» به بهانه شب یلدا، از همه ایرانیانی که دلشان برای فرزندان همیشه چشمانتظار این سرزمین میتپد، دعوت کرده با کمکهای سبزشان، به تأمین سرپناه برای دختران بهشت کمک کنند. در طولانیترین شب سال، هر ایرانی باصفایی را که دیدید، بگویید: ما اگر امسال آستینهای محبت را بالا بزنیم، دخترکان بیسرپرست و معلول بهشت، شب یلدای سال بعد را میتوانند در خانه خودشان جشن بگیرند...
برای دخترکهایی که دارند خانم میشوند...
یکی از مراکز نگهداری کودکان بیسرپرست تحت پوشش بهزیستی، مرکز «نوباوگان» است. مرکز نوباوگان درواقع، محل نگهداری کودکان 3 تا 6 سال است. در این محدوده سنی، معمولاً دختران و پسران در کنار هم زندگی میکنند. ما هم در مجموعه خیریه بهشت امام رضا (ع) شعبه نبرد، یک مرکز نوباوگان داریم که محل زندگی حدود 40 دختر و پسر بیسرپرست معلول جسمی و کمتوان ذهنی است. با توجه به اینکه بچهها دارند بزرگ میشوند و بعضی از آنها هم از سن 6، 7 و 8 سال عبور کردهاند، به این فکر افتادیم یک خانه اختصاصی برای دختر خانمهایمان در نظر بگیریم.
معمولاً دخترها، زندگی آرامتری دارند اما پسرها، شر و شورتر هستند. به همین دلیل، کنار هم زندگی کردن این عزیزان در این سن و سال، برای هر دو گروه، سخت میشود. به همین دلیل تصمیم گرفتیم یک سرپناه مستقل برای دختران بهشت امام رضا (ع) تهیه کنیم تا بتوانیم در اسرع وقت آنها را از مکان فعلی جابهجا کنیم.»
هدیه شب یلدا، یک خانه از جنس محبت
و برای فراهم کردن سقفی با گرمای محبت انسانهای دریادل، چه زمانی بهتر از یلدا که تا بوده، بهانه دورهمیهای خانوادگی و همدلیهای شیرین بوده. مدیر موسسه خیریه بهشت امام رضا (ع) در ادامه با اشاره به پویش «صد دانه یاقوت، دسته به دسته»، از مردم دستبهخیر ایران دعوت میکند با حمایتهای ارزشمندشان در طولانیترین شب سال، کمک کنند عمر لبخند و آرامش دختران بهشت هم طولانی شود: «به روال تمام این سالها که طرحهای ما برای ساختن زندگی بهتر برای بچههای بهشت، با پشتوانه کمکهای خیران و مردم نیکوکار به مرحله اجرا رسیده، این بار هم به بهانه فرا رسیدن شب یلدا، این عزیزان خیراندیش را به یاری میطلبیم. از مردم خیراندیش کشورمان دعوت میکنیم با مشارکت در پویش صد دانه یاقوت، دسته به دسته، ما را در تهیه خانه ویژه دختران بهشت یاری کنند تا این عزیزان بتوانند دوران نوجوانی و جوانی را در خانه مستقل خودشان تجربه کنند.»
به گفته اصلانی، علاقهمندان میتوانند کمکهای نقدی خود را به شماره کارت 6362141198508088 به نام موسسه خیریه بهشت امام رضا (ع) نزد بانک آینده واریز کنند یا در روشی سریعتر، از طریق شمارهگیری کد دستوری #88*780* و انتخاب گزینه «کمک مالی به بهشت»، در این طرح سهیم شوند.»
خانوادهای که همین دنیا برای پدرشان بهشت میسازند
بزرگی میگفت: «همه ما، بندگان عام خداییم اما بچههای بیسرپرست، بندگان خاص خدا به حساب میآیند.» و در لفافه میخواست تاکید کند خدا خودش متولی امور بندگان خاصش میشود. از یوسف اصلانی هم که نیمی از عمر 45 سالهاش را همنفس این بندگان خاص خدا بوده بپرسی، نقلها دارد از این نگاههای ویژه خدا به بندگان عزیزکردهاش. چرا راه دور برویم؟ همین چند وقت قبل که دستاندرکاران بهشت امام رضا (ع) تصمیم گرفتند طرحشان برای خانهدار شدن دختران بهشت را به جریان بیندازند، آن بالایی با مأمور کردن چند نفر از خوبانش، راه را برایشان هموار کرد. آقا یوسف لبخندبرلب، این اتفاق خوب را اینطور برایمان روایت میکند: «همین اواخر، هموطن عزیزی با من تماس گرفت و گفت: «پدر مرحوم ما وصیت کرده ثلث اموالش، صرف کارهای خیر شود. من و خواهران و برادرانم تصمیم گرفتیم این مبلغ را در اختیار خیریه بهشت امام رضا (ع) قرار دهیم.» برای ما جای خوشحالی داشت که این فرزندان قدرشناس، تا این حد پیگیر عملی کردن وصیت پدرشان هستند.
وقتی در صحبتهایمان، موضوع خانه دختران بهشت مطرح شد، ایشان گفت: «ما میتوانیم خانه پدریمان را به این منظور در اختیار بهشت قرار دهیم؛ به این ترتیب که ابتدا معادل ثلث اموال پدرمان که از ابتدا قرار بود صرف امور خیریه شود را از قیمت خانه کم میکنیم. در مابقی قیمت خانه هم برای شما یک تخفیف خوب در نظر میگیریم تا بتوانید این خانه را برای دختران بهشت خریداری کنید.»
پیشنهاد بسیار خوبی بود. وقتی از خانه پدری این عزیز بازدید کردم و فضای آن را بررسی کردم هم، بیشتر مطمئن شدم گزینه مناسبی برای اسکان دختران بهشت است. بنابراین تصمیم گرفتیم همین خانه را بهعنوان خانه مستقل دخترانمان در نظر بگیریم. حالا به یاری خدا، چشمانتظار حمایت مردم خیر هستیم تا با کمکهایشان بتوانیم مبلغ موردنیاز برای خریداری این خانه را فراهم کنیم.»
خیابان خوابی همراهان بیمار
دلمان پیش همراهان بیماران است...
عملکرد مدیریت بهشت امام رضا (ع) در دو دهه گذشته نشان داده با اینکه کارویژه این موسسه خیریه، سرپرستی و نگهداری از فرزندان بیسرپرست معلول تعریف شده است، اما اهالی این مجموعه بهشتی هیچوقت از سایر حوزههای نیکوکاری، غافل نبودهاند و برعکس، همیشه بانی طرحهای خلاقانه در انجام امور نوعدوستانه با کمک مردم بودهاند؛ از راهاندازی اولین تاکسی اینترنتی خیریه دنیا برای معلولان و ایجاد مجموعه ویژه سالمندان برای سالمندان رهاشده و دارای معلولیت گرفته تا راهاندازی اولین کلینیک دندانپزشکی تحت بیهوشی ویژه معلولان جسمی و ذهنی در کشور. حالا از بهشت امام رضا (ع) خبر میرسد همزمان با تلاش برای تأمین یک سرپناه مستقل برای دختران مرکز نوباوگان، دل مدیریت این مجموعه برای کمک به یک گروه دیگر از هموطنان دردمند هم میتپد.
اصلانی با اشاره به مراجعه بیماران دردمند از شهرهای مختلف به تهران در تمام ایام سال و لزوم فراهم کردن شرایط مناسب برای آنها و همراهانشان، میگوید: «در شهرهای بزرگی مثل تهران، مشهد، شیراز و... که از نظر امکانات بهداشت و درمان در وضعیت مناسبی قرار دارند و محل مراجعه بیماران از گوشه و کنار کشور هستند، همیشه مشکلی به نام اسکان همراهان بیمار وجود داشته است. ما از مدتها قبل که در جریان این مشکل قرار گرفتیم، تمایل داشتیم شرایطی فراهم شود که بتوانیم یک همراهسرا برای حمایت از همراهان بیمارانی که از شهرهای دیگر به تهران میآیند، راهاندازی کنیم. گهگاه مواردی به ما معرفی میشوند و ما با هماهنگ کردن مهمانسرا یا فضایی دیگر برای اسکان و اقامت، تلاش میکنیم در حد توان به آنها خدمت میکنیم اما واقعاً نیاز به یک همت جمعی است که بتوان این مشکل را حل کرد.»
وزارت بهداشت فضا بدهد، ما همراهسرا راهاندازی میکنیم
این اما با خدمترسانی موردنظر بهشتیها برای هموطنانی که رنج بیماری عزیزشان، آنها را به شهر غریب کشانده و حتی باعث شده شبها را در خیابان بگذرانند، فاصله زیادی دارد. مدیر مجموعه در این باره میگوید: «ما این آمادگی را داریم که اگر فضای مناسبی در اختیارمان قرار بگیرد، یک همراهسرای مناسب برای اسکان همراهان بیمار راهاندازی کنیم. ماجرا این است که وزارت بهداشت فضاهایی دارد که بیاستفاده مانده است؛ حتی فضاهایی که قبلاً به نیت ایجاد همراهسرا در نظر گرفته شده بود.
اگر این فضاهای خالی در اختیار مؤسسات مردمنهادی مثل ما قرار گیرد، ما میتوانیم بدون اینکه بار مالی برای وزارتخانه داشته باشیم، این فضاها را بهعنوان همراهسرا تجهیز و آماده کنیم. ما آمادگی داریم با توجه به ظرفیت فضایی که در اختیارمان قرار بگیرد، تا سقف 300، 400 نفر از همراهان بیمار را که از شهرهای مختلف به تهران آمدهاند و بضاعت مالی برای اسکان در مهمانسراها و هتلها ندارند، اسکان دهیم، با غذای گرم از آنها پذیرایی کنیم، امکانات بهداشتی لازم برای استحمام برایشان فراهم کنیم و...
ما قبلاً این موضوع را مطرح و اعلام آمادگی کردهایم اما نمیدانم چرا دوستان وزارت بهداشت پای کار نمیآیند؟! حتی در زمان اوج کرونا، خودشان فضایی در محدوده میدان وزرا را که گویا کاربری مهمانسرا داشت، برای این منظور به ما پیشنهاد دادند. ما هم استقبال کردیم و با ارائه مدارک، به طور رسمی درخواست دادیم اما موضوع در نهایت در پیچ و خمهای دست و پاگیر اداری ماند!
درحالیکه این کار، کار سادهای است. کافی است وزارت بهداشت بگوید: «ما این فضای خالی را داریم. برای مثال، شما بهعنوان موسسه خیریه بهشت امام رضا (ع) بیایید این مرکز را سر و سامان بدهید و تجهیز کنید و بعد، با هماهنگی واحد مددکاری بیمارستانها، این همراهان عزیز بیماران را که در سرما در خیابان ماندهاند، با عزت پذیرش کنید...» ببینید، اصلاً هم لازم نیست این فضاها را به نام مؤسسات مردمنهاد و خیریههای داوطلب کنند. بیایند یک قرارداد 10 ساله در این زمینه با آنها منعقد کنند و خیلی سفت و سخت هم روی کارشان نظارت داشته باشند...»
نگذاریم رنج همراه بیمار به بیمار منتقل شود
«میدانید چرا ما داوطلبانه میخواهیم وارد این میدان شویم؟ چون افرادی که از نزدیک با مشکلات همراهان بیمار آشنا هستند، میدانند این ماجرا چقدر سخت و غمانگیز است. یک هموطن عزیز روی تخت بیمارستان در حال دست و پنجه نرم کردن با بیماری است اما یک درد بزرگتر دارد؛ اینکه پدر، مادر یا خواهر و برادرش، آن بیرون در سرما باید در گوشه خیابان، پارک یا مسجد، شب را به صبح برساند. شاید باورتان نشود وقتی برای آن بیمار غذا میآورند، نمیتواند بخورد چون فکر پدر و مادرش است که بیرون بیمارستان، غذا ندارند. این موضوع، برای بیماری که درد جسمی دارد، واقعاً به لحاظ روحی زجرآور است.
جملهای از مقام معظم رهبری، روی دفترچههای بیمه درج شده با این مضمون که: «کاری کنید بیمار جز درد و رنج بیماریاش، ناراحتی دیگری نداشته باشد.» خب، رفع مشکل همراهان بیمار هم، در همین راستاست. واقعاً اگر دقت کنید، الان رنج بیماری، کنار رفته و مسائل دیگری مثل هزینه درمان و مشکل اسکان، برای بیمار و خانوادهاش دغدغه شده است. بنابراین اگر شرایط مناسبی برای اسکان همراه بیمار فراهم شود، بیمار هم آرامش پیدا میکند و روند درمان را راحتتر طی میکند.»
همراهسرا میتواند بستر رفع مشکلات خانواده بیمار باشد
«باز هم از این طریق اعلام میکنیم اگر وزارت بهداشت، وزارت آموزشوپرورش، ستاد اجرایی فرمان حضرت امام و سایر نهادها و حتی خیران که فضاهای خالی و بلااستفادهای در اختیار دارند، این فضاها را به امثال ما بسپارند، میتوانیم تا حد زیادی مشکل همراهان بیمار را کاهش دهیم. اگر با تأمین فضا، شرایط برای ورود مؤسسات و خیریههای داوطلبی مثل ما به این عرصه فراهم شود، میتوانیم همراهانی که برای طی فرایند درمان عزیزشان مجبورند چند روز یا هفته در تهران بمانند را در این همراهسراها اسکان بدهیم و از سرما و گرمای خیابان نجات دهیم.
ما با حمایت خیران، تمام هزینههای اسکان و پذیرایی از این عزیزان را تقبل میکنیم. اما فقط این نیست. چه بسا اسکان این عزیزان در همراهسرا، به رفع مشکلات دیگرشان ازجمله تأمین هزینههای درمان بیمارشان هم کمک کند. ما میتوانیم آنها را به خیران وصل کنیم و از این طریق، به حل مشکلات و دغدغههایشان کمک کنیم.»
«اسکان با عزتِ همراه بیمار.» این، نکتهای است که یوسف اصلانی در پایان صحبتهایش درباره راهاندازی همراهسرا، یکبار دیگر بر آن تاکید میکند و میگوید: «البته لازم است بگویم برخی نهادها در موضوع راهاندازی همراهسرا وارد شدهاند، اما آنطور که شنیده ایم، برخی از آنها به نحوی دارند کسب درآمد میکنند و بابت این اسکان، مبلغی از همراه بیمار دریافت میکنند. از آن طرف هم، بعضی هایشان فضای مناسبی که در شأن این عزیزان باشد، فراهم نمیکنند، مقررات سخت برای ساعات ورود و خروجشان تعیین میکنند و...
میدانید، به نظرم کافی است ما یک لحظه خودمان را به جای آن بیمار و همراهش قرار دهیم و ببینیم چقدر در سختی و اضطرار هستند. اگر اینطور شود، تمام تلاش مان را خواهیم کرد تا در حد توان، شرایط را برای اسکان بیدغدغه همراه بیمار، تسهیل کنیم.»
پایان پیام /