برای «سیاست» همیشه وقت هست فعلا «سلامت» را دریابید

این روزها شاهد نوعی درگیری لفظی در میان مسوولان پزشکی کشور هستیم. در شرایطی که ویروس ناشناخته ای در حال تاخت و تاز است و برخی مشکلات اقتصادی و البته برخی سوءمدیریت ها نیز اثر خود را در مدیریت سلامت کشور گذاشته است و از سوی دیگر روند واکسیناسیون در کشور نیز به کندی صورت می گیرد طبیعی است که آستانه تحمل در میان مدیران مختلف بخش سلامت و حتی جامعه پزشکی که در زیر فشار مستقیم این مشکلات هستند پایین بیاید. پس از جدال های لفظی درباره ساخت واکسن کرونای تولید داخل، در تازه ترین اختلاف ها ابتدا مینو محرز درباره منتفی شدن همکاری کوبا با ایران برای تولید واکسن مشترک اظهاراتی داشت که البته این اظهارات محدود به او نبود و از سوی رییس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری نیز بیان شد اما با واکنش مسوولان وزارت بهداشت و انستیتو پاستور که طرف همکاری کوبایی هاست مواجه شد. پس از آن نیز اظهارات اخیر یکی از پزشکان بیمارستان مسیح دانشوری که در قالب یک ویدئو در فضای مجازی انتشار یافت حاشیه های بسیاری را موجب شد. این پزشک متخصص از قطعی برق گله کرده بود و مدعی شده بود که برخی بیماران به همین دلیل جان خود را از دست داده اند. البته انتشار برخی فیلم ها در فضای مجازی از بخش آی سی یو بیمارستانی نیز به گسترش این باور دامن زد اما این موضوع نیز با واکنش مقامات بهداشتی کشور به خصوص رییس بیمارستان مسیح دانشوری یعنی دکتر ولایتی روبرو و قویا تکذیب شد. کار به جایی رسید که حتی رییس جمهور نیز به این موضوع واکنش نشان داد و این فیلم ها را دروغ محضی خواند که شایسته برخورد است. درستی و نادرستی ادعای پزشک متخصص یادشده موضوعی نیست که بتوان به سادگی درباره آن اظهار نظر کرد به خصوص آنکه مقامات رسمی مسوول آن را شدیدا رد کرده اند اما آنچه شایسته یادآوری و تاکید است اثر منفی این اظهارات متناقض در اعتماد عمومی است. علم پزشکی مانند همه علوم دیگر محل اختلاف متخصصان امر است و اختلافات علمی در این زمینه هیچ جای نگرانی ندارد اما اختلافات مورد نظر این نوشته اغلب از نوع مدیریت و رفتار مدیران مسوول در امر پزشکی بر می خیزد. اظهارات منتقدانه برخی پزشکان در این عرصه یقینا از سر مسوولیت شناسی و احساس وظیفه است. همان چیزی که در سوگندنامه پزشکی متعهد به آن شده اند. بنابراین نوع مواجهه با آن حتی در صورت نادرست بودن این انتقادها، تخطئه و توبیخ نیست. از سوی دیگر باید یادآور شد در این شرایط دشوار و حساس، متخصصان و پزشکانی که خود در صف مقدم مبارزه با این بیماری نوپدید عالم گیر هستند نباید به دام برخی حساسیت های سیاسی عمدی ایجاد شده از آن سوی مرزها بیفتند. وضعیت عمومی کشور به اندازه کافی در معرض انواع و اقسام دشواری هاست و جامعه انتطار ندارد اظهارات اصنافی که ماهیت خدمت رسانی آنان خارج از تعهدات سیاسی است در متن و زمینه سیاست تفسیر شود. مسوولیت خود پزشکان در این زمینه بسیار بیش از دیگران است. در مقابل مدیران و مسوولان سیاسی کشور نیز نباید علیرغم واقعیت داشتن برخورد سیاسی مغرضانه مخالفان جمهوری اسلامی در آن سوی مرزها با امر پزشکی و سلامت، هر گونه اظهار نظری را در این زمینه حمل بر همراهی با این جریان قلمداد کنند. این قبیل انتقادات چنانکه گفته شد حتی در صورت ناوارد بودن باید توجه آنان را به برخی کاستی های احتمالی بیشتر جلب کند. مثلا علیرغم تاکید مسوولان پزشکی و سیاسی کشور بر وجود برق اضطراری در بیمارستان ها این انتقادات باید حساسیت آنان را در بررسی کم و کیف این موضوع بیشتر تحریک کند و اگر در این زمینه کاستی ها و مشکلاتی هست سریعا بر طرف شود. چنانکه سازمان نظام پزشکی نیز تاکید کرده است حتی بیمارستان های دارای ژنراتور مستقل نیز در صورت قطعی طولانی مدت برق چندان جوابگو نیستند. این روزهای دشوار خواهد گذشت و آنچه بر جای می ماند تجربه های گرانبهایی است که باید در آینده به کار جامعه پزشکان و مسوولان بهداشت و درمان کشور بیاید.