بررسی داوری کشتی ایران توسط کریمپور؛ از بحث داوران خارجی تا تاثیرگذاری کارتهای زرد و قرمز
داور درجه یک بینالمللی کشتی ایران به بررسی ابعاد مختلف داوری این رشته در ایران پرداخت.
علی پورکریم در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم با اشاره به جایگاه خوب داوران ایران در اتحادیه جهانی و تاکید بر اینکه بخشی از مربیان اشتباهات خود و کشتیگیرانشان را میخواهند با بهانه داوری توجیه کنند، اظهار داشت: خوشبختانه اکنون داوری ایران جایگاه بسیار خوبی در UWW دارد و جدای از اینکه قضاوتهای کشتیهای مهم به داوران ما سپرده میشود، دیدیم که نامهنگاری و پیگیری محمد مصلاییپور هم منجر به اصلاح تنزل درجه داورمان شد. زمانی که لیست داوران بینالمللی سال 2024 آمد، نام مسعود رستمی جزو داوران درجه دو بینالمللی بود یعنی با تنزل درجه مواجه شده، باتوجه به اینکه کمیسیون داوران به سیستم آتنا دسترسی دارد، محمد مصلاییپور گزارشها را چک کرد و دید گزارشی علیه او ثبت نشده و تنها دلیلی که به واسطه آن درجه این داور را کم کرده بودند، عدم کنترل در دو مسابقه بود که این هم با توضیحات مصلاییپور برطرف شده و داور ما بار دیگر درجه یک شد. حل چنین مسئلهای با نامهنگاری هم نشاندهنده جایگاه داوری ما در اتحادیه جهانی است، اینکه کرسی ارزشمندی داریم. درواقع اگر جایگاه مصلاییپور (عضویت در کمیسیون داوران اتحادیه جهانی) نبود، تنزل درجه اتفاق افتاده بود.
وی در حمایت از استفاده داور خارجی در سطح چیچیاوغلو در مسابقات انتخابی تیمهای ملی خاطرنشان کرد: این اتفاق برای این در مسابقات قهرمان کشوری رخ داد که قرار بود کنترل درجه داوران بینالمللی ما اتفاق بیافتد، اما به نظر من خیلی هم کار خوبی و مفیدی بود. اول اینکه چیچیاوغلو جایگاه بالایی در داوری دنیا دارد و از مدرسان باتجربه است که استفاده از او برای همه ما یک کلاس ارزشمند داوری است. دوم اینکه حضور او باعث شد خیلی از تنشها در مسابقات انتخابی کشتی آزاد هم کم شود، خصوصا آنکه مسابقه در مازندران برگزار میشد و این منطقه کشتیدوستان زیادی دارد و مسابقهها از حساسیت زیادی برخوردار است. به نظر من میشود با هزینه کم هر سال در مسابقات مهم داخلی از چنین داوری به عنوان ژوری استفاده کرد.
عضو کمیته آموزش هیئت کشتی تهران درپاسخ به این سوال که استفاده از داور خارجی در تناقض با اینکه مدعی داشتن بهترین داوران دنیا هستیم، نیست؟ گفت: ما داوران خوبی داریم و در این هم شکی نیست. دوره ریاست رسول خادم هم یک بار از داوران خارجی برای مسابقات داخلیمان دعوت شد، من آن وقت مخالف این قضیه بود، چون ما خودمان جایگاه خوبی در داوری داریم و من مخالفم که داوران خارجی حضور فیزیکی روی تشک داشته باشند. ما خودمان این کار را به خوبی انجام میدهیم. از نظر من اگر در مسابقات مهم از داوران باسابقه و خوشنام جهان به عنوان ناظر یا ژوری استفاده کنیم، تنشها کمتر میشود و در هنگام چلنجها درگیری نخواهیم داشت. مربیان و کشتیگیران هم این رأی را بهتر میپذیرند و کمتر به آن اعتراض میکنند؛ ضمن اینکه چیچی اوغلو یکی از مدرسان درجه یک دنیاست، من در کلینیک داوری او در ساری نبودم اما بازتابی که از آن گرفتم، بسیار عالی بود و همه داوران شرکت کننده میگفتند کلینیک در حد مسابقات جهانی و المپیک برگزار شد، خب هر داور و مدرسی چنین توانایی هایی ندارد.
داور درجه یک بینالمللی کشتی ایران با تاکید بر اینکه باید سطح دانش فنی مربیان بالا رود که اینقدر به آراء اعتراض بیمورد نداشته باشند، عنوان کرد: خواهش من از انستیتو این است که در جهت ارتقای سطح دانش فنی مربیان اقدام کند تا این همه شاهد اعتراض در مسابقات نباشیم. کشتی حسن یزدانی و دیوید تیلور در جهانی بلگراد را ببینید. اگر مربی تیلور دانش لازم را نداشت، کشتیگیرش با آن امتیازی که ابتدا به حسن یزدانی داده شد، در آستانه شکست قرار میگرفت اما او هیچ اعتراض کلامی نداشت، صرفا درخواست چلنج داد و در چلنج مشخص شد چه امتیازی درست است. در لیگ به لحاظ هزینهای که باشگاهها میکنند، مربیان تحت فشار کسب نتیجه هستند، این هم قابل درک است اما نباید این فشار را به داوران منتقل کنند. راهکار کسب نتیجه، جنجال نیست و اینکه هر کسی بعد از مسابقه در فضای مجازی شلوغ کرده و داور را مقصر شکستها بداند. من مسئول کمیته آموزش تهرانم و هر هفته مربیان تهران را طی ویدئو کنفرانس آموزش میدهم. فدراسیون هم باید حتما این کار را انجام دهد، ضمن اینکه تیمها مجاب به استفاده از داور در کنار خود شوند.
پورکریم همچنین با اشاره به عدم برخورد با مربیانی که در مسابقات برخورد جنجالی با داوری دارند، گفت: وقتی برخوردی با مربی متخلف انجام نمیشود، استفاده داوران از کارتهای زرد و قرمز خیلی لوث شده است. کارتها زمانی اعتبار دارند که محرومیت و جریمه در پی داشته باشند. در مسابقات قهرمان کشوری کشتی فرنگی که در قم برگزار شد، در یکی از مبارزهها مربی خیلی داد و بیداد و اعتراض میکرد. من کارت زرد دادم، در مبارزه بعدی هم همین اتفاق افتاد و در سومین مبارزه به کمیته فنی هم گفتم مگر کارتهای قبلی که به این مربی داده شد، جریمه و محرومیتی در پی داشته که بخواهم کارت بعدی را بدهم؟ درصورتی که کارت زرد و قرمز در همه ورزشها یک عامل بازدارنده است اما اینجا همه چیز را در نهایت سر داور خراب میکنند. دائم حرف از داوری زده میشود اما آیا میزبان استانداردهای مسابقه را رعایت کرده بود؟ در خصوص پرتاب بطریها که یکی از آنها به صورت پویا ناصرپور خورد و آسیب هم دید و دیگری هم خودم دیدم با سر مربی تیم ملی برخورد کرد، واکنشی را شاهد بودیم؟ اساسا این اتفاقات هم زمانی میافتد که مربی فکر میکند داور حق کشتیگیرش را ضایع کرده و شدیدا اعتراض میکند، تماشاگر هم احساساتی شده و به این شکل واکنش نشان میدهد.