بهترین اعمال عید غدیر را بشناسیم
برخی از آداب عید غدیر مربوط به عبادات فردی و بخشی دیگر به آداب اجتماعی مربوط است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عید غدیر به عنوان مهم‌ترین عید مسلمانان به ویژه شیعیان است؛ دلیل این امر انتصاب امیرالمؤمنین (ع) به عنوان خلیفهاللهی از سوی خداوند و ابلاغ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله به استناد آیه بلاغ است؛ آنجا که خداوند فرمود: «یا أَیُهَا الرَسُولُ بَلِغ ما أُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِکَ وَ اِن لَم تَفعَل فَما بَلَغتَ رِسالَتَهُ؛ ای پیامبر، آنچه را از جانب پروردگارت به تو نازل شده، ابلاغ کن؛ و اگر نکنی رسالتش را به انجام نرسانده‌ای.»
این انتصاب به قدری نزد خداوند متعال جایگاه داشت که این روز را روز اکمال دین و اتمام نعمت قرار داد؛ از این جهت این نوع دینداری را دین مرضی خود قرار داد و فرمود: «اَلیومَ أَکمَلتُ لَکم دینَکم وَ أَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الاِسلامَ دیناً؛ امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را برای شما دین مرضی قرار دادم.» هرچند مسلمانان در صدر اسلام از پیام غدیر رویگردان شدند، اما خداوند همواره مسلمانان را از برکات این روز بهره‌مند کرده است؛ روایات اهل عترت علیهم‌السلام درباره اعمال و آداب و نیز فضیلت سالروز عید غدیر حاکی از تداوم نعمات و برکات غدیر است.
عید غدیر، عیدی است که به تعبیر روایات عیدالله الأکبر نام دارد (وسائل الشیعه، ج8، ص89) و نام آن در آسمانها مشهورتر است «اِنَ یَومَ الغَدِیرِ فِی السَمَاءِ أَشهَرُ مِنهُ فِی الأَرضِ» و اگر مردم فضیلت واقعی این عید را می‌شناختند، ملائکه روزی 10 بار با آنان مصافحه می‌کردند «لَو عَرَفَ النَاسُ فَضلَ هَذَا الیَومِ بِحَقِیقَتِهِ لَصَافَحَتهُمُ المَلَائِکَهُ فِی کُلِ یَوم عَشرَ مَرَات» (تهذیب، ج6، ص24) عید غدیر در میان سایر اعیاد به قدری جایگاه دارد که فرموده‌اند در میان روزهای عید فطر و قربان و جمعه همانند ماه در میان ستارگان است. «وَ یَومُ غَدِیرِ خُم بَینَ الفِطرِ وَ الأَضحَی وَ یَومِ الجُمُعَهِ کَالقَمَرِ بَینَ الکَوَاکِبِ» (اقبا‌ل‌الأعمال، ج1، ص466)
اما در راستای اهمیت دادن به حکمت اصلی ماجرای غدیر که همان سرسپردگی به ولایت امیر مؤمنان (ع) و اهل بیت وحی علیهم‌السلام است، آدابی برای مؤمنان در روایات دیده می‌شود. برخی از این آداب مربوط به عبادات فردی و بخشی دیگر به آداب اجتماعی ارتباط دارد.
روزه
اولین مورد از آداب غدیر روزه است. امام صادق (ع) در روایتی فرمود «صِیَامُ یَومِ غَدِیرِ خُم یَعدِلُ صِیَامَ عُمُرِ الدُنیَا لَو عَاشَ اِنسَان ثُمَ صَامَ مَا عَمَرَتِ الدُنیَا لَکَانَ لَهُ ثَوَابُ ذَلِکَ وَ صِیَامُهُ یَعدِلُ عِندَ اللَهِ عَزَ وَ جَلَ فِی کُلِ عَام مِائَهَ حَجَه وَ مِائَهَ عُمرَه مَبرُورَات مُتَقَبَلَات...»؛ روزه در روز غدیر خم معادل روزه تمام عمر دنیاست، اگر کسی به اندازه تمام عمر دنیا زنده بماند و تمام آن را روزه بگیرد ثواب آن به اندازه ثواب روزه در روز غدیر است و روزه روز غدیر نزد خداوند عزوجل معادل صد حج و صد عمره مقبول است.
در روایتی دیگر فرمود اِنَهُ یَومُ عِید وَ فَرَح وَ سُرُور وَ صَوم شُکراً لِلَهِ عَزَ وَ جَلَ فَاِنَ صَومَهُ یَعدِلُ سِتِینَ شَهراً مِنَ الأَشهُرِ الحُرُمِ؛ یعنی غدیر، روز عید، شادی و سرور و روزه برای شکرگزاری به درگاه خداوند عز و جل است؛ روزه آن معادل شصت ماه از ماه‌های حرام است. (مصباح المتهجد، ج2، ص737)
عید غدیر یادآور «عهد ألست» در عالم ذرنماز غدیر
دومین مورد از آداب غدیر، نمازی است که از سوی امام صادق (ع) صادر شده است. حضرت درباره این نماز فرمود هرکه در این روز دو رکعت بخواند هر وقت که خواست و افضل آن، نزدیک به زوال (خورشید) است؛ آن ساعتی است که امیرالمؤمنین (ع) به عنوان پرچم (هدایت) برای مردم معرفی شد. امام فرمود بعد از دو رکعت نماز، سجده کن و صد مرتبه شکر خداوند عز و جل بجا بیاور و پس از برداشتن سر از سجده، این دعا را بخوان:
اللهُمَ اِنِی أَسأَلُکَ بِأَنَ لَکَ الحَمدَ وَحدَکَ لَاشَرِیکَ لَکَ، وَأَنَکَ واحِد أَحَد صَمَد لَم تَلِد وَلَم تُولَد وَلَم یَکُن لَکَ کُفُواً أَحَد، وَأَنَ مُحَمَداً عَبدُکَ وَرَسُولُکَ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَآلِهِ، یَا مَن هُوَ کُلَ یَوم فِی شَأن کَما کانَ مِن شَأنِکَ أَن تَفَضَلتَ عَلَیَ بِأَن جَعَلتَنِی مِن أَهلِ اِجابَتِکَ وَأَهلِ دِینِکَ وَأَهلِ دَعوَتِکَ، وَوَفَقتَنِی لِذلِکَ فِی مُبتَدَءِ خَلقِی تَفَضُلاً مِنکَ وَکَرَماً وَجُوداً، ثُمَ أَردَفتَ الفَضلَ فَضلاً، وَالجُودَ جُوداً، وَالکَرَمَ کَرَمَاً، رَأفَهً مِنکَ وَرَحمَهً اِلی أَن جَدَدتَ ذلِکَ العَهدَ لِی تَجدِیداً بَعدَ تَجدِیدِکَ خَلقِی، وَکُنتُ نَسیاً مَنسِیاً ناسِیاً ساهِیاً غافِلاً، فَأَتمَمتَ نِعمَتَکَ بِأَن ذَکَرتَنِی ذلِکَ وَمَنَنتَ بِهِ عَلَیَ وَهَدَیتَنِی لَهُ، فَلیَکُن مِن شَأنِکَ یَا اِلهِی وَسَیِدِی وَمَولایَ أَن تُتِمَ لِی ذلِکَ وَلَا تَسلُبنِیهِ حَتَی تَتَوَفَانِی عَلَی ذلِکَ وَأَنتَ عَنِی راض، فَاِنَکَ أَحَقُ المُنعِمِینَ أَن تُتِمَ نِعمَتَکَ عَلَیَ؛
خدایا، از تو درخواست می‌کنم به حق اینکه تنها تو راست سپاس، یگانه‌ای شریکی نداری و تویی یکتا، یگانه، بی‌نیاز، نزاده‌ای و نه زاده شده‌ای و یکتایی که همتایی نداری و محمد بنده و رسول توست، درودهایت بر او و خاندانش، ای آنکه هر روز در کاری است، چنان‌که در شأنت بود که بر من تفضل نمودی، به اینکه مرا از اهل اجابت و دین و دعوتت قرار دادی و در آغاز آفرینشم از روی تفضل و کرم و جود خویش، بر این امور موفقم داشتی، سپس از روی رأفت و رحمتت، به دنبال آوردی این فضل را با فضلی دیگر و این جود را با جودی دیگر و این کرم را با کرمی دیگر تا اینکه آن پیمان را برایم از نو تازه کردی، پس از تجدید آفرینشم و حال آنکه در فراموشی کامل بودم، فراموش‌کار و بی توجه و بی‌خبر، پس نعمتت را بر من تمام کردی، به اینکه آن پیمان را به یادم انداختی و به آن بر من منت نهادی و به آن راهنمایی‌ام کردی، پس باید از شأن تو باشد، ای خدای من و آقا و مولایم، اینکه آن را بر من تمام کنی و از دستم نگیری تا بر پایه آن از دنیایم ببری، درحالی‌که از من خشنود باشی، به یقین تو سزاوارترین نعمت‌دهندگانی، بر اینکه نعمتت را بر من تمام کنی.
اللهُمَ سَمِعنا وَأَطَعنا وَأَجَبنا داعِیَکَ بِمَنِکَ، فَلَکَ الحَمدُ غُفرانَکَ رَبَنا وَ اِلَیکَ المَصِیرُ، آمَنا بِاللهِ وَحدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ، وَبِرَسُو لِهِ مُحَمَد صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ، وَصَدَقنا وَأَجَبنا داعِیَ اللهِ وَاتَبَعنا الرَسُولَ فِی مُوالاهِ مَولانا وَمَولَی المُؤمِنِینَ أَمِیرِ المُؤمِنِینَ عَلِیِ بنِ أَبِی طالِب عَبدِاللهِ، وَأَخِی رَسُولِهِ، وَالصِدِیقِ الأَکبَرِ، وَالحُجَهِ عَلَی بَرِیَتِهِ، المُؤَیِدِ بِهِ نَبِیَهُ وَدِینَهُ الحَقَ المُبِینَ، عَلَماً لِدِینِ اللهِ، وَخازِناً لِعِلمِهِ، وَعَیبَهَ غَیبِ اللهِ، وَمَوضِعَ سِرِ اللهِ، وَأَمِینَ اللهِ عَلَی خَلقِهِ، وَشاهِدَهُ فِی بَرِیَتِهِ. اللهُمَ رَبَنا اِنَنا سَمِعنا مُنادِیاً یُنادِی لِلاِیمانِ أَن آمِنُوا بِرَبِکُم فَآمَنَا رَبَنا فَاغفِر لَنا ذُنُوبَنا وَکَفِر عَنَا سَیِئاتِنا وَتَوَفَنا مَعَ الأَبرارِ
خدایا به لطف تو شنیدیم و اطاعت کردیم و دعوت‌کننده‌ات را اجابت نمودیم، تو را سپاس، آمرزشت را خواهانیم پروردگارا و بازگشت ما به سوی توست، ایمان آوردیم به خدای یگانه، شریکی برای او نیست و به رسولش محمد (درود خدا بر او و خاندانش باد) و تصدیق کردیم و خواننده خدا را اجابت نمودیم و از پیامبرش پیروی کردیم، در رابطه با موالات مولایمان و مولای همه اهل ایمان، امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب، بنده خدا و برادر رسول خدا و صدیق اکبر و حجت بر مخلوقات خدا، آن مولایی که خدا پیامبر و دین بر حق و آشکارش را به او تأیید کرد، نشانه دین خدا و خزانه‌دار دینش و ظرف غیب خدا و جایگاه سر خدا و امین خدا بر خلقش و گواه او در مخلوقاتش، خدایا پروردگارا ما شنیدیم نداکننده‌ای که ندا می‌کرد برای ایمان که به پروردگارتان ایمان بیاورید، پس ما ایمان آوردیم، پس گناهانمان را بیامرز و بدی‌هایمان را بپوشان و ما را با نیکان بمیران؛
رَبَنا وَآتِنا مَا وَعَدتَنا عَلَی رُسُلِکَ وَلَا تُخزِنا یَومَ القِیامَهِ اِنَکَ لَاتُخلِفُ المِیعادَ، فَاِنَا یَا رَبَنا بِمَنِکَ وَلُطفِکَ أَجَبنا داعِیَکَ، وَاتَبَعنَا الرَسُولَ وَصَدَقناهُ، وَصَدَقنا مَولَی المُؤمِنِینَ، وَکَفَرنا بِالجِبتِ وَالطَاغُوتِ، فَوَلِنا مَا تَوَلَینا، وَاحشُرنا مَعَ أَئِمَتِنا فَاِنَا بِهِم مُؤمِنُونَ مُوقِنُونَ، وَلَهُم مُسَلِمُونَ، آمَنَا بِسِرِهِم وَعَلانِیَتِهِم وَشاهِدِهِم وَغائِبِهِم، وَحَیِهِم وَمَیِتِهِم، وَرَضِینا بِهِم أَئِمَهً وَقادَهً وَسادَهً، وَحَسبُنا بِهِم بَینَنا وَبَینَ اللهِ دُونَ خَلقِهِ لَا نَبتَغِی بِهِم بَدَلاً، وَلَا نَتَخِذُ مِن دُونِهِم وَلِیجَهً، وَبَرِئنا اِلَی اللهِ مِن کُلِ مَن نَصَبَ لَهُم حَرباً مِنَ الجِنِ وَالاِنسِ مِنَ الأَوَلِینَ وَالآخِرِینَ، وَکَفَرنا بِالجِبتِ وَالطَاغُوتِ وَالأَوثانِ الأَربَعَهِ وَأَشیاعِهِم وَأَتباعِهِم وَکُلِ مَن والاهُم مِنَ الجِنِ وَالاِنسِ مِن أَوَلِ الدَهرِ اِلی آخِرِهِ.
پروردگارا به ما عنایت کن آنچه را به وسیله فرستادگانت به ما وعده دادی و در روز قیامت ما را رسوا مکن، به یقین تو خلف وعده نمی‌کنی، ما ای پروردگارمان به منت و لطفت، دعوت‌کننده‌ات را پاسخ گفتیم و از پیامبرت پیروی نمودیم و او را تصدیق کردیم و مولای مؤمنان را باور کردیم و به جبت و طاغوت کفر ورزیدیم، ما را تابع آنکه به ولایت پذیرفتیم قرار بده و با امامان‌مان محشور فرما، ما به آنان ایمان و باور داریم و نسبت به آنان تسلیمیم، ایمان آوردیم به نهان و آشکارشان و حاضر و غایب‌شان و زنده و مرده‌شان و به آنان به عنوان پیشوایان و پیشروان و سروران خویش خشنود شدیم و همانان بین ما و خدا از سایر خلق بسند، به جای آنان عوضی نجوییم و جز ایشان کسی را به عنوان خلیفه حق برنگیریم و به خدا بیزاری جستیم از هرکه از جن و انس، از اولین و آخرین، در برابرشان جنگی بر پا کرد و کافر شدیم به جبت و طاغوت و بت‌های چهارگانه و شیعیان و پیروانشان و هرکه از جن و انس دوستشان دارد، از اول روزگار تا پایانش.
اللهُمَ اِنَا نُشهِدُکَ أَنَا نَدِینُ بِما دانَ بِهِ مُحَمَد وَآلُ مُحَمَد صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَعَلَیهِم، وَقَولُنا مَا قالُوا، وَدِینُنا مَا دانُوا بِهِ، مَا قالُوا بِهِ قُلنا، وَمَا دانُوا بِهِ دِنَا، وَمَا أَنکَرُوا أَنکَرنا، وَمَن والَوا والَینا، وَمَن عادَوا عادَینا، وَمَن لَعَنُوا لَعَنَا، وَمَن تَبَرَأُوا مِنهُ تَبَرَأنا مِنهُ، وَمَن تَرَحَمُوا عَلَیهِ تَرَحَمنا عَلَیهِ، آمَنَا وَسَلَمنا وَرَضِینا وَاتَبَعنا مَوالِیَنا صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِم.
خدایا تو را گواه می‌گیریم که ما معتقدیم به آنچه معتقد شدند به آن محمد و خاندان محمد (درود خدا بر او و خاندانش باد) و گفتار ما آن است که آنان گفتند و دینمان همان است که آن‌ها متدین به آن بودند، هرچه را گفتند گفتیم و به آنچه معتقد شدند معتقد شدیم و هرچه را انکار کردند انکار کردیم و هرکه را دوست داشتند دوست داشتیم و هرکه را دشمن داشتند دشمن داشتیم و هرکه را لعنت کردند لعنت کردیم و از هرکه بیزار شدند، از او بیزار شدیم و هرکه را مورد رحمت قرار دادند، مورد رحمت قرار دادیم، ایمان آوردیم و تسلیم و راضی شدیم و از موالیانمان (درود خدا بر آنان) پیروی کردیم.
اللهُمَ فَتَمِم لَنا ذلِکَ وَلَا تَسلُبناهُ وَاجعَلهُ مُستَقِراً ثابِتاً عِندَنا، وَلَا تَجعَلهُ مُستَعاراً، وَأَحیِنا مَا أَحیَیتَنا عَلَیهِ، وَأَمِتنا اِذا أَمَتَنا عَلَیهِ، آلُ مُحَمَد أَئِمَتُنا فَبِهِم نَأتَمُ وَ اِیَاهُم نُوالِی، وَ عَدُوَهُم عَدُوَ اللهِ نُعادِی، فَاجعَلنا مَعَهُم فِی الدُنیا وَالآخِرَهِ وَمِنَ المُقَرَبِینَ، فَاِنَا بِذلِکَ راضُونَ یَا أَرحَمَ الرَاحِمِینَ.
خدایا آن را بر ما کامل کن و از دستمان مگیر و آن را نزد ما مستقر و ثابت قرار ده و موقت مگردان و ما را بر آن زنده بدار تا گاهی که زنده‌مان داری و بر آن بمیران تا زمانی که ما را می‌میرانی، خاندان محمد امامان ما هستند، به آنان اقتدا می‌کنیم و آنان را دوست می‌داریم، دشمنانشان را که دشمن خدایند دشمن می‌داریم، پس ما را در دنیا و آخرت با آنان قرار ده و از مقربان پیشگاهت گردان که ما به همان راضی هستیم، ای مهربان‌ترین مهربانان.
دعای ندبه
علامه مجلسی در کتاب زادالمعاد خود از امام صادق (ع) به سند معتبر خود نقل می‌کند قرائت دعای ندبه در چهار عیدِ جمعه، عید فطر، عید قربان و عید غدیر مستحب است؛ اِنَ قِرَاءَتَهُ مَسنُونَه فِی الأَعیَادِ الأَربَعَهِ أَی یَومَ الجُمُعَهِ وَ یَومَ عِیدِ الفِطرِ وَ یَومَ عِیدِ الأَضحَی وَ یَومَ عِیدِ الغَدِیر. (زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص303)
اما درباره برخی آداب اجتماعی و رفتاری احادیثی در منابع روایی دیده می‌شود؛ از جمله روایتی که از امام رضا (ع) نقل شده است که در ادامه به برخی اشاره می‌شود:
انفاق
امام رضا (ع) فرمود وَ هُوَ الیَومُ الَذِی یَزِیدُ اللَهُ فِی حَالِ مَن عَبَدَ فِیهِ وَ وَسَعَ عَلَی عِیَالِهِ وَ نَفسِهِ وَ اِخوَانِهِ وَ یُعتِقُهُ اللَهُ مِنَ النَارِ؛ و آن همان روزیست که خداوند بر حال کسی که در آن روز عبادت کنند و یا بر خود و اهل و عیالش و برادرانش انفاق کند، می‌افزاید و او را از آتش آزاد می‌کند.
پوشیدن لباس نو
وَ هُوَ یَومُ تَنفِیسِ الکَربِ وَ یَومُ تَحطِیطِ الوِزرِ وَ یَومُ الحَبَاءِ وَ العَطِیَهِ وَ یَومُ نَشرِ العِلمِ وَ یَومُ البِشَارَهِ وَ العِیدِ الأَکبَرِ وَ یَومُ یُستَجَابُ فِیهِ الدُعَاءُ وَ یَومُ المَوقِفِ العَظِیمِ وَ یَومُ لُبسِ الثِیَابِ وَ نَزعِ السَوَادِ وَ یَومُ الشَرطِ المَشرُوطِ وَ یَومُ نَفیِ الغُمُومِ [الهُمُومِ] وَ یَومُ الصَفحِ عَن مُذنِبِی شِیعَهِ أَمِیرِ المُؤمِنِینَ.
غدیر روز برطرف شدن اندوه‌ها و فرو ریختن گناهان و روز عطاها و بخشش‌هاست و روز نشر علم و روز مژده و بشارت و عید اکبر است و روز استجابت دعا و روز موقف عظیم و روز پوشیدن جامه نیکو و درآوردن لباس‌های سیاه، و روز شرط مشروط و زدودن غم‌ها و گذشت از شیعیان گناهکار امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. روز پوشیدن جامه نیکو و درآوردن لباس‌های سیاه، و روز شرط مشروط و زدودن غم‌ها و گذشت از شیعیان گناهکار امیرالمؤمنین است.
صلوات و مودت با مردم
وَ هُوَ یَومُ السُبقَهِ وَ یَومُ اِکثَارِ الصَلَاهِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِ مُحَمَد وَ یَومُ الرِضَا وَ یَومُ عِیدِ أَهلِ بَیتِ مُحَمَد وَ یَومُ قَبُولِ الأَعمَالِ وَ یَومُ طَلَبِ الزِیَادَهِ وَ یَومُ استِرَاحَهِ المُؤمِنِینَ وَ یَومُ المُتَاجَرَهِ وَ یَومُ التَوَدُدِ وَ یَومُ الوُصُولِ اِلَی رَحمَهِ اللَهِ؛ غدیر روزی است که در آن نسبت به کارهای خیر باید سبقت گرفت و روزی است که باید بر محمد و آل محمد بسیار صلوات فرستاد و روز رضایت و روز عید اهل بیت محمد و روز قبول اعمال و روز درخواست زیادی (از خدا) و روز راحتی مؤمنین، داد و ستد، دوستی و رسیدن به رحمت خداوند است.
افطاری دادن
وَ یَومُ التَزکِیَهِ وَ یَومُ تَرکِ الکَبَائِرِ وَ الذُنُوبِ وَ یَومُ العِبَادَهِ وَ یَومُ تَفطِیرِ الصَائِمِینَ فَمَن فَطَرَ فِیهِ صَائِماً مُؤمِناً کَانَ کَمَن أَطعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً اِلَی أَن عَدَ عَشراً ثُمَ قَالَ أَ وَ تَدرِی مَا الفِئَامُ قَالَ لَا قَالَ مِائَهُ أَلف؛ روز غدیر روز تزکیه و ترک گناهان بزرگ و کوچک و روز عبادت و افطار روزه‌داران است، هر کسی در روز غدیر روزه‌دار مؤمنی را افطار دهد مانند این است که هزار هزار را افطار داده باشد.
لبخند زدن
وَ هُوَ یَومُ التَبَسُمِ فِی وُجُوهِ النَاسِ مِن أَهلِ الاِیمَانِ فَمَن تَبَسَمَ فِی وَجهِ أَخِیهِ یَومَ الغَدِیرِ نَظَرَ اللَهُ اِلَیهِ یَومَ القِیَامَهِ بِالرَحمَهِ وَ قَضَی لَهُ أَلفَ حَاجَه وَ بَنَی لَهُ قَصراً فِی الجَنَهِ مِن دُرَه بَیضَاءَ وَ نَضَرَ وَجهَهُ؛ و روز تبسم به صورت مردم از اهل ایمان است؛ پس هرکه به صورت برادر مؤمن خود در روز غدیر لبخند بزند، خداوند در روز قیامت با نظر رحمت به او می‌نگرد و و هزار حاجت او را برآورده می‌کند و برای او قصری در بهشت از یاقوت سفید بنا می‌کند و صورت او را بشاش می‌کند
غسل و معطر کردن
امام صادق (ع) در روایتی فرمود ذَلِکَ الیَومِ وَجَبَ الغُسلُ فِی صَدرِ نَهَارِه وَ أَن یَلبَسَ المُؤمِنُ أَنظَفَ ثِیَابِهِ وَ أَفخَرَهَا وَ یَتَطَیَبُ اِمکَانَهُ وَ انبِسَاطَ یَدِهِ؛ روز غدیر لازم است مؤمن ابتدا روز غسل کند و پاکیزه‌ترین و فاخرترین لباس خود را بپوشد. (اقبال الأعمال (ط - القدیمه)، ج1، ص 474)
هدیه دادن و اطعام
امام رضا (ع) فرمود هَیِئُوا لِاِخوَانِکُم وَ عِیَالِکُم عَن فَضلِهِ؛ از آنچه خدای متعال بر شما ارزانی داشته، به خانواده و برادرانتان هدیه دهید و ببخشید. (مصباح المتهجد، ص 757) در روایتی دیگر آمده است: «وَ أَطعِم اِخوَانَکَ» یعنی برادرت را اطعام کن.