تبریز به وقت روز قدس / اینجا دل‌ها برای یک آرمان می‌تپد
تبریز - روز قدس، روز کنار گذاشتن سلیقه‌ها و بازتابِ خشمِ خروشانِ خلق‌های ستم دیده و طوفانی شدن غیرت‌های مقدس مردمانی است که نفرت خود را علیه اسرائیل غاصب با شعارهایشان ابراز می‌کنند.
تبریز - روز قدس، روز کنار گذاشتن سلیقه‌ها و بازتابِ خشمِ خروشانِ خلق‌های ستم دیده و طوفانی شدن غیرت‌های مقدس مردمانی است که نفرت خود را علیه اسرائیل غاصب با شعارهایشان ابراز می‌کنند.
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - اسرا درویشی؛ رمضان سال 1358 خورشیدی بود که خورشید درخشان آسمان انقلاب ایران، حضرت امام خمینی (ره) در پیامی سرنوشت ساز، آخرین جمعه ماه رمضان هر سال را به‌عنوان روز قدس تعیین کردند و آن را روز حیات اسلام نامیدند.
از آن پس، همه ساله در آخرین جمعه ماه رمضان، شاهد راهپیمایی گسترده مردمی هستیم که با شعارهای کوبنده «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ بر آمریکا»، «آمریکا عدوالله» و «اسرائیل عدوالله»، خواستار رهایی بیت‌المقدس از چنگال نظام صهیونیستی می‌شوند و با حضور پرشور خود، حمایت خود را از مردم فلسطین و مبارزات آنان تا آزادی قدس شریف اعلام می‌کنند.
روز قدس را امام خمینی (ره) بر تارک تاریخ به یادگار گذاشت تا مردمان مسلمان جهان از ستمی که بیدادگران بر ملت مظلوم فلسطین روا می‌کنند، غافل نمانند.
این فریاد بیدار باش امام عاشقان، شلاقی بود بر ذهن‌های خفته ملت اسلام تا از خواب عمیق غفلت بیدار شوند و در برابر ستمگران تاریخ با قامتی برافراشته قیام کنند.
اکنون که سال‌ها از سخنان پیامبرگونه آن بزرگ مرد الهی گذشته است، می‌بینیم که روز قدس، شهرتی جهانی یافته و مرزها را در نور دیده و در اعماق دل و جان ملت‌های آزاداندیش جهان، و به‌ویژه کشورهای اسلامی، نفوذ کرده است.
از روزی که خودم را شناخته‌ام، بزرگ‌ترهای ما آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را آماده می‌شدند تا به راهپیمایی بروند و وقتی دلیل آن را می‌پرسیدم می‌گفتند امروز روز قدس است، آن روزها در عنفوان کودکی «قدس» برای من صرفاً در یک کلمه سه حرفی خلاصه شده بود اما با ورود به مدرسه و با این تکلیف که یک متن ادبی برای کودکان فلسطینی بنویسید تازه ماجرا را فهمیدم و اولین انشای ادبی خود را در وصف کودکان مظلوم فلسطینی نوشتم و در راهپیمایی‌ها شرکت کردم.
اکنون بیش از ده سال از آن اتفاق گذشته است و امسال نیز همانند سال‌های گذشته در راهپیمایی روز قدس شرکت کردم.
قریب به یک هفته مانده است تا رمضان 1402 را هم به پایان برسانیم، وعده دیدار مردم تبریز مصلی اعظم امام خمینی (ره) این شهر است، از ساعات اولیه روز غرفه‌ها چیده می‌شوند، مردم روزه‌دار تبریزی پس از آخرین شب قدر و شب زنده داری، امروز در راهپیمایی شرکت کرده‌اند و حضور این خیل عظیمی از مردم آن هم زیر نور خورشید و با زبان روزه تعجب‌آور و شگفت‌انگیز است.
تردد خودرویی از چند کیلومتر مانده به مسیرهای اصلی راهپیمایی بسته شده است و هر کسی باید خودروی خود را جایی پارک کرده و به مردم ملحق شود، به سختی از میان انبوه جمعیت رد شده و خود را به میدان نماز می‌رسانم؛ اینجا دریای عشق و وحدت موج می‌زند، مسئولان نیز در کنار مردم ایستاده‌اند و با آنها گپ و گفت می‌کنند.
هنوز ساعت 11 نشده است، مردم از هر سمتی خود را به میدان نماز رسانده و به سمت مصلی امام خمینی (ره) روانه می‌شوند.
پدر و مادرها دست فرزندان خود را گرفته و در این حماسه باشکوه شرکت می‌کنند، مرد و زن پیر و جوان، امروز همه هستند.
در گوشه‌ای از میدان نماز نوجوانان دهه هشتادی شهرمان نوای «القدس لنا» سر داده و سرودهای مخصوص این روز را با زبان شیرین آذری همخوانی می‌کنند.
مگر می‌شود مسلمان باشی و دلت برای آنها نلرزد؟
دختر جوانی را می‌بینم که دوستدار سردار شهید حاج قاسم سلیمانی است و عکس آن شهید را به همراه دارد و با تکان دادن پرچم ایران در دست‌هایش شعارهایی از جمله «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر اسرائیل»، «حیدر حیدر» و «این همه لشگر آمده به عشق رهبر آمده» سر می‌دهد، به سمت او می‌روم وقتی از او می‌پرسم دلیل شرکتش در راهپیمایی چه بوده می‌گوید: عشق به مردم مظلوم فلسطین و کودکان آن، مگر می‌شود مسلمان باشی و دلت برای آنها نلرزد؟
پرچم حزب الله لبنان و نیروی مقاومت و عکس شهدای فلسطینی در دست شرکت کنندگان در راهپیمایی روز قدس تبریز مشهود است.
پرچم فلسطین نیز در مسیر راهپیمایی روز قدس توسط نیروهای بسیج و مردمی برافراشته شده است.
در سمتی از میدان دختران نینجا باز تبریزی به نقش‌آفرینی مشغول بوده و نظر همگان را به خود جلب کرده‌اند؛ عده‌ای با لباس‌های نظامی در مراسم شرکت کرده‌اند تا اقتدار ایران و حمایت از فلسطین را به جهانیان ثابت کنند.
برخی دست نوشته‌هایی با مضامین «تل آویو تل آویو ما داریم میاییم»، «در آن‌جایی که فکرش را هم نمی‌کنید ما در نزدیک شما هستیم» و... در دست داشتند و برخی نیز صورتک‌های کاریکاتوری از شخصیت‌های ضد مقاومت را نمایش می‌دادند.
حمایت از مظلوم از آموزه‌های امام علی (ع) است
بانویی را می‌بینم که دختر خردسال خود را در آغوش گرفته و در این مراسم شرکت کرده است، او می‌گوید: حمایت از مظلوم از آموزه‌های امام علی (ع) است و باید این درس مهم همیشه سرلوحه مسلمانان باشد.
او با زبان روزه و باوجود اینکه فرزند خردسال خود را در آغوش گرفته خستگی نمی‌شناسد و به گفته‌ی خودش باید در راهپیمایی‌ها شرکت کنیم و به فرزندان خود هم یاد دهیم چراکه ما الگوی آنها هستیم.
خانواده شهدا نیز در این مراسم حضور دارند، مادر شهید راه آزادی قدس، شهید امام پناه هم در این مراسم حضور دارد، او قاب عکسی از فرزند شهیدش بر دست گرفته و راه را ادامه می‌دهد، او می‌گوید: آمده‌ایم تا بگوییم قدس و فلسطین همچنان زنده است و راه شهدای آزادی قدس ادامه دارد.
پدر پیری را می‌بینم که نوشته‌ای از مرگ بر آمریکا و اسرائیل به دست گرفته است، او می‌گوید: از دوران جوانی در راهپیمایی روز قدس شرکت کرده‌ام و امروز هم با نوه خود آمده‌ام.
او ادامه می‌دهد: وظیفه ما است که در راهپیمایی حضور پیدا کنیم و این امر مانند نماز بر ما واجب است.
در این میان مرد موتور سواری همراه همسر با کودک خردسال خود در راهپیمایی شرکت کرده است، آنها پرچم ایران و فلسطین را در دست گرفته و «نوای مرگ بر اسرائیل» سر می‌دهند؛ وقتی می‌پرسم چرا با موتور در این مراسم شرکت کرده‌اید؟
می‌گویند خواستیم اندکی تنوع دهیم و با موتور شرکت کنیم، عشق به وطن و شهدا که موتوری و پیاده نمی‌شناسد.
در طول مسیر بنرهای مختلفی از شهدای فلسطینی و روز قدس برپا شده و همه با آنها سلفی می‌گیرند تا خاطره‌ای از 25 فروردین و روز قدس 1402 تا ابد با خود به همراه داشته باشند.
همچنین در سمتی دست نوشته‌ای را در دست مرد جوانی می‌بینم که به زبان ترکی حضور رژیم منحوس صهیونیستی در قفقاز را جنایتی عظیم تلقی کرده که قابل پذیرش نیست.
حضور پر شور دهه هشتادی و دهه نودی‌های انقلاب
بخش مهم و قابل تأمل این راهپیمایی حضور پر شور دهه هشتادی و دهه نودی‌ها است، کوچولوهایی که همراه خانواده خود در مراسم شرکت کرده‌اند؛ گروهی از دختران نوجوان تصاویری از رهبر معظم انقلاب به دست گرفته‌اند و نوای مرگ بر آمریکا به سر می‌دهند مچ بند زرد رنگ «یاعلی» به دست دارند.
دخترکی که شاید هفت هشت سال بیشتر ندارد وقتی می‌بیند با مردی مصاحبه می‌کنم به سمت من می‌آید و می‌گوید خاله لطفاً با من هم مصاحبه بکن، چه چیزی بگم؟
می‌گویم خودت را معرفی بکن.
می‌گوید: من سارا هستم هشت سال دارم و امروز با پدرم در این مراسم شرکت کرده‌ام.
از او می‌پرسم چرا امروز در راهپیمایی شرکت کرده‌ای مگر تو میدانی روز قدس چیست؟
می‌گوید: اختیار داری خاله، چرا نمی‌دونم، روز قدس روز کودکان مظلوم فلسطینی است و امروز اومدم تا بگم مرگ بر اسرائیل و هم سن و سالای من اجازه نمیدن بیشتر از این بچه‌ها ظلم ببینند.
آن‌سوتر پسران جوانی را می‌بینم که لباس ارتشی به تن کرده‌اند و پرچم رژیم صهیونسیتی را به آتش می‌کشند
وقتی دوربین مرا می‌بینند می‌گویند از ما هم عکس هم بگیر، یکی از آنها داوطلبانه جلو آمده و می‌گوید با من هم مصاحبه کن.
نامش محمدحسین است و به گفته‌ی خودش بهتر بود نامش را غلام حسین بگذارند چراکه عاشق حسین (ع) است، او می‌گوید: راهپیمایی در روز قدس از آرمان‌های معمار کبیر انقلاب است و ما آماده‌ایم تا ضمن برائت از استکبار جهانی بیعتی دوباره با آرمان‌های رهبر راحل ببیندیم.
سرانجام به مصلی اعظم امام خمینی (ره) تبریز می‌رسم، لشگریان امام زمان (عج) آماده باش اقامه نماز جمعه می‌شوند.
خودشان عجله کردند و زودتر می‌خواهند بروند
سرم را که برمی‌گردانم دختر جوانی را می‌بینم که دست نوشته‌ای بر دست دارد و روی آن نوشته است، «ما گفتیم اسرائیل 25 سال دیگر را نمی‌بیند اما خودشان عجله کردند و زودتر می‌خواهند بروند»، او می‌گوید: همه‌ی ما امروز آمده‌ایم تا دعوت رهبر خود را لبیک گوییم و به اسرائیل هشدار دهیم که نابودی‌اش نزدیک است.
صبر کن فلسطین!
امروز همه آمده‌اند، امروز روز تجدید بیعت ملت ایران و مردم مظلوم فلسطین است تا بدانند هیچگاه تنها نیستند و تا ابد ما همه باهم هستیم.
سلام بر تو ای قدس، ای سرزمین نبوت و خاستگاه نور و ای پایگاه عروج انسان به سوی خدا.
ای قلب جهان اسلام و محبوب دل میلیون‌ها انسان آزاده؛ درود فراوان ما بر تو ای سرزمین ایثار و شهادت که چه انسان‌های شایسته و از جان گذشته‌ای را در درون خود پرورانده‌ای.
«تاریخ»، قانون دارد. اینطور که نمی‌ماند؛ صبر کن فلسطین!
